اثر کاربرد ورمی کمپوست و کودهای زیستی بر عملکرد بذر و اجزای عملکرد ریحان (Ocimum basilicum L)

الموضوعات : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی

علیرضا رضایی مؤدب ¹ (فرهیخته ی کارشناسی ارشد زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد)
سیدمحسن نبوی کلات ² (استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد)

تاريخ الإرسال : 24 الأربعاء , صفر, 1433 تاريخ التأكيد : 28 الأربعاء , شعبان, 1433 تاريخ الإصدار : 06 السبت , ذو القعدة, 1433

الکلمات المفتاحية: عملکرد, کشاورزی پایدار, کود, باکتری,

ملخص المقالة :

به منظور مطالعه اثر ورمی کمپوست و کودهای زیستی بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد ریحان، آزمایشی در سال زراعی 89-1388 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل مصرف: ورمی کمپوست، نیتروکسین (حاوی باکتری های ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، بیوفسفر(حاوی باکتر ی های باسیلوس و سودوموناس)، ورمی کمپوست + نیتروکسین، ورمی کمپوست + بیوفسفر، نیتروکسین + بیوفسفر، ورمی کمپوست + نیتروکسین + بیوفسفر، کود شیمیایی (N.P.K) و شاهد (بدون کود) بودند. نتایج نشان داد بیشترین ارتفاع گیاه (57.6 سانتی متر)، ساقه فرعی در گیاه (17.6 ساقه)، تعداد گل در گیاه (38 گل)، تعداد چرخه گل در گیاه (231.6 چرخه)، تعـداد دانه در هر چـرخه (16 بذر)، وزن هــزار دانه (1.98 گرم)، و وزن دانه در گیــاه (10.22 گرم) در تیمار ورمی کمپوست + نیتروکسین به دست آمدند. اما تفاوت آن با تیمار ورمی کمپوست + نیتروکسین + بیوفسفر جز در ساقه فرعی در گیاه معنی دار نبود. بیشترین عملکرد دانه (1939.1 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (15183.3 کیلوگرم در هکتار) در تیمار ورمی کمپوست + نیتروکسین + بیوفسفر حاصل شد. این مطالعه نشان داد کودهای بیولوژیک در ترکیب با ورمی کمپوست در مقایسه با کود شیمیایی و شاهد (بدون کود) اثرات بهتری بر عملکرد و اجزای عملکرد ریحان داشت.