مفهوم بزنگاهی درد در عرفان عطّار
الموضوعات : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی
حسین قاسمی فرد
1
(
مدرس دانشگاه فرهنگیان بجنورد
)
رضا اشرف زاده
2
(
مدیر گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه آزاداسلامی واحد مشهد
)
محمد قاسمی
3
(
)
الکلمات المفتاحية: خدا, انسان, عرفان, درد, عطّار,
ملخص المقالة :
همانگونه که در هر عصری شاعران شاهکارآفرین برای خود سنّتهایادبی اختصاصی دارند. عرفای بزرگ نیز، سنّتهای عرفانیِ مخصوص بهخود را دارا هستند. سنّتهای آنان ممکن است نزدیک به هم باشند ولیهمانند نیستند.تفاوت بنیادیِ نگاه عطّار به درد در برابر عارفان دیگر این است که اونگرش آدمی به درد را یک مفهوم عادی نمیپندارد و به درستی آن را ازبنیادیترین اصول اندیشهی انسانی میداند که فهم درست یا نادرست آن،سفید بختی و سیاه بختیِ او را رقم میزند. در این جستار مفهوم بزنگاهیدرد در اندیشهی عطّار به شیوهای تحلیلی ارایه میگردد نتیجهی حاصل ازاین پژوهش این است که نظریهی تقدس درد از دیدگاه عطّار، یک مفهوم-بزنگاهی است و در حقیقت بیان نوعی اندیشیدن است؛ زیرا احساسات-ریشه در تفکرات انسان دارد و او هرگونه بیندیشد احساسات و عواطف اوبر همان اساس شکل میگیرد.
_||_
