نقش سرمایه اجتماعی در شادی جوانان (مورد مطالعه دانشجویان دانشکده روان‌شناسی و علوم اجتماعی تهران مرکز)
الموضوعات :امیر مسعود امیر مظاهری 1 , منا فخاریان 2
1 - هیات علمی واحد تهران مرکز
2 - دانش آموخته کارشناسیارشد جامعهشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز- ایران
الکلمات المفتاحية: اعتماد اجتماعی, شادی, سرمایه اجتماعی سنتی و مدرن, مشارکت اجتماعی و ارتباط اجتماعی,
ملخص المقالة :
مقایسه وضعیت ایران از نظر شادی با کشورهای دیگر حاکی از سطح پایین شادکامی و نشاط است و کشورهای شادتر نیز طبق بررسی ها امتیاز بالاتری در شاخص های سرمایه اجتماعی دارند. از این رو هدف اصلی این مقاله شناخت نقش سرمایه اجتماعی در شادی جوانان می باشد. روش پژوهش اسنادی و پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشکده روان شناسی و علوم اجتماعی تهران مرکز است و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر انتخاب گردید. روش نمونه گیری طبقه ای بوده و بر اساس طبقه رشته، دانشجویان به سه رشته علوم اجتماعی، علوم تربیتی و روان شناسی تقسیم شدند. چارچوب نظری نیز تلفیقی از دیدگاه های گیدنز، دورکیم، پاتنام، کلمن و بوردیو می باشد. یافته ها نشان دادند بین متغیرهای اعتماد اجتماعی (سنتی و مدرن)، ارتباط اجتماعی (سنتی و مدرن)، مشارکت سنتی و شادی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، اما متغیر مشارکت اجتماعی مدرن با شادی رابطه ای ندارد. مطابق با نتایج تحلیل مسیر دو متغیر ارتباط مدرن و سنتی تاثیر مستقیم بر شادی دانشجویان دارند و سایر متغیرها به طور غیرمستقیم بر شادی تاثیر دارند؛ هم چنین متغیرهای مستقل توانسته اند 2/29 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کنند.
ابراهیم نجفآبادی، ا؛ و دیگری. (1392). بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و احساس شادی، (مورد مطالعه زنان 24- 15 ساله شهر اصفهان). جامعهشناسی مسائل اجتماعی ایران. سال دوم، شماره پنجم، صص 31- 9.
اکبرزاده، ف؛ و دیگری. (1392). بررسی تاثیر سه نوع سرمایه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بر شادی جوانان. جامعهشناسی کاربردی. سال بیست و چهارم، شماره پیاپی (49)، شماره اول، صص 88- 67.
امیرکافی، م؛ و دیگری. (1391). بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر شادکامی، (مطالعه موردی شهر کرمان). فصلنامه راهبرد اجتماعی و فرهنگی. سال دوم، شماره پنجم، صص 77- 41.
پناهی، م؛ و دیگری. (1391). بررسی عوامل موثر بر شادی دانشجویان با تاکید بر مشارکت اجتماعی. جامعهشناسی کاربردی. سال بیست و سوم، شماره پیاپی (47)، شماره سوم، صص 18- 1.
خادمیان، ط؛ و دیگری. (1391). تاثیر عدالت اجتماعی بر شادمانی اجتماعی جوانان شهر تهران. مطالعات جامعهشناسی. سال چهارم، شماره چهاردهم، صص 125- 109.
خوشفر، غ؛ و دیگران. (1392). تاثیر سرمایه اجتماعی بر شادی جوانان شهر بابلسر. فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی. سال سیزدهم، شماره 51، صص 314- 283.
دهقانی، ح. (1390). رابطه مشارکت اجتماعی و شادی دانشجویان. پایاننامه کارشناسیارشد جامعهشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی.
دینی ترکمانی، ع. (1385). تبیین افول سرمایه اجتماعی. فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی. سال ششم، شماره 23، صص 171- 147.
زارع، ب. (1390). بررسی شادکامی و عوامل موثر برآن، (مطالعه موردی شهر کرمان). پایاننامه کارشناسیارشد جامعهشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان.
زاهدی، م؛ و دیگری. (1388). رابطه سرمایه اجتماعی با رفاه اجتماعی. فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی. سال نهم، شماره 32، صص 129- 109.
شیانی، م؛ و دیگری. (1388). سرمایه اجتماعی جوانان در ایران. مجله جامعهشناسی ایران. دوره دهم، شماره 3، صص 84- 57.
قاسمزاده، د. (1390). بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی درونگروهی و برونگروهی و شادی در بین شهروندان تهران در سال1390. پایاننامه کارشناسیارشد رفاه اجتماعی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
محمدیراد، م. (1391). بررسی عوامل اقتصادی اجتماعی موثر بر شادی و ارتباط با بهرهوری نیروی کار. پایاننامه کارشناسیارشد علوم اقتصادی، دانشگاه رازی کرمانشاه.
مرکز آمار ایران. (1390).
مهدوی، م؛ و دیگری. (1388). بررسی تاثیر دینداری بر اعتماد اجتماعی شهروندان تهرانی. تحقیقات علوم اجتماعی ایران. سال اول، شماره 3، صص 19- 1.
نوابخش، م؛ و دیگری. (1387). بررسی ابعاد سرمایه اجتماعی و نقش آن در توسعه شهری، (مطالعه موردی منطقه 5 شهر تهران). پژوهشنامه علوم اجتماعی. سال دوم، شماره اول، صص 47- 25.
نوروزی، ف؛ و دیگری. (1388). مشارکت اجتماعی و عوامل اجتماعی موثر بر آن. فصلنامه راهبرد. سال هجدهم، شماره 53، صص 269- 249.
Nieminen, T. (2015). Healthier together? Social capital, health behavior and health. Doctoral dissertation, university of Helsinki.
Toulabi, Z. & etal. (2013).The relationship between teachers, happiness and quality of working life. Social and behavioral sciences. No. 84, P.p: 691-695.
_||_