ارزیابی وضعیت شاخصهای حکمروایی خوب شهری (مورد مطالعه شهر اصفهان)
احمد حجاریان
1
(
پسادکتری گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشکده علوم جغرافیا و برنامه‌ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
)
الکلمات المفتاحية: حکمروایی خوب, بازآفرینی, بافت فرسوده, توسعه شهری, شهراصفهان,
ملخص المقالة :
حکمروایی خوب شهری فرایند نوینی است که در نظام برنامه‌ریزی شهری و مدیریت شهری با دارا بودن اصول، معیارها و شاخص‌هایی متفاوت از رویکردهای مطرح شده ماقبل خود، دارای بازیگران متعددی در عرصه شهری است. در این پژوهش هدف بررسی وضعیت شاخصهای حکمروایی خوب شهری و تأثیر آنها در بازآفرینی بافت فرسوده شهر اصفهان است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر گردآوری دادههای از طریق میدانی است. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه بوده است. روایی ساختاری و محتوایی پرسشنامه تأیید و پایایی آن نیز با ضریب کرونباخ بیشتر از 70/0 تأیید شد. جامعه آماری پژوهش را ساکنان بافت فرسوده شهر اصفهان بالغ بر 250214 نفر تشکیل دادهاند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران، 384 نفر تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته نرم افزاری SPSS نسخه 24 و AMOSاستفاده شد. نتیجه آزمون تی تک نمونهای نشان داد که متغیرهای حکمروایی خوب شهری، در سطح کمتر از 05/0 معنادار و در وضعیت متوسطی در بافت فرسوده شهر اصفهان قرار دارند. نتیجه آزمون تی تک نمونهای نشان داد که وضعیت یازآفرینی بافت فرسوده ضعیف بوده است. علاوه بر این نتیجه رگرسیون تأیید نمود که بین حکمروایی خوب و بازآفرینی، رابطه معناداری وجود دارد و شاخصهای حکمروایی میتوانند بیش از 0/67 درصد به بهبود بازآفرینی شهری و ارتقای آن کمک نمایند. بر اساس نتایج به دست آمده بین مولفه های حکمروایی خوب با پایداری روستایی روابط علّی با شاخصهای مطلوبی برازش داشت (RMSEA= 0/033). در مجموع، حکمروایی خوب شهری به عنوان یک الگوی مدیریت شهری، میتواند در بازآفرینی بافت فرسوده مؤثر باشد.
