ارزیابی و پهنه‌بندی توان اکوتوریسمی با رویکرد تحلیل چندمعیاره فازی (مطالعه موردی: شهرستان مشگین‌شهر)
الموضوعات :مرتضی قراچورلو 1 , فریبا اسفندیاری 2 , الهامه عبادی 3
1 - دانشجوی دکتری، ژئومورفولوژی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2 - دانشیار، گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
3 - کارشناسی ارشد، ژئومورفولوژی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
الکلمات المفتاحية: منطق فازی, اکوتوریسم, مشگین‌شهر, تحلیل چندمعیاره, قابلیت اکوتوریسمی,
ملخص المقالة :
این پژوهش که شهرستان مشگین‌شهر را به سبب وجود پتانسیل‌های طبیعی، مورد هدف ارزیابی اکوتوریسمی قرار داد بر آن بود تا با استفاده از روش تحلیل چندمعیاره فازی به پهنه‌بندی قابلیت اکوتوریسمی در منطقه مورد مطالعه دست یابد. در این راستا بر پایه اسناد مختلف کتابخانه‌ای، داده‌ها و اطلاعات مربوط به 9 معیار محیطی شامل نوع اقلیم، شیب، جهت شیب، ارتفاع از سطح دریا، فاصله از آبراهه‌ها، تراکم پوشش گیاهی، خاک ، سنگ- شناسی و فاصله از گسل گردآوری شد. تمامی عملیات آماده‌سازی، مدیریت و تجزیه و تحلیل داده‌ها و اطلاعات در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی ( GIS ) انجام پذیرفت که در نهایت به تهیه نقشه پهنه‌بندی قابلیت اکوتوریسمی منطقه مورد مطالعه انجامید. نتایج حاصل از این پهنه‌بندی حاکی از وجود پتانسیل‌های خوب اکوتوریسمی در سطح شهرستان مشگین‌شهر بوده و تطابق قابل قبولی را با واقعیات محیط طبیعی منطقه نشان داد. بر طبق این پهنه‌بندی حدود 17 درصد از سطح شهرستان از قابلیت بالای اکوتوریسمی و 72 درصد از سطح آن از قابلیت پایین اکوتوریسمی برخوردار بود. تمرکز فضایی پهنه‌های مساعد اکوتوریسم در جنوب شهرستان که از مراتع و بیشه‌زارهای نسبتا خوبی پوشیده شده است، ما را بر آن می‌دارد که توسعه اکوتوریسمی این قسمت از شهرستان را در اولویت قرار دهیم. در مقابل اقلیم نامساعد نیمه شمالی شهرستان و به تبع آن پوشش گیاهی ضعیف و کم‌تراکم از توان‌های اکوتوریسمی این قسمت کاسته است، به طوری که به غیر از نقاط پراکنده چندی در شمال، قسمت اعظم نیمه شمالی شهرستان را پهنه‌های با قابلیت کم اکوتوریسمی می‌پوشانند.
1- برزویی، ن.، ملکنیا، ر.، و زینیوند، ح. (1393): استفاده از روش ارزیابی چندمعیاره برای بررسی توان تفرج متمرکز سامان عرفی تاف، اولین کنفرانس ملی جغرافیا، گردشگری، منابع طبیعی و توسعه پایدار، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- پیرمحمدی، ز.، فقهی، ج.، زاهدی امیری، ق.، و شریفی، م. (1389): ارزیابی توان زیستمحیطی متناسب با رویکرد طبیعتگردی (اکوتوریسم) در جنگلهای زاگرس (مطالع موردی: سامان عرفی چمحاجی جنگل کاکارضا، لرستان)، تحقیقات جنگل و صنوبر ایران، 18 (2)، 241- 230.
3- جعفری، ض.، میکائلی تبریزی، ع.، محمدزاده، م.، و عبدی، ا. (1390): ارزیابی توان طبیعتگردی پارک ملی گلستان با استفاده از روش ارزیابی چند معیاره، تحقیقات منابع طبیعی تجدیدشونده، 6، صص 37-25.
4- حسینی، ه.، کرم، ا.، صفاری، ا.، قنواتی، ع.ا.، و بهشتی جاوید، ا. (1390): ارزیابی و مکانیابی جهات توسعه فیزیکی شهر با استفاده از مدل منطق فازی مطالعه موردی: شهر دیواندره. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 23، صص 83-63.
5- حسینی توسلی، م.، کهندل، ا.، مرتضایی فریزهندی، ق.، و ارجمند راد، م. (1389): تعیین سایت طبیعتگردی در مرتع با استفاده از GIS و تلفیق بهینه معیارها، کاربرد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی در برنامهریزی، 1 (2)، صص 96- 85..
6- رخشانینسب، ح.م.، و ضرابی، ا. (1388): چالشها و فرصتهای توسعه اکوتوریسم در ایران، فضای جغرافیایی، 28، صص 55- 41.
7- زارع مهرجردی، م.ر.، و ضیاءآبادی، م. (1392): ارزش طبیعتگردی حفاظت از منطقه تفریحی- گردشگری شیرکوه یزد، علوم و تکنولوژی محیط زیست، 16 (1)، صص 131-123.
8- سبحانی، ب. (1379): شناسایی آبهای گرم استان اردبیل و جایگاه آن در توسعه صنعت توریسم، سپهر، 9 (35)، صص 44- 38.
9- سلطانی، ز.، کیانی، ص.، و تقدیسی، ا. (1392): نقش اکوتوریسم در فرصتهای شغلی و افزایش درآمد (نمونه موردی: شهرستان خوانسار)، تحقیقات جغرافیایی، 111، صص 152- 137.
10- شایان، س. و پارسایی، ا. (1386): امکانسنجی نواحی مستعد اکوتوریسم در استان کهگیلویه و بویراحمد، مدرس علوم انسانی (ویژه جغرافیا)، 53، صص 181-153.
11- عشوری، پ.، و فریادی، شهرزاد. (1389): ارزیابی توانایی مناطق طبیعتگردی با استفاده از روشهای تجزیه و تحلیل چندمعیاره، محیطشناسی، 55، صص 12- 1.
12- مافی غلامی، د.، و یارعلی، ن. ا. (1391): ارزیابی توان زیستمحیطی جهت تعیین نواحی مناسب توسعه طبیعتگردی در استان چهارمحال و بختیاری، تحقیقات منابع طبیعی تجدیدشونده، 8، صص 40-31.
13- ماهینی، ع.س.، ریاضی، ب.، نعیمی، ب.، بابایی کفاکی، س.، و جوادی لاریجانی، ع. (1388): ارزیابی توان طبیعتگردی شهرستان بهشهر بر مبنای روش ارزیابی چندمعیاره با استفاده از GIS، علوم و تکنولوژی محیط زیست، 11 (1)، صص 198- 187.
14- محمودی، ب.ا.، و دانهکار، ا. (1388): تحلیل معیارها و عوامل محیطی ـ اکولوژیک مؤثر بر توان تفرجی سامان عرفی منج در جنگلهای شهرستان لردگان از طریق ارزیابی چندمعیاره، آمایش سرزمین، 1 (1)، صص 69- 55.
15- موحد، ع.، و زادهدباغ، ن. (1389): ارزیابی توان اکولوژیک محدوده رودخانه دز حد فاصل سد تنظیمی تا بند قیر برای طبیعت گردی، محیطشناسی، 55، صص 24-13.
16- مهدوی، ع.، کرمی، ا.، و میرزایی، ج. (1390): ارزیابی توان طبیعتگردی منطقه بدره در استان ایلام با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، اکوسیستمهای طبیعی ایران، 2 (2)، صص 74- 63.
17- نیکنژاد، م.، مهدوی، ع.، و کرمی، ا. (1394): تعیین مناطق مستعد توسعه اکوتوریسم با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه ای (ANP) موردشناسی: شهرستان خرمآباد، جغرافیا و آمایش شهری – منطقهای، 14، صص 214- 195.
18- Banerjee, U., Kumari, S.P. and Sundhakar, B. (2000): Remote Sensing and GIS Based Ecotourism Planning: A Case Study for Western Midnapore, West Bengal and India. Tourism Management, 32, pp 321-334.
19- Bender, M.Y. (2008): Development of Criteria and Indicators for Evaluating Forest-Based Ecotourism Detinations: A Delphi Study, M.Sc. Thesis of West Virginia University.
20- Lin, L-Z., & Lu, C-F. (2013) ): Fuzzy Group Decision-Making in the Measurement of Ecotourism Sustainability Potential, Group Decision and Negotiation, 22, pp 1051–1079
21- Nyaupane, G.P., & Thapa, B. (2004): Evaluation of Ecotourism: A Comparative Assessment in the Annapurna Conservation Area Project, Nepal, Ecotourism, 3 (1), pp 20-45.
22 - Ştefan, P., Gheorghe S., & Cutaş, C. (2014): New Approaches Concerning the Development of the Ecotourism in Romania, Scientific Papers, Series "Management, Economic Engineering in Agriculture and rural development", 14 (2), pp 297-302.
23- Stefanica, M., & Valvian-Gomez, M. (2010): Ecotourism-Model of Sustainable Tourist Development, Studies and Scientific Researches-Economic Edition, 15, pp 480-486.
24- Yilmaz, O. (2011): Analysis of the Potential for Ecotourism in Gölhisar District, Procedia-Social and Behavioral Sciences, 19, pp 240–249.
_||_