تحلیل ساختار حماسی داراب نامه طرسوسی

الموضوعات :

سعید احمدی ¹ (کارشناس ارشد آموزش زبان فارسی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.)
علیرضا شانظری ² (استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران.)

تاريخ الإرسال : 29 الجمعة , رمضان, 1441 تاريخ التأكيد : 26 الخميس , شوال, 1441 تاريخ الإصدار : 05 الثلاثاء , صفر, 1442

الکلمات المفتاحية: حماسه های منثور, داراب نامه طرسوسی, حماسه,

ملخص المقالة :

هدف از این پژوهش معرفی داراب نامه و بررسی جایگاه آن در میان حماسه های منثور است. این پژوهش از آن روی در خور توجه است که ضمن معرفی ارزش های سبک حماسی ، معارف و سنت های فرهنگی اثر را بررسی و تحلیل می کند. و برخی از بن مایه های اساطیری و باورهای قوم ایرانی را که در این اثر بازتاب داشته است شرح می دهد. به طور کلی در این مقاله، مسائلی از قبیل: ویژگی های قهرمانان، ابزارهای جنگی، اشیاء ارزشمند، نبرد، عناصر طبیعت و مختصات سبکی اثر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. داراب نامه نیز همچون سایر آثار حماسی دیگر توصیفی از رشادت ها و دلاوری های پهلوانان ملی و مردمی است. با این تفاوت که درجه ملی و مردمی بودن پهلوانان داراب نامه نسبت به شاهنامه کمتر است. داراب نامه طرسوسی از نظر مختصات سبک حماسی و حتی از لحاظ توصیف عناصر طبیعت به ویژه وصف طلوع و غروب خورشید تحت تاثیر شاهنامه بوده است.

المصادر:

منابع و مآخذ

1ـ بوکور، مونیک. (۱۳۸۷). رمزهای زنده‌جان، ترجمه جلال ستاری، تهران: نشر مرکز.

2ـ بهار، مهرداد. (۱۳۸۷). پژوهشی در اساطیر ایران، تهران: آگاه.

3ـ خالقی مطلق، جلال. (۱۳۸۶). حماسه پدیده‏شناسی تطبیقی شعر پهلوانی. تهران: مرکز دائره‏المعارف بزرگ اسلامی ـ کانون فردوسی.

4ـ رزمجو، حسین. (۱۳۸۱). قلمرو ادبیات حماسی ایران. 2 جلد، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

5ـ شمیسا، سیروس. (۱۳۷۳). انواع ادبی، تهران: فردوس.

6ـ صفا، ذبیح الله. (1378). حماسه سرایی در ایران از قدیمی‌ترین اهل تاریخی تا قرن چهاردهم هجری، تهران: فردوس.

7ـ  طرسوسی، ابوطاهر محمد‏بن‏حسن‏بن‏علی‏بن‏موسی. (۱۳۴۶). داراب‏نامه، تصحیح دکتر ذبیح‏الله صفا، تهران: انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب.

8ـ فرنبغ دادگی. (۱۳۶۹). بندهشن. به کوشش مهرداد بهار، تهران: توس.

9ـ کوپال، عطاالله و خوش‏پسند، دنیا. (۱۳۹۰). فرهنگ جنگ‏افزار در شاهنامه فردوسی. تهران: نشر داستان.

10ـ کوریاجی، جهانگیر. (۱۳۸۰). بنیادهای اسطوره و حماسه ایران. ترجمه جلیل دوست خواه، تهران: آگاه.

11ـ گرین، ویلفرد و دیگران. (۱۳۸۳). مبانی نقد ادبی. ترجمه فرزانه طاهری، تهران: نیلوفر.

12ـ مقدادی، بهرام. (۱۳۷۸). فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی (از افلاطون تا عصر حاضر). تهران: انتشارات فکر روز.

13ـ موسوی، سیدکاظم و خسروی، اشرف. (۱۳۸۹). پیوند خرد و اسطوره در شاهنامه. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.

14ـ ووگلر، کریستوفر. (۱۳۸۷). سفر نویسنده. ترجمه محمد گذر آبادی، تهران: مینوی خرد.

15ـ هینلز، جان. (۱۳۷۳). شناخت اساطیر ایران. ترجمه ژاله آموزگار و احمد تفضلی، بابل: چشمه و آویشن.

16ـ الیاده، میرچاده. (۱۳۷۲). رساله در تاریخ ادیان. ترجمه جلال ستاری، تهران.

17ـ یونگ، کارل گوستاو. (۱۳۷۷). انسان و سمبلهایش. ترجمه سلطانیه، تهران: نشر جامی.