مکان‌یابی نیروگاه‌های خورشیدی حرارتی از طریق قاعده تصمیم‌گیری مکانی تاپسیس مطالعه موردی: استان هرمزگان
الموضوعات : آمایش محیط
احمد نوحه گر
1
(
(استاد ژئومورفولوژی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران)
)
محمد کمانگر
2
(
(کارشناس ارشد سامانه اطلاعات جغرافیایی معاونت بهره‌برداری آب و فاضلاب استان کردستان)
)
پیمان کرمی
3
(
(کارشناس ارشد آمایش محیط دانشکده کشاورزی دانشگاه هرمزگان)
)
بهروز احمدی دوست
4
(
(دانشجو دکتری آبخیزداری دانشکده محیط زیست دانشگاه هرمزگان)
)
الکلمات المفتاحية: تاپسیس فازی, انرژی, هرمزگان, نیروگاه خورشیدی, تصمیم‌گیری مکانی,
ملخص المقالة :
آلودگی‌های محیط زیستی، نوسانات قیمت و پایان پذیر بودن منابع انرژی فسیلی مورد استفاده در نیروگاه‌ها باعث روی آوردن به منابع انرژی جایگزین شده است. استفاده از انرژی خورشیدی می‌تواند بهترین گزینه ی تامین در نیروگاه‌های تولید برق باشد. انتخاب مکان مناسب برای احداث این نیروگاه ها بدلیل تاثیر موقعیت مکانی نیروگاه ها بر میزان و هزینه تولید و انتقال انرژی ضروری است. استان هرمزگان بدلیل افزایش جمعیت و استفاده از فن آوری نوین با کمبود تولید برق مواجه است در صورتی که پتانسیل بالایی جهت بهره برداری از انرژی خورشیدی دارد. هدف از این پژوهش مکان یابی مناطق مناسب در این استان جهت احداث نیروگاه های خورشیدی حرارتی می باشد. در پژوهش های گذشته صرفا پتانسیل یابی مناطق بدون توجه به تناسب مناطق به مکان یابی پرداخته اند. در این پژوهش از معیارهای ساعات آفتابی، شیب، فاصله از مناطق جمعیتی، فاصله از راه‌ها، فاصله از خطوط انتقال نیرو، کاربری اراضی با استفاده مدل تاپسیس فازی جهت پتانسیل سنجی مکان های مساعد استفاده شد. بر اساس این روش 18308.428686 کیلومتر مربع از مساحت استان هرمزگان در طبقه خیلی خوب جهت احداث نیروگاه خورشیدی حرارتی قرار گرفته اند. همچنین نتایج حاصل از این روش با استفاده از کنترل زمینی مورد بررسی قرار گرفت که حاکی از برآورده شدن همه معیارهای انتخابی در نواحی کاملا مناسب و رضایت بخش بودن به کارگیری روش تاپسیس فازی در امر مکان یابی نیروگاه های خورشیدی است.
