ارزیابی اثرات سیاستهای دولت طی برنامههای چهارم و پنجم توسعهی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بر معماری مساکن نواحی روستایی (مطالعه موردی: شهرستان آستارا)
الموضوعات :فرشته عبادالهیان 1 , سیده صدیقه حسنیمهر 2 , رفعت شهماری اردجانی 3 , حسین اصغری 4
1 - دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامهریزی روستایی، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، آستارا، ایران.
2 - دانشیار گروه جغرافیا، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، آستارا، ایران. (نویسنده مسئول) ss.hasanimehr@iau.ac.ir
3 - استادیار گروه جغرافیا، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، آستارا، ایران.
4 - استادیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، آستارا، ایران.
الکلمات المفتاحية: مسکن, شهرستان آستارا, برنامههای توسعه, توسعهی روستایی,
ملخص المقالة :
با توجه به هزینههای بالای ساخت و مقاومسازی مسکن برای روستانشینان، سیاستگذاران اعتبارات و تسهیلات ساخت و مقاومسازی مساکن روستایی را در قالب انواع طرحها و برنامهها مدنظر قرار دادهاند. در این بین، بالاترین اسناد در حوزهی سیاستگذاری توسعهی مناطق مختلف و بهویژه روستاها در ایران، مربوط به برنامههای 5سالهی توسعهی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میباشد. در این راستا، ارزیابی میزان و نحوهی تأثیر این برنامههای توسعه در مناطق روستایی میتواند نقش سیاستگذاری دولتی را در توسعهی روستاها مشخص نماید. از طرفی، بررسی تأثیرات انواع سیاستها در مقاومسازی مساکن مورد بحث و بررسی قرار گرفته و ارزیابی تأثیر آنها در معماری مساکن روستایی خلأ پژوهشهای گذشته میباشد. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تأثیر سیاستهای دولت بر معماری مساکن روستاهای شهرستان آستارا با تأکید بر برنامههای چهارم و پنجم توسعه نگارش شده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر کمی-کیفی با ماهیت توصیفی-تحلیلی میباشد که در راستای جمعآوری و تحلیل اطلاعات از روش کیفی زمینهیابی مردمنگاری (مشاهده، مصاحبه، عکسبرداری و فیشبرداری) و آزمون T در نرمافزار SPSS استفاده شده است. جامعهی آماری تحقیق نیز شامل مساکن روستاهای شهرستان آستارا میباشد که حجم نمونه بر اساس روش کوکران 384 مسکن برآورد گردیده است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که اعتبارات مسکن در دسترس اکثر روستانشینان بوده و موجب استحکام و دوام مساکن روستاهای شهرستان آستارا گردیده است. با این حال از سایر اثرات این اعتبارات میتوان به کاهش سطح فعالیتهای زیستی در واحد مسکونی، کاهش تعدد اتاق و سطح زیربنای مساکن، تغییر در نوع پلان و همچنین کاهش استفاده از فناوریهای بومی در ساخت مساکن اشاره کرد. از طرفی، نتایج حاکی از شهری شدن شکل روستاها و کاهش هویت در کالبد آنها و همچنین کاهش ارزشهای فرهنگی و تطابق با الگوی کهن و سنتی زمینه و منطقهی مورد مطالعه در طراحیهای جدید واحدهای مسکونی میباشد.
_||_