بررسی اثر بازدارندگی عصاره اتانولی و آبیCinclidotus fontinaloides (Hedw.) P. Beauv بر قارچ‌های بیماری‌زای گیاهی Fusarium solani و Bipolaris sorokiniana در محیط آزمایشگاه و گلخانه
الموضوعات :رقیه اسد‌بلند 1 , محمد رضا اصلاحی 2 , علیرضا ایرانبخش 3 , سعید شیرزادیان 4
1 - دانشجوی دکتری سیستماتیک گیاهی، دانشکده علوم، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاه‌پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران
3 - استاد، گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4 - دانشیار پژوهش، بخش تحقیقات رستنی‌ها، مؤسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: عصاره, خزه, بنومیل, دیفنوکونازول, تتراکونازول,
ملخص المقالة :
خزه ها گروهی از گیاهان ساده، کوچک و خشکی زی با خواص ضد میکروبی هستند. در این پژوهش خواص بازدارندگی عصاره اتانولی و آبی یک گونه خزه با نام Cinclidotus fontinaloides بر رشد دو قارچ بیماری زای گیاهی با نام های Fusarium solani و Bipolaris sorokiniana از عوامل بیماری پوسیدگی ریشه و ساقه در غلات به ویژه گندم با استفاده از روش دیسک گذاری روی محیط کشت PDA مورد بررسی قرار گرفت و با اثر قارچ کش های صنعتی بنومیل، دیفنوکونازول و تتراکونازول مقایسه شد. همچنین به منظور تعیین MIC از روش اختلاط با محیط کشت استفاده شد. جهت بررسی اثر عصاره خزه ها بر رشد قارچ های مذکور در محیط گلخانه، بذر گندم رقم چمران به عصاره خزه ها آغشته گردید و سپس در گلدان های حاوی مخلوط خاک و خاک آلوده به قارچ های بیماری زا با نسبت 1:10، کاشته و به مدت 35 روز در گلخانه با دمای 25 درجه سلسیوس و نور طبیعی نگهداری شدند. پس از طی مدت زمان یاد شده، میزان پوسیدگی ریشه و ساقه بوته های گندم مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS ver. 9.2 و با استفاده از آزمون دانکن مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفتند. نتایج بیانگر تأثیر انواع عصاره ها بر قارچ های مذکور بود؛ ضمن این که عصاره اتانولی تأثیر بازدارندگی بیشتری بر B. sorokiniana نسبت به F. solaniنشان داد، در حالی که عصاره آبی تأثیر بازدارندگی یکسان بر رشد قارچ های مذکور داشت. همچنین نتایج نشان دهنده کاهش میزان پوسیدگی در گلدان های تحت تیمار نسبت به گلدان های شاهد (بدون تیمار) بود.
_||_
