مقایسه پریشانی هیجانی، خودکارآمدی خوردن، بامداد گرایی و سبک های مقابله ای افراد مبتلا و غیر مبتلا به اختلال پرخوری با کنترل شاخص توده بدنی

الموضوعات :

الهام فارسی مدان ¹ , سودابه شیرانی بروجنی ² , طیبه شریفی ³

1 - دانشگاه آزاد شهر کرد
2 - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد شهر کرد،
3 - عضو هیات علمی و استاد یار دانشگاه آزاد شهر کرد.

تاريخ الإرسال : 26 الخميس , ربيع الأول, 1439 تاريخ التأكيد : 04 الأحد , محرم, 1442 تاريخ الإصدار : 15 الإثنين , محرم, 1443

الکلمات المفتاحية: خودکارآمدی, شاخص توده بدنی, اختلال پرخوری, بامدادگرایی, روانشناسی سلامت,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر مقایسه افراد مبتلا به اختلال پرخوری و افراد غیر مبتلا از لحاظ، سبک‌های مقابله‌ای، بامدادگرایی، خودکارآمدی در زمینه خوردن، استرس، اضطراب و افسردگی با کنترل شاخص توده بدنی بود. روش این پژوهش، توصیفی از نوع علی- مقایسه‌ای است. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهرستان اردبیل تشکیل می‌دادند که 53 نفر از افراد مبتلا به اختلال پرخوری با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه تشخیصی، مطابق با پنجمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به عنوان گروه بیمار و 61 نفر نیز به عنوان گروه غیر بیمار انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های شاخص افسردگی اضطراب و استرس لویندا (1995) ، مقیاس بامدادگرایی اسمیت، ریلی و میدکیف (1989)، پرسشنامه پرخوری گورمالی و همکاران (1982)، مقیاس خودکارآمدی در کنترل وزن کلرک و همکاران (1991) و سبک‌های مقابله‌ای بیلینگنز و موس (1981) بود و داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بعد از کنترل شاخص توده بدنی، افراد مبتلا به اختلال پرخوری اضطراب و افسردگی بیشتر و خودکارآمدی کمتری در کنترل خوردن داشتند. آنها از سبک مقابله‌ای هیجان-مدارتری استفاده می‌کردند و تمایلات عصرگرایانه آنها نسبت به افراد غیر بیمار بالاتر بود. بنابراین توجه به پریشانی هیجانی، خود کارآمدی در مدیریت تغذیه، نوع شخصیت بامدادگرایی و سبک‌های مقابله‌ای می‌تواند نقش مهمی در مدیریت پرخوری این بیماران داشته باشد.