عالم مثال (خیال) در مکتب عرفانی محیی الدین ابن عربی
الموضوعات : عرفان اسلامیعلی دین محمدی 1 , فرزانه حسینی قیداری 2
1 - دبیر آموزش و پرورش منطقه خدابنده
2 - دبیر آموزش و پرورش منطقه خدابنده
الکلمات المفتاحية: عالم واسط, کشف و شهود, خیال منفصل, قبر, عرفان, برزخ, مُثُل,
ملخص المقالة :
محیی‌الدّین ابن عربی، به عنوان پدر عرفان نظری پس از سهروردی به طراحی عالم خیال همت گماشت و اصول عرفان او بر حکمت متعالیه تأثیر فراوانی گذارد؛ چنانچه نظریه تجرّد خیال و وساطت و طریقت عالم خیال در شکل گیری حکمت متعالیه از اهمیت فراوانی برخوردار است. ابن عربی فقط ذات باری تعالی را حق و حقیقت می‌داند و تمامی عالم ممکنات را حیطه خیال و مثال مطلق الهی تلقی می‌کند و عقیده دارد، خیال به علت آنکه جامع ضدین- عقل و حواس مادی- است مظهریت از اسم «قوی» خداوند دارد.در این مقاله، تلاش شده با استناد به آراء حکما و عرفای اسلامی، به ویژه پدر عرفان نظری – محیی الدین ابن عربی؛ اولاً: تعریفی جامع از عالم مثال (خیال) ارائه شود. ثانیاً: جایگاه این عالم در عرفان را به عنوان یکی از عوالم وجودی مشخص کند و نتیجه‌گیری نماید که: کشف و شهود، رؤیت انبیا و ملائکه و قدیسان، حضور ارواح طیبه ائمه اطهار(ع) در هنگام مرگ، وحی و الهام و معراج پیامبر(ص) در عالم خیال منفصل اتفاق می‌افتد
