پیش‌بینی اضطراب رقابتی بر اساس سبک‌های فرزندپروری و مقایسه آن در گروه‌های جنسیتی دانشجویان ورزشکار استان تهران

الموضوعات :

مصطفی نعیمی ¹ (کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران)
زهره رافضی ² (استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 11 الأربعاء , شوال, 1441 تاريخ التأكيد : 12 الأحد , جمادى الأولى, 1442 تاريخ الإصدار : 07 الجمعة , رجب, 1442

الکلمات المفتاحية: اضطراب رقابتی, سبک‌های فرزندپروری, دانشجویان ورزشکار,

ملخص المقالة :

هدف این پژوهش پیش‌بینی اضطراب رقابتی بر اساس سبک‌های فرزندپروری و مقایسه آن در گروه‌های جنسیتی دانشجویان ورزشکار بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی بود. جامعه پژوهش دانشجویان رشته تربیت بدنی استان تهران در سال 1398 بودند که تعداد 225 نفر از آنها با روش نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شد. داده‌ها با پرسشنامه‌های اضطراب حالت رقابتی مارتینز و همکاران (1990) و سبک‌های فرزندپروری ادراک‌شده بوری (1991) جمع‌آوری و با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیری و تحلیل واریانس یک‌راهه در نرم‌افزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که دانشجویان ورزشکار دختر و پسر در ادراک اضطراب رقابتی تفاوت معناداری داشتند، اما در سبک‌های فرزندپروری تفاوت معناداری نداشتند. همچنین، سبک‌های مقتدرانه و آسان‌گیر با اضطراب شناختی رابطه منفی و معنادار و سبک مستبدانه با اضطراب شناختی رابطه مثبت و معنادار داشت. سبک مقتدرانه با اضطراب بدنی رابطه منفی و معنادار و سبک مستبدانه با اضطراب بدنی رابطه مثبت و معنادار داشت، اما سبک آسان‌گیر با آن رابطه معناداری نداشت. سبک‌های مقتدرانه و آسان‌گیر با اعتماد به خود رابطه مثبت و معنادار و سبک مستبدانه با اعتماد به خود رابطه منفی و معنادار داشت. علاوه بر آن، سبک‌های فرزندپروری به‌طورمعناداری توانایی پیش‌بینی اضطراب شناختی و اعتماد به خود دانشجویان ورزشکار را داشتند، اما توانایی پیش‌بینی اضطراب بدنی آنان را نداشتند. بر اساس نتایج برای کاهش اضطراب رقابتی می‌توان به والدین به‌ترتیب استفاده از سبک‌های فرزندپروری مقتدرانه و آسان‌گیر و عدم استفاده از سبک فرزندپروری مستبدانه را توصیه کرد.