دولت مدرن و نظام سیاسی تقسیمات کشوری جدید: عامل مهم در توسعه ناموزون و ناپایدار مناطق لرنشین در ایران

الموضوعات : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

هوشنگ کیانی ده کیان ¹ (دانش آموخته دکتری تخصصی علوم سیاسی،گروه علوم سیاسی، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران؛ گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد)
حامد عامری گلستانی ² (استادیار گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران: نویسنده مسئول)
فریدون اکبرزاده ³ (استادیار گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران)
بهرام یوسفی ⁴ (استادیار گروه علوم سیاسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران)

تاريخ الإرسال : 13 الأحد , جمادى الثانية, 1443 تاريخ التأكيد : 13 الأحد , جمادى الثانية, 1443 تاريخ الإصدار : 19 الأحد , رجب, 1443

الکلمات المفتاحية: دولت مدرن, توسعه نیافتگی, قوم لر, نظام تقسیمات کشوری,

ملخص المقالة :

دولت رضاشاه، اولین دولت بود که تمرکز در منابع پراکنده قدرت را با از میان برداشتن پراکندگی قدرت‌های محلی ایجادنمود.به‌واقع با ایجاد نظام اقتدارگرا مهمترین مشکل دولت-ملت سازی با کم‌اعتنایی به‌همزیستی قومیت‌ها در قالب استان‌های جدید شکل گرفت. برجای ماندن شکاف‌های قومیتی به‌خاطر ندرت منابع، محرومیت نسبی، بی‌توجهی به‌قابلیت‌های بومی، پراکندگی ودور شدن افراداقوام یک‌دیگر باعث شده تا قوم لرهمچنان محروم بماند. سوال اصلی تحقیق آن است که درنظم جدید قوم لر چه جایگاهی از حیث توسعه‌یافتگی پیدا کرده است؟با این فرضیه که از ابتدای نظام نوین تقسیمات کشوری نادیده گرفتن لرستانات به‌عنوان استان‌های متشخص در ایران به‌وجود آمده و به‌سنتی تبدیل شد که حتی پس از انقلاب اسلامی به‌رغم متشخص گردیدن تنها استان لرستان مسائلی چون پراکندگی وعدم تمرکز لرها در یک منطقه جغرافیایی مشخص منجر به‌ضعف در شکل‌گیری کاربست ظرفیت‌های جمعیتی و به‌تبع آن پتانسیل‌های منابع طبیعی یا فقدان آن برای رشد مناطق سکونتی این قوم شده است.