روانشناسی محیطی، عرصه مشترک معماری و علومرفتاری
الموضوعات :
عقیل امامقلی
1
(
دانشآموخته دکترای تخصصی معماری،دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
)
سیمون آیوازیان
2
(
استادمعماری، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
)
علی زاده محمدی
3
(
دانشیار روانشناسی بالینی، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی
)
سید غلامرضا اسلامی
4
(
دانشیار معماری، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
)
الکلمات المفتاحية: ادراک, معماری, روانشناسی محیطی, واژگان کلیدی:انسان,
ملخص المقالة :
در قرن معاصرموضوعرابطهانسانومحیطوقابلیتترجمهآنبهزبانطراحیمحیطومعماری،موردتوجهپژوهشگراناین حوزه از دانشبودهاست.در این راستاشناختانسانوویژگیهایمحیطزندگیاووچگونگیبرقراریرابطهمیانایندوعاملاهمیت دارد.این مقاله مروری تحلیلی بر دانشروانشناسی محیطی،رابطهیدوسویهبینمحیطوانسانو همچنین نظریهها و مکاتب این حوزه وتأثیرکیفیت محیط ساخته شده بر رفتار و روان انسان داشتهاست.در این بررسی مشخص گردیده کهازتعاملدوحوزه علوم رفتاری و معماری،دانشمیانرشتهایروانشناسی محیطیبهتکوینرسیدهونظریههایطراحیبر پایهنیازهاودرکانسانازمحیطزندگی تدوین گردیده است، لذا می توانروانشناسی محیطی را عرصه مشترک معماری و علوم رفتاری قلمداد کرد.هدف معماران از پرداختن بهاین دانش،تحلیلرابطهانسانومحیطوکاربردآندرطراحی معماریاست.
