نقش خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در پیش‌بینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران
الموضوعات :
مریم یساری
1
,
سیده زهرا حسینی درونکلایی
2
,
فاطمه طاهری
3
1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت آموزشی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
2 - استادیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
3 - استادیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
الکلمات المفتاحية: خلاقیت# خودکارآمدی اجتماعی# برنامه‌ریزی#خودکارآمدی کارآفرینی,
ملخص المقالة :
هدف مطالعه حاضر تعیین نقش خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در پیش‌بینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران بود. در یک پژوهش همبستگی از میان کارکنان مراکز رشد دانشگاه‌های استان مازندران در سال تحصیلی 99-1398 بر اساس فرمول کوکران تعداد 246 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های خلاقیت (تورنس، 1974)، خودکارآمدی اجتماعی (اسمیت و بتز، 2000)، برنامه‌ریزی محقق‌ساخته و خودکارآمدی کارآفرینی (نکتیوک و همکاران، 2010) بودند. داده‌ها پس از جمع‌آوری با پرسشنامه‌های فوق و ورود به نرم‌افزار SPSS نسخه 21 با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که خلاقیت (352/0=r)، خودکارآمدی اجتماعی (377/0=r) و برنامه‌ریزی (220/0=r) با خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه با مدل همزمان نشان داد که متغیرهای خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی توانستند 2/30 درصد از تغییرات خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران را پیش‌بینی کنند که سهم خودکارآمدی اجتماعی بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0>P). نتایج نشان‌دهنده نقش موثر خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در پیش‌بینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران بود. بنابراین، برای بهبود خودکارآمدی کارآفرینی می‌توان میزان خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در آنان را افزایش داد.همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه با مدل همزمان نشان داد که متغیرهای خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی توانستند 2/30 درصد از تغییرات خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران را پیش‌بینی کنند که سهم خودکارآمدی اجتماعی بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0>P). نتایج نشان‌دهنده نقش موثر خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در پیش‌بینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران بود. بنابراین، برای بهبود خودکارآمدی کارآفرینی می‌توان میزان خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در آنان را افزایش داد.
اسلام‌پناه، مهدی؛ مشایخ، علیرضا و عباسی، حیدر. (1395). تاثیر برنامه‌ریزی استراتژیک کیفیت در ارتباط بین هوش سازمانی و کارآفرینی مطالعه موردی: مدارس شهر کرج. نخستین کنفرانس بین‌المللی پارادایم‌های نوین مدیریت هوشمندی تجاری و سازمانی، تهران: دانشگاه شهید بهشتی، 275-260.
اله‌یار، منصور. (1399). نقش میانجی خلاقیت کارکنان در رابطه بین خودکارآمدی شغلی و کارآفرینی کارکنان آموزش‌وپرورش شهر بیرجند. فصلنامه مدیریت و چشم‌انداز آموزش، 2(1)، 18-1.
بنیسی، پریناز. (1397). پیش‌بینی مدیریت دانش بر اساس خلاقیت و سرمایه اجتماعی (مطالعه مورد دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران). مجله روان‌شناسی اجتماعی، 13(48)، 65-57.
رضائی، مسعود. (1398). رابطه بین کارآمدی کارآفرینانه و نیت کارآفرینی دانشجویان کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس. مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، 50(2)، 419-409.
زارع، مریم؛ لطیفیان، مرتضی و فولادچنگ، محبوبه. (1392). مدل علی ابعاد دلبستگی و راهکارهای تنظیم هیجان با واسطه‌گری خودکارآمدی اجتماعی و خودافشاسازی. پژوهش‌های روان‌شناختی اجتماعی، 3(11)، 32-13.
غیاثی، عبدالرحیم. (1395). تاثیر باور به خودکارآمدی و نگرش کارآفرینی با قصد کارآفرینی دانشجویان کشاوری و منابع طبیعی دانشگاه زابل. پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی، 39، 15-3.
کاوه پیشه، فرنوش. (1393). رابطه خودکارآمدی و یادگیری اجتماعی با کارآفرینی. نخستین همایش ملی علوم تربیتی و روان‌شناسی، مرودشت: دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، 257-252.
نائیجی، محمدجواد و ابراهیمی، ابراهیم. (1396). بررسی تاثیر آموزش کارآفرینی بر دستگاه فکری کارآفرینانه: نقش میانجی خلاقیت و هوشیاری کارآفرینانه. نشریه مدیریت نوآوری، 6(1)، 100-73.
Asimakopoulos, G., Hernandez, V., & Miguel, J. P. (2019). Entrepreneurial intention of engineering students: The role of social norms and entrepreneurial self-efficacy. Sustainability, 11, 1-17.
Broshi-Chen, O., & Mansfeld, Y. (2021). A wasted invitation to innovate? Creativity and innovation in tourism crisis management: A QC&IM approach. Journal of Hospitality and Tourism Management, 46, 272-283.
Cankaya, E. M., Dong, X., & Liew, J. (2017). An examination of the relationship between social self-efficacy and personal growth initiative in international context. International Journal of Intercultural Relations, 61, 88-96.
Chang, Y., & Chen, M. (2020). Creative entrepreneurs’ creativity, opportunity recognition, and career success: Is resource availability a double-edged sword? European Management Journal, 38(5), 750-762.
Crittenden, V. L., Crittenden, W. F., & Ajjan, H. (2019). Empowering women micro-entrepreneurs in emerging economies: The role of information communications technology. Journal of Business Research, 98, 191-203.
Doanh, D. C., & Bernat, T. (2019). Entrepreneurial self-efficacy and intention among vietnamese students: a meta-analytic path analysis based on the theory of planned behavior. Procedia Computer Science, 159, 2447-2460.
Grieve, R., Witteveen, K., Tolan, G. A., & Jacobson, B. (2014). Development and validation of a measure of cognitive and behavioural social self-efficacy. Personality and Individual Differences, 59, 71-76.
Kahai, S. S., & Lei, Y. (2019). Building social capital with Facebook: Type of network, availability of other media, and social self-efficacy matter. International Journal of Human-Computer Studies, 130, 113-129.
Konakli, T. (2015). Effects of self-efficacy on social entrepreneurship in education: A correlational research. Research in Education, 94(1), 30-43.
Marshall, D. R., Meek, W. R., Swab, R. G., & Markin, E. (2020). Access to resources and entrepreneurial well-being: A self-efficacy approach. Journal of Business Research, 120, 203-212.
Naktiyok, A., Karabey, C. N., & Gulluce, A. C. (2010). Entrepreneurial self-efficacy and entrepreneurial intention: The Turkish case. International Entrepreneurship and Management Journal, 6(4), 419-435.
Newman, A., Obschonka, M., Schwarz, S., Cohen, M., & Nielsen, I. (2018). Entrepreneurial self-efficacy: A systematic review of the literature on its theoretical foundations, measurement, antecedents, and outcomes, and an agenda for future research. Journal of Vocational Behavior, 110(2), 403-419.
Newman, A., Tse, H. H. M., Schwarz, G., & Nielsen, I. (2018). The effects of employees' creative self-efficacy on innovative behavior: The role of entrepreneurial leadership. Journal of Business Research, 89, 1-9.
Sadhu, A. K., & Konar, A. (2017). Improving the speed of convergence of multi-agent Q-learning for cooperative task-planning by a robot-team. Robotics and Autonomous Systems, 92, 66-80.
Setiawan, J. L. (2014). Examining Entrepreneurial Self-efficacy among Students. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 115, 235-242.
Smith, H. M., & Betz, N. E. (2000). Development and validation of a scale of perceived social self-efficacy. Journal of Career Assessment, 8(3), 283-301.
To, C. K. M., Martinez, J. M. G., Orero-Blat, M., & Chau, K. P. (2020). Predicting motivational outcomes in social entrepreneurship: Roles of entrepreneurial self-efficacy and situational fit. Journal of Business Research, 121, 209-222.
Torrance, E. P. (1974). Scientific views in creativity. New York: McGraw-Hill Publisher.
Tran, T. B. L., Ho, T. N., Mackenzie, S. V., & Le, L. K. (2017). Developing assessment criteria of a lesson for creativity to promote teaching for creativity. Thinking Skills and Creativity, 25, 10-26.
Wei, J., Chen, Y., Zhang, Y., & Zhang, J. (2020). How does entrepreneurial self-efficacy influence innovation behavior? Exploring the mechanism of job satisfaction and zhongyong thinking. Frontiers in Psychology, 11(708, 1-15.
Wu, W., Huang, Z., Zeng, J., & Fan, K. (2021). A fast decision-making method for process planning with dynamic machining resources via deep reinforcement learning. Journal of Manufacturing Systems, 58(1), 392-411.
_||_
