بررسی نشانه معناشناختی نظام عاطفی گفتمان سنائی با تأکید بر حدیقه الحقیقه
الموضوعات :
فرحناز احمدی
1
(فرحناز احمدی، دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن. رودهن، ایران.)
فاطمه امامی
2
(فاطمه امامی(نویسنده مسئول)،عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن،(استادیار)گروه زبان وادبیات فارسی.رودهن، ایران.)
شهین اجاق علیزاده
3
(شهین اوجاق علیزاده، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی. رودهن، ایران.)
الکلمات المفتاحية: نشانه معناشناختی, نظام عاطفی گفتمان, حدیقه الحقیقه,
ملخص المقالة :
گرمَس که از پایه گذاران معناشناسی ساختارگراست، روشی ساختارمند را به نام نشانه شناسی زایا از نشانه شناسی گسترش داده است.گرمس ادعا داشت معنا تنها در قالب روایت قابل درک است. در روش گرمس تمام جنبههای گفتمان به صورت ساختارمند، تجزیه و تحلیل و دستهبندی میشوند تا نشانه استخراج شده و روش رسیدن به معنا از طریق آن درک شود. نشانه- معناشناسی گفتمانی، زمینهای فراهم میآورد تا برای گونههای عاطفی، سازههای زبانشناختی قائل شویم. مطالعۀ جریان عاطفی گفتمان، به معنی بررسی شکلگیری و تولید نظام عاطفی و چگونگی ایجاد معنا از طریق آن است. این تحقیق با هدف بررسی نشانه معناشناختی نظام عاطفی گفتمان در حدیقه الحقیقة سنائی، با روش مطالعات کتابخانهای-اسنادی به سامان رسید. از نتایج تحقیق اینکه دریافتیم نشانه معناشناختی نظام عاطفی گفتمان سنائی در حدیقه الحقیقه؛ مبتنی بر دو نوع شکلگیری معناست: نظام تنشی-شوشی و رخدادی-شوشی. با بررسی حکایات حدیقه الحقیقه به این نتیجه میرسیم که سنائی با به کار گیری جریان تولید معنا در بستر نظام عاطفی و عرفانی؛ از دو نوع نظام یادشده، بهره برده است و ضمن تولید معنا با استفاده از حکایتی دلنشین، شناخت را از مسیر انتقال فعل دانستن به مخاطب منتقل می‌کند.
_||_
