پیش‌بینی کیفیت زندگی زناشویی بر اساس سبک زندگی ایرانی- اسلامی و الگوهای ارتباطی زنان معلم
الموضوعات : مطالعات اسلامی ایرانی خانواده
1 - دانشجوی دوره دکتری، روانشناسی بالینی پردیس بین المللی ارس دانشگاه تهران ، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: کیفیت زندگی زناشویی, سبک زندگی اسلامی, الگوهای ارتباطی زوجین, زنان, فرهنگی.,
ملخص المقالة :
هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین سبک زندگی ایرانی-اسلامی و الگوی ارتباطی باکیفیت زندگی زناشویی انجام شد. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف، جزء پژوهش‌های کاربردی و ازلحاظ نوع ماهیت داده، جزء پژوهش‌های کمی و ازنظر روش گردآوری توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متأهل شاغل فرهنگی شهر نهاوند در سال 1403-1402 به تعداد 682 نفر بود که با استفاده از جدول مورگان 248 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی(1984)، مقیاس کیفیت‌زناشویی باسبی و همکاران(1995) پرسشنامه سبک زندگی اسلامی کاویانی (1390)، و پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی (1984) بود. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین کیفیت زندگی زناشویی با سبک‌زندگی‌اسلامی (799/0=r)، و ارتباط سازنده متقابل (232/0=r) رابطه مثبت و معنی‌دار و بین کیفیت زندگی زناشویی با ارتباط توقع/کناره‌گیری (248/-=r) و ارتباط اجتناب متقابل (110/0-=r) رابطه منفی و معنی‌داری وجود دارد (01/>p). همچنین رگرسیون چندگانه نشان‌داد که متغیرهای سبک‌زندگی‌اسلامی 74/0 درصد، ارتباط‌سازنده متقابل 24/0 درصد، ارتباط توقع/کناره‌گیری 22/0 درصد منفی و ارتباط اجتناب متقابل 11/0 درصد منفی کیفیت زندگی زناشویی را پیش‌بینی می‌کنند. نتیجه‌گیری: زنان متأهل شاغلی که سبک زندگی اسلامی را انتخاب کردند و الگوهای سازنده ارتباط را در روابط زناشویی خود بکار می‌گیرند در زندگی زناشویی خود به درجه بالاتری از کیفیت زندگی دست خواهند یافت.
