ارائه مدل اشتراکگذاری دانش بین اعضای هیأت علمی دانشگاه

الموضوعات : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

میترا صدوقی ¹ (دانش آموخته دکتری مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران)
پریوش جعفری ² (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مدیریت آموزشی، تهران، ایران)
علیرضا کیامنش ³ (استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه روانشناسی، تهران، ایران)
اسماعیل کاظم پور ⁴ (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تنکابن، گروه علوم تربیتی، تنکابن، ایران)

تاريخ الإرسال : 26 الجمعة , محرم, 1435 تاريخ التأكيد : 08 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1435 تاريخ الإصدار : 23 الخميس , رجب, 1435

الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, اعتماد, فرهنگ سازمانی, به اشتراکگذاری دانش, ارتباطات سازمانی,

ملخص المقالة :

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل به اشتراک‌گذاری دانش مبتنی بر عوامل فردی و سازمانی مربوط به اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان مازندران بوده که به روش کیفی و کمی (همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری) انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل 1719 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های آزاد استان مازندران در منطقه 3 بود. نمونه مربوط به پژوهش کیفی شامل 25 نفر از اعضای هیأت علمی با تجربه در تدریس و پژوهش و نمونه پژوهش کمی شامل 317 نفر از اعضای هیأت علمی بود که از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای کمی از پرسشنامه 72 سؤالی استفاده شده است. پایایی کل پرسشنامه برابر با 93/0 می‌باشد و روایی محتوایی و صوری آن با کمک استادان راهنما، مشاور و دیگر استادان صاحبنظر تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌های کمی بدست آمده از مدل ساختاری و رگرسیون از نرم‌افزار SPSS و LISREL استفاده شده است. نتایج نشان داد که وضعیت به اشتراک‌گذاری دانش در دانشگاه‌ها در حد متوسط است. همچنین عوامل فردی موثر در به اشتراک‌گذاری دانش شامل به اشتراک‌گذاری مواد آموزشی، ادراک، اعتماد و خودکارآمدی دانش و عوامل سازمانی موثر در به اشتراک‌گذاری دانش شامل سرمایه اجتماعی ساختاری، سرمایه اجتماعی شناختی، سرمایه اجتماعی روابط، ارتباطات سازمانی، ساختار سازمانی، فرهنگ سازمانی، زیرساخت فناوری اطلاعات و سیستم پاداش می‌باشد. درنهایت مشخص شد که سهم عوامل فردی در به اشتراک‌گذاری دانش بیشتر از عوامل سازمانی بوده و مدلی ارائه گردید که در آن سهم هر یک از عوامل فردی و سازمانی تعیین شده است.