سیاستگذاری شهرهای سبز سازگاربا استانداردهای زیست محیطی (نمونه شهر مرند)

الموضوعات :

علی علمی ¹ (کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری،گروه شهرسازی،واحد مرند،دانشگاه آزاد اسلامی،مرند،ایران)
بختیار عزت پناه ² (استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران)

تاريخ الإرسال : 11 الأحد , ذو الحجة, 1443 تاريخ التأكيد : 03 السبت , جمادى الثانية, 1445 تاريخ الإصدار : 08 الأربعاء , جمادى الأولى, 1445

الکلمات المفتاحية: ارزیابی, تحلیل سلسله مراتبی, شهر سبز, شهر مرند,

ملخص المقالة :

امروزه برنامه ریزان و مسئولان شهری برای ایجاد محیطی مطلوب، ایمن و پایدار رویکردهایی را در پیش گرفته اند که یکی از آنها شهر سبز است. این رویکرد دارای چندین شاخص و زیرشاخص است که عمدتاً شامل موضوعات مرتبط با انرژی، آب، هوا، پسماند، فاضلاب، حمل و نقل، کاربری اراضی و مدیریت زیست محیطی است. این تحقیق با هدف ارزیابی و سنجش میزان تناسب و تناسب حوزه‌های مختلف انجام شده است. شهر مرند با شاخص‌های تنوع زیستی بر اساس رویکرد شهر سبز توسعه یافته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش کارکنان منابع آب، محیط زیست و شهرداری‌های مرفا هستند که به 14 پرسشنامه پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردید. نتایج نشان داد که شاخص‌های پساب، پسماند و مدیریت زیست محیطی به ترتیب با وزن 0.019،ر0.024، 0.044 در شهرستان مرند نامناسب هستند. همچنین بر اساس نتایج محاسبات، مناطق 5، 2 و 4 با ضرایب وزنی 0.312، 0.209 و 0.16 در هر هشت شاخص شهر سبز و مناطق 1 و 3 با ضرایب 0.154 و 0.143 در رتبه‌های اول تا سوم قرار دارند. در بدترین حالت هستند. به عبارت دیگر حاشیه شمالی شهر (1) و مناطق مرکزی و قدیمی شهری شهر (3) با توجه به شاخص‌های تنوع زیستی شهر سبز در وضعیت مناسبی قرار ندارند.

المصادر:

Abdi, N., Zanganeh Shahraki, S., Marsousi, N., & Rostami, S. B. (2016). Human Factors Affecting Urban Sprawl in Sanandaj (1976-2015) With Emphasis on Informal Settlements and Peri-Urban Villages. Journal of Rural Research, 7(3), 564-581.

Asgarzadeh, M., Koga, T., Yoshizawa, N., Munakata, J., & Hirate, K. (2010). Investigating green urbanism; building oppressiveness. Journal of Asian Architecture and Building Engineering, 9(2), 555-562.

Beatley, T. (2012). Green urbanism: Learning from European cities. Island press.

Beatley, T. (Ed.). (2012). Green cities of Europe: global lessons on green urbanism. Washington, DC: Island press.

Cervero, R., & Sullivan, C. (2011). Green TODs: marrying transit-oriented development and green urbanism. International journal of sustainable development & world ecology, 18(3), 210-218.

Esparham, A. (2023). Geopolymer concrete, a way for green construction and sustainable urban development. Journal of Urban and Regional Policy, 2(5), 85-101.

Hosseini, S. M., Rahnama, M. R., Ajzae Shokuhi, M., & Kharazmi, O. A. (2020). Analysis of Factors Affecting Pattern Green City with Futures Study Approach in Mashhad. Journal of Environmental Science and Technology, 22(6), 323-336.

Khademolhoseini, A., ghaedrahmati, S., & Jamshidi, Z. (2016). Assessment of sustainability in Urban Green Space in 15 districts of Isfahan. Human Geography Research, 48(4), 751-763. doi: 10.22059/jhgr.2016.53398

Lehmann, S. (2010). The principles of green urbanism: Transforming the city for sustainability (pp. 1-15). London: Earthscan.

Low, N., Gleeson, B., Green, R., & Radovic, D. (2016). The green city: sustainable homes, sustainable suburbs. Routledge.

McCann, E. (2017). Mobilities, politics, and the future: Critical geographies of green urbanism. Environment and Planning A: Economy and Space, 49(8), 1816-1823.

Newman, P. (2010). Green urbanism and its application to Singapore. Environment and urbanization Asia, 1(2), 149-170.

Pow, C. P., & Neo, H. (2015). Modelling green urbanism in C hina. Area, 47(2), 132-140.

Rapoport, E., & Vernay, A. (2011). Defining the eco-city: a discursive approach.

Sharifzadegan, M., & ebadi ghajari, S. (2022). The role of ecological footprint in spatial development planning of sari district. Journal of Urban and Regional Policy, 1(2), 19-37.

Taheri Mirghaed, E., & Saberi, H. (2021). Feasibility Study of Development of Vertical Green Spaces (Green Roof) to Achieve an Ecological City; Case Study: District 5 of Isfahan. Armanshahr Architecture & Urban Development, 14(35), 285-298.

Venkatesh, G. (2014). A critique of the European green city index. Journal of Environmental Planning and Management, 57(3), 317-328.

yazdanpanah abdolmalaki, A., Latifi, G., & Al- saeidi, H. (2023). Adaptive policy making with emphasis on ecological city; A case study of Zayandeh Rood river. Journal of Urban and Regional Policy, 2(5), 39-65.

Yu, X., Ma, S., Cheng, K., & Kyriakopoulos, G. L. (2020). An evaluation system for sustainable urban space development based in green urbanism principles—A case study based on the Qin-Ba mountain area in China. Sustainability, 12(14), 5703.

Zhou, H., Leung, V. C., Wang, K., Zhang, Y., & Yang, L. T. (2017). Toward big data in green city. IEEE Communications Magazine, 55(11), 14-18.