جریانشناسی گفتمان‌های هویتی؛ با تأکید منازعات معنایی و تحوّلات اجتماعی در ایران
الموضوعات :
ویدا یاقوتی
1
,
مجید توسلی رکن‌آبادی
2
,
علی اشرف نظری
3
1 - دانشجوی دکترای علوم سیاسی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - دانشیار گروهِ علومِ سیاسی، دانشگاهِ تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: جریانشناسی, گ فتمان, هویت , منازعات, تحولات, اجتماع,
ملخص المقالة :
خارج شدن یک گفتمان از نظم گفتمانی خود و ورود آن به نظم گفتمانی سیاسی، به واسطه تحریک شدن آن توسط یکی از گفتمان‌های فعال در نظم گفتمانی سیاسی صورت می‌پذیرد. منظور از تحریک شدن، آن است که این گفتمانِ غیرفعال، در نظم گفتمانی سیاسی در رابطه-ای غیریت‌سازانه با گفتمانِ حاکم قرار می‌گیرد و گفتمانِ حاکم سعی می‌کند با طردِ آن، هویت پیدا کند. از فردای انقلاب مشروطه تا امروز روایت‌های مختلف و متضادی از تحول مفهوم هویت ارائه می‌شود، در این میان، شاهد گسترش گروه‌های هویت‌پایه در قالب کنش‌گران و کارگزاران منفرد (سوژه کنشگر)، انجمن‌ها، فرقه‌ها، نحله‌ها و اشکال مختلف ملی‌گرایی و احساس تعلق مذهبی، فرهنگی، قومی و سیاسی هستیم. در این پژوهش رویکرد و درکی از سیاست در قالبِ الگوی تحول گفتمانی ارائه می‌شود که بنا بر آن، تحولات جامعه‌شناسی و نظم‌های جدید در جامعه و آزادکردنِ توانایی‌های سوژه که از طریق تأسیس هویت‌های ازپیش‌معیّن و روابط اجتماعی کاملاً عینی که سرکوب شده‌اند. امکان ظهور می‌یابد. : متأثّر از اهمّیت یافتنِ ایده‌های محوری در زمینۀ تحقّقِ حقوق فردی و مدنی، و نیز محوریت‌یابیِ اندیشه‌های نو و انتقادی در خصوصِ آزادی و حق انتخابِ شهروندان، شاهد افزایش بیش از پیشِ عطفِ نظر به فردیّت‌یابی شهروندان و سوژگی [فردی] آن‌ها می‌باشیم .
