اثر کیتوزان و سالیسیلیک اسید به همراه عصاره پنیرک و آلوئهورا بر شاخصهای کیفی و کمی نارنگی اُنشو
الموضوعات :امیر مختارپور بزمین آبادی 1 , عبدالرسول ذاکرین 2 , بهنام بهروزنام 3 , عبدالحسین ابوطالبی جهرمی 4 , سیدعبدالحسین محمدی جهرمی 5
1 - دانشجوی دکتری علوم باغبانی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی، جهرم، ایران
2 - استادیار گروه علوم باغبانی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی، جهرم، ایران
3 - استادیار، گروه علوم باغبانی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی، جهرم، ایران.
4 - دانشیار گروه علوم باغبانی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی، جهرم، ایران
5 - دانشیار گروه علوم باغبانی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی، جهرم، ایران
الکلمات المفتاحية: زیست تخریب پذیر, ظرفیت آنتیاکسیدانی, پس از برداشت, نارنگی, مرکبات,
ملخص المقالة :
آزمایشی با هدف بررسی اثر تیمارهای کیتوزان، اسید سالیسیلیک، ژل آلوئهورا و موسیلاژ پنیرک بر فاکتورهای کیفی نارنگی انشو و تعیین بهترین غلظت آنها، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کیتوزان (0/5، 1 و 1/5 درصد)، اسید سالیسیلیک (1، 1/5 و 2 میلیمولار)، ژل آلوئهورا (15، 30 و 45 درصد) و موسیلاژ پنیرک (15، 30 و 45 درصد) به صورت غوطهوری و سپس نگهداری به مدت 45 روز (دوره انبارمانی با 4 سطح 0، 15، 30 و 45 روز) در انبار بودند. pH آب میوه، اسید قابل تیتراسیون، کاهش وزن میوه، محتوای اسید آسکوربیک و ظرفیت آنتیاکسیدانی از شاخصهای مورد اندازهگیری بودند. با توجه به نتایج موثرترین تیمار در حفظ صفات فوق تیمار اسید سالیسیلیک با غلظت 2 میلی مولار بوده است.
_||_