ارزیابی بهترین زمان خارج کردن جفت در گاوان مبتلا به سندرم جفت‌ماندگی

الموضوعات :

حسین حملی ¹ (گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)
حمید کریمی ² (گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)

تاريخ الإرسال : 15 السبت , جمادى الثانية, 1428 تاريخ التأكيد : 01 الأحد , ذو القعدة, 1428 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو القعدة, 1428

الکلمات المفتاحية: گاو, خارج کردن جفت, جفت‌ماندگی,

ملخص المقالة :

سندرمجفت‌ماندگی یکی از معضلات بزرگ صنعت گاوداری در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر می‌باشد. با این ‌وجود نه تنها تاکنون تعریف دقیقی برای جفت‌ماندگی ارائه نشده است، بلکه مدیریت دقیقی نیز برای نحوه برخورد با این مشکل توصیه نشده است. اکثر دانشمندان معتقدند اگر 12 ساعت بعد اززایمان جفت حیوان بدون دخالت خارجی دفع نگردد، از واژه جفت‌ماندگی می‌توان در این مورد استفاده کرد. این تحقیق به بررسی بهترین زمان خارج کردن جفت در گاوان مبتلا به سندرم جفت‌ماندگی پرداختهاست.برای این منظور تعداد 200 رأس گاو مبتلا به سندرم جفت‌ماندگی در گاوداری‌های اطراف تبریزشناسائی شده و به‌طور تصادفی به4 گروه 50 تایی A، B، C و D تقسیم شدند. در مورد گروهA روزششمبعد از زایمان، در مورد گروه B روز هفتم بعد از زایمان و در مورد گروه C روز هشتم بعد اززایمان اقدام به خارج کردن جفت گاوان با دست گردید. در هر گروه خروج کامل یا ناقصجفت هر یک از گاوان ثبت گردید. در مورد گروه D عمل کشیدن جفت با دست انجام نگرفت ودر این گروه به گاوان اجازه داده شد که به‌طور طبیعی و بدون دخالت عوامل خارجی جفت خود رادفع نمایند. نتایج بررسی فوق نشان داد که میانگین زمان افتادن خودبخودی جفت گاوان درگروه D، 8/10 روز می‌باشد. در مورد گروهA ، جفت مربوط به 26 رأس گاو (52 درصد) به‌طور کاملو جفت مربوط به 24 رأس گاو (48 درصد) به‌طور ناقص خارج گردید. در مورد گروهB ، جفت مربوطبه 38 رأس گاو (76 درصد) به‌طور کامل و 12رأس گاو (24 درصد) به‌طور ناقص خارج گردید. در موردگروهC ، جفت همه گاوان به‌طور کامل (100 درصد) خارج گردید. نتایج به‌دست آمده از سه گروه مورد بررسی با استفاده از آزمون مربع کای مورد مقایسه قرار گرفتند و اختلاف معنی‌داری بین سه گروه مورد مطالعه مشاهده گردید(05/0P<). نتایج این تحقیق نشان داد که بهترین زمان کشیدن جفت با دست در گاوان مبتلا به سندرم جفت ماندگی، روز هشتم بعد اززایمان می‌باشد و قبل از این زمان، کشیدن جفت گاوان به‌دلیل احتمال پاره شدن جفتو باقی ماندن قسمتی از آن در داخل رحم و ایجاد سپتی‌سمی، می‌تواند بسیار خطرناک باشد. این نتیجه‌گیریبا توجه به ویژگی‌های بافت‌شناسی و تغییرات آناتومیک جفت و رحم نیز مورد تأیید قرارمی‌گیرد.

المصادر:

1. Archbald, L.E., Schultz, R.F., Fahning, M.L., et al. (1972): A sequential histological study of the post-partum bovine uterus. Journal of Reproduction and Fertility. 29, pp: 133-136.


2. Arthur, G.H. (1979): Retention of the after birth in cattle: A review and commentary. Veterinary Annual. 19, pp: 26-30.

 

3. Bartlett, P.C., Kirk, J.H., Wilke, M.A., et al. (1986): Metritis complex in Michigan Holstein-Friesian cattle: Incidence, descriptive epidemiology and estimated economic impact. Preventive Veterinary Medicine. 4, pp: 235-238.


4. Eiler, H. and Hopkins, F.M. (1993). Successful treatment of retained placenta with umbilical cord injections of collangenase in cows. Journal of American Veterinary Medical Association. 203, pp: 436-439.


5. Gier, H.T. and Marion, G.B. (1968): Uterus of the cow after parturition: Involutional changes. American Journal of Veterinary Research. 29, pp: 83-86.


6. Joosten, I., Stelwagen, J. and Dijkhuizen, A.A. (1988): Economic and reproductive consequences of retained placenta in dairy cattle. Veterinary Record. 123, pp: 53-57.


7. Marion, G.B., Norwood, J.S. and Gier, H.T. ( 1968): Uterus of the cow after parturition: Factors affecting regression. American Journal of Veterinary Research. 29, pp: 71-75.


8. Paisley, L.G., Mickelsen, W.D. and Anderson, P.B. (1986): Mechanisms and therapy for retained fetal membranes and uterine infections of cows (A review). Theriogenology. 25: 353.


9. Palmer, C.C. (1982): Clinical studies on retained placenta in the cow. Journal of American Veterinary Medical Association. 80, pp: 59-64.


10. Van werven, T., Schukken, Y.H., Loyd, J., et al. (1992): The effects of duration of retained placenta on reproduction, milk production, postpartum disease and calling rate. Theriogenology. 37, pp: 1191-1193.


11. Youngquist, R.S. (1997): Current Therapy in Large Animal Theriogenology. 1st ed. W.B. Saunders Company, London, pp: 340-348.