بررسی تطبیقی عشق در اشعار عبدالوهاب بیاتی ومنوچهر آتشی
الموضوعات :
احمدرضا حیدریان شهری
1
(دانشیار و عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد)
محدثه مفلحی
2
(دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد)
الکلمات المفتاحية: عشق, نوستالژی, عبدالوهاب بیاتی, منوچهر آتشی,
ملخص المقالة :
موضوع عشق یکی از مضامین مکتب رمانتیسم است؛ از جمله اصول مکتب رمانتیسم، دوری از وطن، دوری از معشوق و یادآوری دوران کودکی ونوجوانی می‌باشد که عبدالوهاب البیاتی و منوچهر آتشی، دو شاعر معاصر عربی و فارسی از جمله شعرایی هستند که تحت تاثیر مکتب رمانتیسم قرار گرفته‌اند و مضامین بدیعی از عشق را در شعر خود نمودار می سازند؛ شعر این دو شاعر سترگ از زوایای گوناگون، قابلیت بررسی تطبیقی را داراست از جمله نمودهای مشترک عشق در شعر دو شاعر عبارتنداز: حس دلتنگی برای وطنی که از آن دور مانده‌اند، یادآوری دوران کودکی و نوجوانی و عشق به معشوقه‌ای که آرزوی وصال او را در سر داشته‌اند و هرگز به او نرسیده‌اند؛ هدف از نگارش تحقیق حاضر، بررسی شعر دو شاعر از دیدگاه ادبیات تطبیقی است به گونه ای که وجوه تشابه بینش رمانتیکی و نمود نوستالژی در شعرشان به روشنی برای مخاطب تبیین گردد؛ در این پژوهش تلاش شده است تا اشعار این دو شاعر بزرگ در حوزه عشق به بکارگیری روش تطبیقی مبتنی بر تحلیل مورد کندو کاو قرار گیرد و تشابه خطوط فکری و شعری این دو شاعر بیش از پیش آشکار شود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد هر دو شاعر توانسته اند مضمون عشق را با برخی وجوه مشترک به تصویر کشند با این تفاوت که البیاتی عشق را با ترسیم فضای ظلم و ستم جامعه برای مخاطب ترسیم می‌کند و با زبانی به دور از غموض و آتشی نیز در اشعار خود، عشق را با عنصر خیال در می‌آمیزد.
