ساختار و تشکیلات نظامی آل بویه در جنگ های نظامی
الموضوعات : فصلنامه تاریخسارا ناز پرور صوفیانی 1 , محمد سپهری 2 , سید علیرضا واسعی 3
1 - دانشجوی دکتری رشته تاریخ تمدن ملل اسلامی ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ،ایران
2 - استاد گروه تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی (عهده دار مکاتبات)
3 - دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ، تهران ، ایران
الکلمات المفتاحية: آل بویه, سپاه, دیلمان, استراتژی نظامی,
ملخص المقالة :
جنگ یکی از اساسی‌ترین موضوعات و مسائل در هر عصر و جامعه‌ای است. سپاه در نزد سلاطین آل بویه از آن جهت که خود ویژگی‌های نظامی گری داشتند، و به دلیل حفظ متصرفات و جنگ با مدعیان و دشمنان حکومت، دارای اهمیت بسیاری بود. از اینرو شناخت جایگاه، نقش و کارکرد سپاه در عهد بویه امری در جهت بازشناسایی ساختار حکومت و به تبع آن جامعه عصر آل بویه محسوب می‌گردد. در این راستا، سؤال محوری پژوهش حاضر این است که استراتژی نظامی سپاه در عهد آل بویه چگونه بوده است؟ فرضیه مطرح شده این است که ترکیب و استراتژی نظامی این دوره از بخش‌های ناهمگون تشکیل شده بود: استراتژی و رویکردهایی که امرای ایرانی یعنی دیلمیان و کردان که نمایندگی دودمان‌های حکومت گر بومی یا ا لگوهای نظامی گری خاص ایرانیان را برعهده داشتند و درکنار آن، امرای ترک و عرب به ناگزیر در قالب نظامی که توسط حکومت آل بویه گرد هم آمده بودند، شکل می‌گرفت. این پژوهش بر اساس روش توصیفی-تحلیلی به تبیین موضوع خواهد پرداخت.
