تدوین نقشه راه گردشگری شهری با رویکرد توسعه منابع انسانی (مطالعه موردی: استان اصفهان)

الموضوعات :

عبدالمجید محمدی ¹ , اکبر اعتباریان ² , رضا ابراهیم زاده ³

1 - عضو هیات علمی گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران و دکترای مدیریت، گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان، اصفهان، ایران
2 - مدیر گروه مدیریت دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، اصفهان، ایران
3 - استادیار گروه مدیریت ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، اصفهان، ایران

تاريخ الإرسال : 15 الثلاثاء , شوال, 1440 تاريخ التأكيد : 19 الإثنين , ربيع الثاني, 1441 تاريخ الإصدار : 10 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1441

الکلمات المفتاحية: گردشگری شهری, توسعه منابع انسانی, نقشه راه, مدلسازی ساختاری تفسیری, فراترکیب,

ملخص المقالة :

هدف از پژوهش حاضر تدوین نقشه راه گردشگری شهری استان اصفهان با رویکرد توسعه منابع انسانی است. در مرحله اول کلیه پژوهش‌های مرتبط با موضوع (48 تحقیق) با استفاده از روش فراترکیب تحلیل گردید که نتیجه آن شناسایی و دسته بندی 9 شاخص توسعه منابع انسانی بود. در مرحله دوم با بررسی ادبیات و مصاحبه با 21 خبره صنعت گردشگری استان 57 راهکار عملیاتی برای پیاده‌سازی شاخص‌ها شناسایی شد. در نهایت، در مرحله سوم با نظرخواهی از 10 خبره و تحلیل اطلاعات آن با استفاده از روش مدلسازی ساختاری- تفسیری، شاخص‌ها و راهکارهای عملیاتی سطح‌بندی و روابط بین آن‌ها تعیین و به عنوان نقشه راهی جهت توسعه منابع انسانی گردشگری شهری استان ارائه گردید. نتایج اینکه در پایین‌ترین سطح، شاخص‌های طراحی مدل شایستگی‌های مشاغل صنعت گردشگری و طراحی نظام اطلاعات منابع انسانی بیشترین تاثیر را بر دیگر شاخص‌ها داشته و مهمترین شاخصها محسوب می‌شوند و در بالاترین سطح شاخص تعریف و اعطای جوایز تعالی مدیریت منابع انسانی صنعت گردشگری است که دارای بیشترین وابستگی بود. در نهایت شاخص‌های بکارگیری شبکه‌های اجتماعی، تخصیص یارانه‌ها و ارائه تخفیف دوره‌های آموزشی، ارائه آموزش‌های همگانی، طراحی مدل شایستگی‌های مشاغل صنعت و طراحی نظام اطلاعات منابع انسانی بر کل شاخص‌ها تأثیر داشته و مسئولان بایستی با توجه ویژه‌ به این شاخص‌ها تأثیر آنها را بر دیگر شاخص‌ها مورد پایش قرار داده و با اتخاذ مکانیزم‌های مناسب در دیگر شاخص‌ها بهبود ایجاد نمایند. در پژوهش حاضر، این مکانیزم‌ها در قالب راهکارهای عملیاتی به همراه نقشه راه پیاده‌سازی آن‌ها ارائه گردید.

المصادر:

 1.        حسین‌پور، داوود و قربانی پاجی، عقیل (1396): تأثیر راهبردهای توسعه منابع انسانی بر اثربخشی سازمانی با نقش میانجی اعتماد متقابل و رضایت شغلی کارکنان در سازمان ورزش و جوانان استان مازندران، پژوهش­های مدیریت راهبردی، شماره 23 (65)، صص 45-75.

 2.        حقیقی، محمد، روشندل اربطانی، طاهر و ضالحی، علی (1394)، بررسی مشکلات و موانع توسعه صنعت گردشگری در شهر اصفهان از دیدگاه گردشگران، نشریه مدیریت بازرگانی، شماره 4، صص 865-880.

 3.        خدائی، زهرا، کانتری­خلیل­آباد، حسین (1391): توسعه گردشگری با تأکید بر نقش آموزش نیروی انسانی، فصلنامه مطالعات مدیریت شهری، شماره 4(12)، صص 47- 59.

 4.        دلگشایی، بهرام، طبیبی، سید جمال­الدین و پهلوان، پریسا (1386): ارائه الگوی توسعه منابع انسانی در بخش بهداشت و درمان، پژوهش در پزشکی (مجله پژوهشی دانشکده پزشکی) دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی، شماره 31 (4)، صص 317-325.

 5.        سهرابی، بابک، اعظمی، امیر و یزدانی، حمیدرضا (1390): آسیب­شناسی پژوهش­های انجام شده در زمینه مدیریت اسلامی با رویکرد فراترکیب، نشریه چشم­انداز مدیریت دولتی، دوره 2، شماره 6، صص 9-24.

 6.        شمس­الدینی، علی، درخشان، الهام و کریمی، ببراز (1395): ارزیابی اثرات توانمندسازی نیروی انسانی در توسعة صنعت گردشگری (مطالعة موردی: استان کهگیلویه و بویراحمد)، فصلنامه برنامه­ریزی منطقه­ای، شماره 24، صص 89-100.

 7.        صمیمی، احمد و خبره، شیما (1392): اثر گردشگری بر توسعه انسانی، مجله برنامه­ریزی و توسعه گردشگری، سال 2، شماره 7، صص 11-24.

 8.        ضیائی، محمود (1383): وضعیت نیروی انسانی و آموزش در بخش گردشگری (با تأکید بر استان تهران)، مطالعات گردشگری، شماره 6، صص 19-37.

 9.        غفاری، غلامرضا و مستولی­زاده، سیدعلی (1392): نظام اداری- مدیریتی و توسعه‏ی اجتماعی- فرهنگی پایدار در بخش گردشگری ماسوله، مجله برنامه­ریزی و توسعه گردشگری. شماره 7، صص 106-125.

 10.     فدائی کیوانی، رضا و سادات اشکور، سیده زلیخا (1396): جایگاه آموزش در توسعه منابع انسانی سازمان­های عصر محور، دو ماهنامه مطالعات کاربردی در علوم مدیریت و توسعه، شماره 5، صص 1-9.

 11.     متقی، سمیرا (1396): مدیریت راهبردی اقتصاد گردشگری (مورد مطالعه: استان چهارمحال و بختیاری)، فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، شماره 6 ، صص 97-110.

 12.      محمدی، مصطفی و حبیبی، لیلا (1395): توسعه منابع انسانی صنعت هتلداری با رویکرد مدیریت استعداد کارکنان، مطالعات هتلداری و میزبانی، شماره 1 (2)، صص 45-56.

 13.     محمودی، علیرضا، نعیمی مجد، محبوبه (1395): جایگاه آموزش­های گردشگری و هتلداری در نام آموزش عالی ایران (موردمطالعه: دانشجویان شاغل در صنعت گردشگری و هتلداری تهران)، مطالعات هتلداری و میزبانی، شماره 1 (2)، صص 57-73.

 14.     منشگر، مریم و عباسی، اسدالله (1395): آسیب‌شناسی و راهکارهای حمایت مدیران از بالندگی و توسعه منابع انسانی، فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی، شماره 3 (8)، صص 56-29.

 15.   Agarwal, A., Shankar, R. & Tiwari, M, (2007): Modeling Agility of Supply Chain. Industrial Marketing Management, 36, 443-457.

 16.   Armstrong, M, (2008): Strategic human resource management: a guide to action, Kogan Page Limited.

 17.   Armstrong, M, (2010): Armstrong’s essential human resource management practice: a guide to people management, Kogan Page Limited.

 18.   Barron, P, (2008): Education and talent management: implications for the hospitality industry, International Journal of Contemporary Hospitality Management, 20 (7): 730 – 742.

 19.   Bastic, M., Gojcic, S, (2012): Measurement scale for eco-component of hotel service quality. International Journal of Hospitality Management, 31(3), 1012-1020.

 20.   Baum, T (2016). Human resource issues in international tourism. Elsevier.

 21.   Baum, T., Szivas, E, (2008): HRD in tourism: A role for government?. Tourism Management, 29, 783–794.

 22.   Bhusan, H., & Mohanty, K, (2015): Empowering Women through Tourism Development. Odisha Review.

 23.   Cappelli, P, (2015): Why We Love to Hate HR and What HR Can Do About It, Harvard Business Review. Available online at: http://www. hbr.org

 24.   Gibb, S, (2015): Human Resource Development, Edinburgh Busines School.

 25.   Gibson, P, (2017): Talent Management in the Hospitality and Tourism Context, in Horner. S (eds), Talent Management in Hospitality and Tourism, 17-31.

 26.   Grobler, PA., & Diedericks, H, (2009): Talent management: An empirical study of selected South African hotel groups. Southern African Business Review, 13 (3), 1-27.

 27.   Gupta, R., & Sahoo, P, (2017): HRD interventions, employee competencies and organizational effectiveness: an empirical study. European Journal of Training and Development, 40(5), 345-365.

 28.   Lashley, C, (2017): The Concept of Hospitableness. In edited book of Horner. S (2017). Talent Management in Hospitality and Tourism, Good fellow Publishers Limited, 52-68.

 29.   Naama, A, Haven-Tang, C., & Jones, E, (2008): Human Resource Development Issues for the Hotel Sector in Libya: A Government Perspective. Hnternational Journal of Tourism Research, 10, 481-492.

 30.   Nzonzo, JC., & Chipfuva, T, (2013): Managing Talent in the Tourism and Hospitality Sector:  A Conceptual View Point. International Journal of Academic Research in Accounting, Finance and Management Sciences, 3 (2), 92-97.

 31.   Sandelowski, M., Barroso, J., & Voils, CI, (2007): Using qualitative metasummary to synthesize qualitative and quantitative descriptive findings. Research in nursing & health, 30(1), 99-111.

 32.   Walmsley, A. (2017): Talent Management and Youth Employment. In edited book of Horner, S, (2017): Talent Management in Hospitality and Tourism, Good fellow Publishers Limited, 117-133.

Weru, J., Iravo, MA., & Sakwa, M, (2014): The Relationship between Training and Development on Performance of State Owned Corporations. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 3(9), 57-75.