تأثیر هنردرمانی گروهی بر پرخاشگری و سازش‌یافتگی اجتماعی کودکان با اختلال بیش‌‌فعالی/ نقص-توجه شهر تهران در سال 1399

الموضوعات :

صابر کرمی ¹ , بهاره جانجانی ² , محسن رضائی ³ , سامان قاسمی ⁴ , سارا دارابی ⁵ , محمدمهدی آزادی ⁶

1 - کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاداسلامی واحد کرمانشاه، ایران
2 - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، ایران.
3 - کارشناس کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت جام، ایران.
4 - کارشناس ارشد نکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
5 - کارشناسی ارشد علوم تربیتی، گرایش برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
6 - کارشناس ارشد نکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.

تاريخ الإرسال : 28 السبت , ذو القعدة, 1444 تاريخ التأكيد : 30 الجمعة , صفر, 1445 تاريخ الإصدار : 06 الخميس , ربيع الأول, 1445

الکلمات المفتاحية: پرخاشگری, هنردرمانی, اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه, سازش‌یافتگی اجتماعی,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هنردرمانی گروهی بر پرخاشگری و سازش‌یافتگی اجتماعی کودکان با اختلال بیش‌‌فعالی/ نقص‌توجه انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه‌ آماری پژوهش شامل 90 کودک 12- 8 سال مبتلا به اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه مراجعه کننده به یکی از مراکز اختلالات رفتاری شهر تهران در شش‌ماهه اول سال 1399 بودند. از بین آنها 30 نفر (21 پسر و 9 دختر) به روش نمونه‌گیری هدفمند، به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به نسبت یکسان، گمارده شدند. افراد گروه آزمایش، برنامه هنردرمانی (هنرهای بصری) را در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای (هر هفته دو جلسه) به صورت گروهی دریافت کردند، گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفت. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های پرخاشگری (شهیم، 1385) و سازش‌یافتگی اجتماعی (سینها و سینگ، 1993)، استفاده شد. یافته‌های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که با کنترل اثر پیش‌آزمون، بین میانگین نمرات پس-آزمون افراد گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای پرخاشگری و سازش‌یافتگی اجتماعی تفاوت معناداری وجود داشت (001/0>P). در مجموع، با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان گفت که هنردرمانی گروهی بر کاهش پرخاشگری و افزایش سازش‌یافتگی اجتماعی کودکان با اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه، مؤثر بود.