اثربخشی برنامه حل مسأله خانواده محور بر تاب آوری و روابط والد-فرزند در دوران پسا کرونا

الموضوعات : مطالعات اسلامی ایرانی خانواده

منیژه رضاپور ¹ (دانشجوی دکترا دانشگاه آزاد سنندج)
معصومه حیدریان ² (استادیار، گروه روانشناسی بالینی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران)
کیوان کاکابرایی ³ (گروه روانشناسی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد کرمانشاه)

تاريخ الإرسال : 20 الخميس , رجب, 1445 تاريخ الإصدار : 07 السبت , محرم, 1446

الکلمات المفتاحية: برنامه حل مسأله خانواده محور, تاب‌آوری, روابط والد-فرزند, دوران پسا کرونا.,

ملخص المقالة :

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه حل مسئله خانواده محور بر تاب آوری و روابط والد-فرزند در دوران پسا کرونا انجام گرفت. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش اجرا کمی، نیمه آزمایشی (پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری) با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارمندان متاهل 3 دانشکده فنی حرفه‌ای دختران 1، پسران 1 و 2 شهرستان کرمانشاه بود. حجم نمونه 200 نفر به روش تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری و ارتباط والد-فرزند بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد برنامه حل مساله خانواده محور بر تاب آوری و روابط والد- فرزند تاثیر دارد. نتیجه گیری: نتایج اثربخشی نشان داد برنامه حل مسئله خانواده محور بر کیفیت روابط والد –فرزند و افزایش تاب‌آوری تأثیر دارد. بنابراین برنامه حل مسئله خانواده محور بر تاب‌آوری و روابط والد-فرزند در دوران پسا کرونا در یک پیگیری دو ماهه مؤثر است.