مطالعه خصوصیات زراعی و شاخص های فیزیولوژیک رشد در ارقام برنج با فواصل مختلف کاشت در غرب مازندران
الموضوعات : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعیصالح محمدی 1 , داود حبیبی 2 , علی کاشانی 3 , فرزاد پاک نژاد 4 , سعید بخشی پور 5 , محمدرضا اردکانی 6
1 - فرهیخته ی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
2 - استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
3 - استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
4 - استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
5 - بخش تحقیقات ژنومیکس، پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی منطقه شمال کشور (رشت)
6 - استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
الکلمات المفتاحية: برنج, خصوصیات مورفولوژیک, تراکم گیاهی, شاخص های فیزیولوژیک و عملکرد,
ملخص المقالة :
یکی از عوامل مهم در تصمیم گیری های زراعی برای دست یابی به عملکردهای بالا همراه با کیفیت مناسب، تعیین تراکم مطلوب گیاهی برای کاشت می باشد. بنابراین به منظور تعیین مناسب ترین تراکم بوته ارقام برنج، آزمایشی در سال 1387 در ایستگاه تحقیقات برنج تنکابن اجرا گردید. آزمایش مورد استفاده کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار که فاصله کاشت با 4 سطح 12، 14، 16 و 18 سانتی متر روی ردیف به عنوان عامل اصلی و چهار رقم شیرودی، کادوس، هاشمی و دیلمانی به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. فاصله بین ردیف در کلیه تیمارها 30 سانتی متر بود. نتایج حاصل از تجزیه آماری نشان داد که تراکم های مختلف کاشت در هیچ یک از صفات به جز تعداد دانه پر و دانه کل اختلاف معنی داری از خود نشان ندادند. تفاوت ارقام بر صفات دانه پر و دانه کل در سطح احتمال 5 درصد و برای سایر صفات در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه در فواصل بوته 18 سانتی متر به مقدار 5787 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. بالاترین عملکرد نیز در رقم شیرودی با 7374 کیلوگرم در هکتار تولید شد. بررسی های انجام شده در رابطه با شاخص های رشد نیز نشان می دهد که بیشترینLAI در فاصله کاشت 12 سانتی متر و بیشترینCGR و RGR در فاصله کاشت 18 سانتی متر و رقم شیرودی بوده است. بنابراین، برای دست یابی به پتانسیل بالقوه رقم شیرودی استفاده از فاصله کاشت 18 سانتی متر مناسب خواهد بود.
