مدل ساختاری پیش‌بینی عملکرد ریاضی بر اساس خودپنداره، انگیزش و اضطراب ریاضی دانش‌آموزان
الموضوعات :
اکرم علیقلی‌پور
1
(گروه روانشناسی تربیتی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران)
نصراله عرفانی
2
(دانشیار گروه روانشناسی تربیتی، مرکز همدان، دانشگاه پیام نور)
علی برهمند
3
(استادیار گروه آموزش ریاضی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران)
الکلمات المفتاحية: اضطراب ریاضی, عملکرد ریاضی, خودپنداره ریاضی, انگیزش ریاضی,
ملخص المقالة :
هدف تحقیق پیش‌بینی عملکرد ریاضی بر اساس خودپنداره ، انگیزش و اضطراب ریاضی دانش‌آموزان دختر بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود که به شیوه مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر پایه نهم مدارس شهر همدان بودند. بدین منظور نمونه‌ای مرکب از ۳۲۴ نفر از دانش‌آموزان دختر به صورت تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل مقیاس خودپنداره ریاضی، انگیزش ریاضی ، اضطراب ریاضی و نمرات درس دریاضی دانش‌آموزان بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد خودپنداره بر عملکرد، اضطراب بر عملکرد، خودپنداره بر انگیزش ، خودپنداره بر اضطراب، اثر معنی‌داری داشتند. همچنین با میانجی‌گری اضطراب تأثیر انگیزش بر عملکرد معنی‌دار بود. به‌علاوه نتایج نشان داد مدل پیشنهادی از برازش مناسبی برخوردار است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که معلمان و والدین دانش‌آموزان می‌توانند با افزایش خودپنداره ریاضی، انگیزش ریاضی و کاهش اضطراب ریاضی دانش‌آموزان، عملکرد آن‌ها را در درس ریاضی بهبود بخشند.
_||_
