اثربخشی آموزش خویشتنداری جنسی بر اساس آموزههای اسلامی برتکانشگری جنسی، نگرش به پیشگیری از بارداری و نگرش به بیماری‌های مقاربتی دانشجویان دختر
الموضوعات :
محمد سلطانی زاده
1
,
شادی جزینی
2
1 - استادیار، گروه روان‌شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 - گروه مشاوره، واحد خمینی‌شهر ، دانشگاه آزاد اسلامی، خمینی‌شهر، اصفهان، ایران.
الکلمات المفتاحية: نگرش به بیماری‌های مقاربتی, نگرش به پیشگیری از بارداری, آموزههای اسلامی, خویشتنداری جنسی, تکانشگری جنسی,
ملخص المقالة :
آموزش خویشتنداری جنسی نقش مهمی در جلوگیری از رفتارهای جنسی پرخطر دارد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خویشتنداری جنسی بر اساس آموزههای اسلامی برتکانشگری جنسی، نگرش به پیشگیری از بارداری و نگرش به بیماری‌های مقاربتی دانشجویان دختر انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دختر مجرد شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-1398 بود. در این پژوهش 30 دختر مجرد با رضایت آگاهانه و داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (15 نفر در هر گروه). دختران حاضر در گروه آزمایش، آموزش خویشتنداری جنسی را طی 8 هفته در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت گروهی دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس فزون‌کنش جنسی (رید، 2011)، پرسشنامه نگرش به پیشگیری از بارداری (میرزایی علویجه و همکاران،1390) و پرسشنامه نگرش به بیماری‌های مقاربتی (فرازمند، 1395) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش خویشتنداری جنسی بر اساس آموزههای اسلامی برتکانشگری جنسی، نگرش به پیشگیری از بارداری و نگرش به بیماری‌های مقاربتی دانشجویان دختر تأثیر معنادار داشته است (01/0>P). بدین صورت که این آموزش توانسته منجر به کاهش تکانشگری جنسی و افزایش آگاهی و نگرش به پیشگیری از بارداری و بیماری‌های مقاربتی شود. با توجه به نتایج پژوهش، می‌توان از آموزش خویشتنداری جنسی بر اساس آموزههای اسلامی به‌منظور کاهش تکانشگری جنسی و افزایش آگاهی و نگرش به پیشگیری از بارداری و بیماری‌های مقاربتی در دختران مجرد به‌عنوان یک روش مداخله‌ای مؤثر بهره گرفت.
_||_
