بررسی روانشناختی شخصیت سید زهرا حسینی بر اساس نظریه عقده حقارت آلفرد آدلر با تاکید بر کتاب دا
بنفشه بجنوردی
1
(
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، چالوس
)
وجیهه ترکمانی باراندوزی
2
(
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد چالوس، دانشگاه آزاد اسلامی، چالوس، ایران.
)
کورس کریم پسندی
3
(
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی چالوس
)
نعیمه کیالاشکی
4
(
استادیار گروه و زبان و ادبیات فارسی ، واحد چالوس، دانشگاه آزاد، چالوس ، ایران
)
الکلمات المفتاحية: شخصیت, زهرا حسینی, کتاب دا, عقده حقارت, آدلر.,
ملخص المقالة :
پژوهش پیشرو با هدف بررسی روانشناختی شخصیت سید زهرا حسینی بر اساس نظریه عقده حقارت آلفرد آدلر با تاکید بر کتاب دا به منظور سندیت تاریخی اثر مذکور و به روش تحلیلی – توصیفی صورت گرفته است. بدین منظور موضوعاتی از قبیل هجو، مفاخره، اختلال شخصیت، خودشیفتگی و حسادت، تکبر به عنوان مؤلفههای نظریه عقدهی حقارت آدلر، مطرح شدهاند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که سیده زهرا حسینی به عنوان روایتگر، علیرغم بیان مشکلات فراوان و یأس و ناامیدیها، از عقدهی حقارت رنج نمیبرد و آنچه تحت مؤلفههای اخلاقی ناپسند در ترجمان حال خود و بازگو کردن خاطراتِ شخصی در اثر خاطراهنگاشتهی دا بیان کرده، متأثر از فضای طبیعی و شرایط جنگزدهی پیرامون روایتگر میباشد که ماحصل تجاوز رژیم بعث عراق و کارشکنی و خیانت شماری از نیروهای تجزیهطلب و منافق میباشد. با شناسایی و کنکاش در خصوصیات و نشانههای رفتاری زهرا حسینی و منش و رفتار او، ویژگیهایی مانند نفرت، خشم، هجو، بیان غم و اندوه، بدبینی، حسادت، تکبر که در روایت و خاطرات او مشاهده میشود، مطابق با واقعیت حاکم بر جامعه میباشد و به عنوان عوامل محیطی بر نگرش او تأثیر گذاشتهاند. بنابراین بر اساس نظریه آدلر، میتوان گفت روایتگر به عقدهی حقارت دچار نبود.
