سنجش سطح توسعه‌یافتگی روستاهای شهرستان زرین دشت بااستفاده از تکنیک‌های فازی
الموضوعات :
غلامرضا خوشفر
1
(دانشیار گروه علوم اجتماعی،دانشگاه گلستان. ایران)
محسن شایان
2
(دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی ،دانشگاه سیستان وبلوچستان. ایران)
مهدی خداداد
3
(کارشناسی ارشد گروه جغرافیاو برنامه‌ریزی روستایی، دانشگاه گلستان. ایران)
الکلمات المفتاحية: سکونتگاه‌های روستایی, توسعه‌یافتگی, تکنیک فازی, شهرستان زرین دشت,
ملخص المقالة :
شناسایی ساختار سطوح توسعه یافتگی نواحی و توان های محیطی آنها به منظور توزیع فضایی عادلانه منابع و خدمات در پهنه ملی و ناحیه ای درراستای توسعه یکپارچه ازاهمیت خاصی برخوردار می باشد. هدف اصلی این پژوهش تعیین سطوح توسعه یافتگی روستاهای شهرستان زرین دشت می باشد. پژوهش حاضر براساس هدف کاربردی و نوع روش به کار رفته در آن، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق را کارشناسان و متخصصان مربوط به موضوع تشکیل می دهند که به صورت تمام شماری 30نفر انتخاب شده است. به منظور وزن دهی به ابعاد و شاخص ها ازمدل تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شده است. همچنین برای رتبه بندی و سطح بندی توسعه یافتگی روستاها ازمدل های تاپسیس فازی و ویکور فازی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که روستاهای شهرستان از نظر توسعه یافتگی در یک سطح نمی باشند و دارای اختلافات بسیار زیادی با یکدیگر می باشند. براساس نتایج هر دو مدل سه روستای خسویه، زیرآب و دره شور توسعه یافته ترین روستاهای شهرستان می باشند و روستاهای چاه انجیر، بن دشت، چاه زبر، حیدرآباد، شاه علمدار و پنچاه محرومترین روستاهای شهرستان می باشند. با توجه به این نابرابری در سطح توسعه یافتگی روستاهای شهرستان زرین دشت، لزوم اتخاذ برنامه های مرتبط جهت توسعه متوازن امری ضروری شناخته می شود.
