پیامدهای فرهنگی سیاست اسکان، در زندگی ایلات و عشایر عصر پهلوی اول

الموضوعات : فصلنامه تاریخ

هدایت صیدخانی ¹ , غلامحسین زرگری نژاد ² , سینا فروزش ³

1 - دانشجوی دکتری تاریخ ایران اسلامی،واحد علوم وتحقیقات , دانشگاه آزاد اسلامی، ، تهران، ایران.
2 - غلامحسین زرگری نژاد، استاد گروه تاریخ، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران.
3 - دانشیارگروه تاریخ،واحد علوم وتحقیقات ،دانشگاه آزاد اسلامی، ، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 02 الإثنين , جمادى الأولى, 1443 تاريخ التأكيد : 02 الخميس , رجب, 1443 تاريخ الإصدار : 08 الجمعة , شعبان, 1443

الکلمات المفتاحية: رضاشاه, پهلوی اول, اسکان, ایلات و عشایر, پیامد فرهنگی,

ملخص المقالة :

یکی از سیاست های مهم دولت پهلوی اول (1304-1320ش.) در خصوص ایلات و عـشایر ایـران، سیاست اسکان عشایر یا تخته قاپو کردن آنان بوده است، گر چه این سیاست در نهایت به خاطر مقاومت ایلات و عشایر در مقابل اسکان اجباری و نبود زیرساختهای لازم، با سقوط حکومت پهلوی اول با شکست روبرو شد؛ اما بر وجوه مختلف زندگی ایلات و عشایر تاثیرات بسیار گذاشت. مساله تحقیق حاضر این پرسش است که سیاستهای ضد عشایری پهلوی اول در قالب اسکان اجباری، چه پیامدهای فرهنگی بر زندگی ایلات و عشایر به‌دنبال داشته است؟روش تحقیق در این مقاله، تاریخی (استقرائی) و شیوه گردآوری اطلاعات، اسنادی و کتابخانه‌ای است که با این روش به توصیف و تحلیل مطالب پرداخته خواهد شد.یافته‌های این پژوهش بیانگر آن است که سیاستهای ضد عشایری حکومت رضاشاه از جمله سیاست اسکان، علاوه بر اینکه باعث نابودی و فراموشی بسیاری از مولفه های فرهنگی ایلات و عشایر از جمله صنایع دستی شد، بوجودآورنده نوعی فرهنگ مقاومت در بین مردمان ایل گشت که نشانه‌های آن، در فرهنگ فولکلور مردم عشایر بخصوص اشعار محلی قابل مشاهده و پی‌گیری است. همچنین تلاشهای حکومت جهت بهبود شاخصه‌های انسانی در زندگی عشایر، ازجمله سواد آموزی و ایجاد مدارس عشایری، گرچه صورت گرفت، ناکافی بوده و در دوره خود، در تشویق عشایر به اسکان موفق نبوده است.