بررسی اشکال «معنی» در شعر معاصر ایران

الموضوعات :

محسن تاج‏ آباد ¹ (دانشجوی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان، ایران. (نویسنده مسؤول))
حمید صمصام ² (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، گروه زبان و ادبیات فارسی، زاهدان، ایران.)

تاريخ الإرسال : 07 الإثنين , ربيع الثاني, 1439 تاريخ التأكيد : 07 الإثنين , ربيع الثاني, 1439 تاريخ الإصدار : 22 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1438

الکلمات المفتاحية: Perception, contemporary poetry, قالب, modern poetry, شعر مدرن, Meaning, Reza Baraheni, اشکال معنی, فرم شعر, شعر فرم, شعر پست‌مدرن, postmodern poetry, Ali Babachahi,

ملخص المقالة :

یکی از عناصر اصلی شعر فارسی از ابتدا تا شعر سپید، عنصر معنی بوده است و شاعران همواره در کنار ساخت به محتوا نیز توجه داشته‌اند. به گونه‌ای که در طول صد ها قرن شعر فارسی دری از طاهریان تا دوره معاصر تغییر در معنی، در نحوه بیان و چگونگی زبان خلاصه می شده است. اما با طرح شعر مدرن در دهه سی معنی دچار نوعی ابهام می شود تا آنجا که شعر را تا مرز بی‌معنایی پیش می برد. این برداشت تازه از معنی با سرایش شعر های پسامدرن تفسیر تازه‌ای می پذیرد و با برجسته شدن فرم و نظریه عدم خود ارجاعی شعر به عناصر بیرونی، مطرح می گردد و به جای توجه به معنی، که در اختیار القای پیام قرار دارد، اجرای درونی شعر اهمیت پیدا می کند. نظریه‌ای که می کوشد تنها هنرورزی های اجرای شعر را مورد توجه قرار دهد و تک معنایی را به سوی نوعی تکثر در معنی سوق دهد. درک و دریافتی که شاعر در خلق آن کمترین سهم را دارد و خواننده می تواند با هر بار خواندن شعر به نمود تازه‌ای از معنی دست یابد. مشخصه‌ای که تحت عنوان مرگ مؤلف از شعر پست‌مدرن اروپا وام گرفته شده است.

المصادر:

منابع و مآخذ

1ـ آپیگناری، ریچارد، گارت، گریس. پست مدرنیسم. ترجمه فاطمه جلالی­سعادت. تهران: پردیس دانش، 1391.

2ـ اخوان­ثالث، مهدی. بدعت‏ها و بدایع نیما یوشیج. تهران: 1370.

3ـ باباچاهی، علی. بیرون پریدن از صف. تهران: مفرغ نگار، 1385.

4ـ ــــــــ ، ـــ . گزاره‏های منفرد. تهران: نشر دیباچه، 1389.

5ـ ــــــــ ، ـــ . عقل عذابم می‏دهد. تهران: انتشارات زاوش، 1392.

6ـ ــــــــ ، ـــ . باغ انار از این طرف است. تهران: نگاه، 1391.

7ـ ــــــــ ، ـــ . سه دهه شاعران حرفه‏ای. تهران: ویستار، 1381.

8ـ براهنی، رضا. خطاب به پروانه‏ها. تهران: نشر مرکز، 1374.

9ـ حریری، ناصر. در باره هنر ادبیات. تهران: نگاه، 1385.

10ـ شفیعی‏کدکنی، محمدرضا. ادوار شعر فارسی از مشروطیت تا سقوط سلطنت. تهران: سخن، 1374.

11ـ شمیسا، سیروس. سبک‏شناسی نظم. تهران: دانشگاه پیام نور، 1373.

12ـ لنگرودی، شمس. تاریخ تحلیلی شعر نو. تهران: نشر مرکز، 1377.

13ـ وارد، گلن. پست مدرنیسم. ترجمه قادر فخر رنجبری، ابوذر کرمی، تهران: نشر ماهی، 1392.

14ـ هیوارد، سوزان. مفاهیم کلیدی در مطالعات سینمایی. ترجمه فتاح محمدی، تهران: نشر هزاره سوم، 1391.

15ـ یاحقی، محمدجعفر. تاریخ ادبیات ایران. تهران: شرکت چاپ و نشر ایران، 1372.

16ـ یزدانجو، پیام. به سوی پسامدرن. تهران: نشر مرکز، 1391.

17ـ یوشیج، نیما. حرف‏های همسایه. تهران: انتشارات دنیا، 1363.