اثر حمایت از خودمختاری بر استرس تحصیلی : نقش واسطه یادگیری خودتنظیمی و هدف گرایی تبحری
الموضوعات :
کریم سواری
1
,
مرضیه محمودی
2
,
فاطمه فرزادی
3
1 - دانشیار گروه روان شناسی تربیتی دانشگاه پیام نور( نویسنده مسئول) k_sevari@pnu. ac. ir
2 - استادیار دانشگاه پیام نور
3 - دانشجوی دکترای تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز fatemehfarzadi@ymail. com
الکلمات المفتاحية: یادگیری خودتنظیمی, استرس تحصیلی, حمایت از خودمختاری, هدف گرایی تبحری,
ملخص المقالة :
در تحقیق حاضر، اثر حمایت از خودمختاری بر استرس تحصیلی از طریق یادگیری خودتنظیمی و هدف گرایی تبحری مورد آزمون قرار گرفت. کلیه دانشجویان دختر و پسر رشته های روان شناسی، علوم تربیتی و مشاوره دانشگاه پیام نور استان خوزستان جامعه آماری را تشکیل داده بودند که از بین آنان 454 نفر (386 دختر و 68 پسر) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. طرح تحقیق همبستگی است. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های حمایت استادان از خودمختاری بلمونت، اسکینر، ولبورن و کونل (1988)؛ استرس تحصیلی بدوی و جبریل (2015)؛ یادگیری خود تنظیمی ایواموتو، هارگیس، بوردنر و چندلر(2017) و هدف گرایی تبحری میدگلی و اردون (2001) استفاده گردید. داده ها با کمک نرم افزار ایموس تجزیه و تحلیل شدند. پس از اصلاح مدل پیشنهادی و حذف مسیر اثر هدف گرایی تبحری بر استرس تحصیلی، نتایج مربوط به فرضیه های مستقیم نشان می دهد حمایت استادان از خودمختاری بر استرس تحصیلی اثر منفی، و بر یادگیری خودتنظیمی و هدف گرایی تبحری اثر مثبت و یادگیری خودتنظیمی بر استرس تحصیلی اثر منفی دارد. نتایج مربوط به فرضیه های غیرمستقیم نشان داد حمایت استادان از خودمختاری بر استرس تحصیلی از طریق یادگیری خودتنظیمی اثرگذار است.
_||_
