تجلی از منظر ابن عربی و بازتاب آن در اشعار شاه قاسم انوار
الموضوعات : عرفان اسلامیعلا جنید 1 , سیدعلی قاسم زاده 2 , رضا سمیع زاده 3
1 - دانشجوی دکتری ادبیات عرفانی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، ایران. (تبعه سوری)
2 - عضو هیأت علمی و دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، ایران. نویسندة مسئول:
s.a.ghasemzadeh@hum.ikiu.ac.ir
3 - عضو هیأت علمی و استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، ایران.
الکلمات المفتاحية: ابن عربی, شعر عرفانی, Ibn Arabi, تجلی, Mystical Poetry, epiphany, شاه قاسم انوار, Shah Qasim Anwar,
ملخص المقالة :
تجلی، یکی از مهم ترین مباحث عرفان ابن عربی است. اهمیت این مؤلفۀ عرفانی در این است که از پایه‌های اساسی اندیشة وحدت وجود محسوب می شود و پرداخت هنری این مفهوم در آثار عرفای ایرانی اسلامی متأثر از همین نگرش است. در این جستار به شیوۀ توصیفی- تحلیلی، ضمن تبیین نگرش ابن عربی نسبت به انواع تجلی و بازخوانی گسترۀ نفوذ اندیشۀ نظری ابن عربی در عرفان و تصوف، تلاش شده است به منظور کشف سرچشمۀ فکری- نظری اشعار شاه قاسم انوار، چگونگی بازتاب و تأثیر الگو و مفهوم تجلی از منظر ابن عربی در اشعار شاه قاسم انوار واکاوی گردد. از نتایج این پژوهش بر می آید که یکی از کلیدواژه‌های فهم آرای عرفانی شاه قاسم انوار، توجه به معنا و مفهوم تجلی و کشف سرچشمة دیدگاه او در باب تجلی است. بسامد فراوان و گوناگونی انواع تجلی در اشعار عرفانی شاه قاسم انوار ضمن تأیید تأثر او از ابن عربی گواه این نکته است که بن مایة معارف و تجارب عرفانی منعکس شده در اشعار شاه قاسم انوار، تلفیقی از آرای عرفای متقدم از جمله اندیشة ابن عربی است.
_||_
