مکانیابی فضاهای بهینه شهری با استفاده از منطق فازی و سامانههای اطلاعات جغرافیایی با تأکید بر زلزله(مطالعهی موردی: شهرستان سپیدان)
الموضوعات : آمایش محیط
بابک اجتماعی
1
(
( استادیار گروه جغرافیای دانشگاه پیام نور،تهران، ایران
)
زهرا پربار
2
(
(مدرس مدعو دانشگاه پیام نور، تهران، ایران)
)
الکلمات المفتاحية: فضای شهری, مکانیابی, فازی, فضای بهینه, شهرستان سپیدان,
ملخص المقالة :
ساخت و سازهای غیراصولی و بیرویه در مناطق شهری و پیرامون آنها بدون در نظر گرفتن شرایط محیطی از قبیل شیب، نوع خاک و ضخامت آن، سطح ایستابی آبهای زیرزمینی، فاصلهی مناسب از کانون زلزلههای احتمالی و...، منجر به پدیدهی مکانیابی و مکانگزینی غیراصولی شهرها میگردد. این پژوهش با ارائهی الگویی مناسب به دنبال مکانیابی فضای بهینه در شرایط وقوع زلزله در شهرستان سپیدان میباشد. در مرحلهی اول به شناسایی عوامل مؤثر بر مکان گزینی پرداختهشده، سپس لایههای اطلاعاتی عوامل تأثیرگذار در مکانیابی، با استفاده از منطق فازی در سامانههای اطلاعات جغرافیایی تهیه و نقشهی نهایی از روی همگذاری لایههای اطلاعاتی، بهدست آمدهاست. نتایج حاکی از آن است که با توجه به امکانات شهر سپیدان، برای ایجاد فضای بهینه در شهرستان، مناسبتر است که سه سطح مدیریتی و شش پایگاه مختلف در نظر گرفته شود تا در مواقع بروز حادثهی زلزله، امدادرسانیِ بهموقع و مناسبتر در تمام نقاط صورت گیرد. این سه سطح عبارتاند از: اولویت اول روستای خانی وزک، اولویت دوم اطراف دهلاله و اولویت سوم روستای خفری که دو سطح در غرب شهر و یک سطح در جنوب قراردارد و نقاط روستایی اطراف خود را پوشش میدهند.
_||_