بررسی مقایسه‌ای پروتئین‌های بذر 10 ژنوتیپ بادام زراعی (Amygdalus dulcis (L.) Miller) و 2 گونه بادام خودروی (A. scoparia Spach و A. lycioides Spach) در استان اصفهان

الموضوعات :

مهدی یوسفی ¹ ( گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور اصفهان )

تاريخ الإرسال : 25 الإثنين , صفر, 1429 تاريخ التأكيد : 10 السبت , جمادى الثانية, 1429 تاريخ الإصدار : 23 الأحد , ذو الحجة, 1429

الکلمات المفتاحية: اصفهان, الکتروفورز, ‌ بادام, پروتئینهای بذر, ژنوتیپها,

ملخص المقالة :

روابط بین 10 ژنوتیپ زراعی بادام (Amygdalus dulcis (L.) Miller) (ژنوتیپ‌های محب علی، صفری، یارالهی، مامایی، ربیع، کبابی، تاجری، حاج میرزایی، تلخه و آذر) و 2 گونه بادام خودروی (گونه‌های Amygdalus lycioides var. horida و A. scoparia) از استان اصفهان، از طریق آنالیز پروتئین‌های ذخیره‌ای دانة آنها بررسی شد. در مجموع 18 باند پروتئینی مشاهده شد که برخی از آنها در بین تمام گونه‌ها و ژنوتیپ‌های بادام مشتـرک بودند. برخی از این باندها فقط در یک گونه یا یک ژنوتیپ زراعی وجود داشتند، در حالی که تعدادی دیگر از آنها تنها در ژنوتیپ‌های زراعی مشاهده شدند و گونه‌های خودروی فاقد آنها بودند. داده‌های حاصله از طریق آنالیز خوشه‌ای با روش UPGMA و ضریب فاصله اقلیدسی و نیز از طریق آنالیز مؤلفه‌های اصلی (PCA) بررسی شدند. نتایج نشان داد که برخی از این ژنوتیپ‌های محلی از لحاظ الگوی الکتروفورزی پروتئین‌های ذخیره‌ای بذر بسیار بهم شبیهند. از جمله روابط نزدیکی بین ژنوتیپ‌های صفری، یارالهی و مامایی و نیز بین ژنوتیپ‌های تاجری، حاج میرزایی و کبابی مشاهده شد. بین گونه‌های خودروی و ژنوتیپ‌های زراعی نیز الگوی پروتئینی متفاوتی مشاهده گردید. در این پژوهش نقش پروتئین‌های ذخیره‌ای دانه در نشان دادن تنوع ژنتیکی ژنوتیپ‌های بادام مورد بحث قرار گرفت.

المصادر:

اداره کل آمار و اطلاعات وزارت جهاد کشاورزی (1377). خشکبار، آمار و مرایا. انتشارات وزارت جهاد کشاورزی، صفحات 101 تا 153.

خاتمساز، م. (1370). تیره گل سرخ (Rosaceae)، فلور ایران. شماره 6، انتشارات مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، صفحات 274 تا 315.

 

 

عالم، ف.ز. (1385). بررسی تاکسونومیکی گونه‌های وحشی و کولتیوارهای زراعی بادام در استانهای اصفهان و چهار محال و بختیاری، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور، مرکز تهران، 70 صفحه.

فیضی، م.ت. (1380). معرفی بادام کوهی (Amygdalus scoparia) و برخی ویژگی‌های اکولوژیکی آن در استان اصفهان، مجموعه مقالات دهمین کنفرانس سراسری زیست‌شناسی ایران، صفحات 477 تا 480.

Andrews, A.T. (1993). Electrophoresis, theory, techniques and biochemical and clinical applications, Claredon Press, Oxford.

Barbera, G., Marco, L. and Schirra, M. (1994). Effects of rootstock on productive and qualitative response of two almond varieties, Acta Horticulturae, 373: 129- 134.

Bortiris, S. O., Sang-Hun, J. J., Beggtt, S., Granger, A., Weeks, C., Buckinghan, M., Potter, D., and Parfitt, D. (2001). Phylogenetic and systematics of Prunus (Rosaceae) as determined by sequence analysis of its and the chloroplast trn-trnf spacer DNA, Systematic Botany, 26(4): 797- 804.

Browicz, K. (1969).  Amygdalus. L. In: K. H. Rechinger (ed.), Flora Iranica, 66: 166- 187, Graz., Austria.

Browicz, K. and Zohary, D. (1996). the genus Amygdalus L. (Rosaceac): species relationship, distribution and evolution under domestication, Genet. Resour. Crop Evol. 43: 229- 247.

Buth, D. G. (1984). The application of electrophoretic data in systematic studies, Ann. Ecol. Syst. 15: 501- 522.

Cook, R. T. (1984). The characterization and identification. of crop cultivars by electrophoresis, Electrophoresis, 5:59- 72.

Dowidar, A. E., Kamel, E. A., Ahmed, A. M., Loutfy, M. H. A. and Hafez, H. H. L. (2003). Studies on Rosaceae II- SDS-PAGE seed protein electrophoresis and its significance in the taxonomy of the family, Pakistan Journal of Biological sciences, 6 (21): 1820- 1829.

Esteban, R. M. and Lopez, A. F. J. (1985). Protein extractability of almond (Prunus amygdalus) seeds, Journal of the Science of Food and Agriculture, 36(6): 485- 490.

FAO, (2002). FAO statistical databases: Agriculture: http:// apps.fao.org.

Ladizinsky, G. (1983). Study of evolution problems by means of seed proteins. In: Seed proteins, biochemistry, genetics, nutritive value. (W. Gohschalk and H.P. Muller. eds.) pp. 481-498. Mortinus Nighoff. Dr. W. Junk Publishers, The Hagues, London.

Ladizinsky, G. (1999). On the origin of almond, Genet. Resources Crop Evol. 46: 143-147.

Ladizinsky, G. and Hymowitz, T. (1979). Seed protein electrophoresis in taxonomic and evolutionary studies, Theo. App. Genet., 54: 145-151.

Mowery, B. D. and Werner, D. J. (1990). Phylogenetic relationship among species of Prunus as inferred by isozyme markers, Theoritical and Applied Genetics, 80(1): 133-189.

Rahemi, A. R. (2002). The development of almond orchards in Iran, Acta Hort. (SHS), 591:177-180.

Sathe, S.K., Teaber, S.S., Gradziel, T.M. and Roux, K.H. (2001). Electrophoretic and immunological analysis of almond (Prunus dulcis L.) genotypes and hybrids, J. Agr. Food. Chem. 49: 2043-2052.

Saura-Calixto, F., Bauza, M., Martinez, D. F. and Argamenteria, A. (1981). Aminoacids, sugars and inorganic elements in the sweet almond (Prunus amygdalus), J. Agric. Food. Chem. 29: 509-511.

Sheidai, M., Hamta, A., Jaffari., A. and Noori Dalooi, M. R. (1999). Morphometric and seed protein studies of Trifolium species and cultivars in Iran, Plant Genet. Res. Newsl. , 120: 52-54.

Siami, A., Heidari, R. and Mohseni, M. (2002). Comparative study of amygdaline, fat and total protein of 7 species of wild almond in west Azarbaidjan (Iran), Acta Hort. (ISHS), 591:181-187.

Statsoft, Inc. (199). STATISTICA for Windows, Version 4.5.

Talaei, A. and Imani, A. (1998). Morphology of pollen grains as an index for identification of local Iranian almond varieties, Acta Hort. (ISHS), 470: 280-285.

Vezvaei, A. (2003). Isozyme diversity in Iranian almond, Proc. XXVT Acta Hort. (ISHS), 622: 451-456.