اثر سطوح مختلف پروتئین جیره بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن خیار دریایی(Holothuria scabra) در مرحله جوانی

الموضوعات : مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

حمید علاف نوریان ¹ , آبتین بیایانی ²

1 - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، رشت، ایران
2 - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، رشت، ایران

تاريخ الإرسال : 16 السبت , شوال, 1439 تاريخ التأكيد : 01 الثلاثاء , محرم, 1440 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو الحجة, 1439

الکلمات المفتاحية: پروتئین, خیار دریایی, عملکرد رشد, اسکبرا, ترکیبات شیمیایی عضله,

ملخص المقالة :

زمینه و هدف: خیار دریایی اسکبرا(Holothuria scabre) به دلیل برخورداری از ویژگی هایی مانند مقاومت بالا در مقابل تغییرات دما، شوری و اکسیژن در شرایط پرورش و هم چنین کاربرد در صنایع غذایی و دارویی، به عنوان یک گونه ارزشمند و تجاری محسوب می شود.این مطالعه با هدف تعیین سطح مطلوب پروتئین جیره بر شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن خیار دریایی جوان اسکبرا به منظور معرفی خیارهای دریایی مقاوم، به مزارع پرورشی و احیاء ذخایر آن در دریا انجام شد. روش کار: پس از انتقال خیارهای دریایی به یک مخزن 5000 لیتری در محل آزمایش، به منظور سازگاری با محیط، به مدت دو هفته تغذیه با خوراک آغازین میگو انجام گردید. پارامترهای فیزیکو شیمیایی آب شامل اکسیژن محلول، دما، شوری و PH روزانه در دو نوبت صبح و بعد از ظهر اندازه گیری و ثبت شد. جیره های آزمایشی در قالب چهار تیمار حاوی 10، 15، 20 و 25 درصد پروتئین در سه تکرار طراحی شد. تعداد 144 قطعه خیار دریایی با میانگین وزن اولیه 48/0± 6 گرم به طور کاملاً تصادفی در 12 تانک با حجم 300 لیتر توزیع و روزانه سه بار(7، 12 و 18) در حد سیری تغذیه گردیدند. یافته ها: نتایج به دست آمده موید این امر است که با افزایش پروتئین در تیمار 4(25 درصد)، درصد افزایش وزن(BWI)، راندمان ضریب غذایی(FER)، کارایی پروتئین(PER) و درصد بازماندگی(SR) بهبود یافته و با سایر تیمارها اختلاف معنی دار را نشان می دهد(05/0 >P). کم ترین میزان افزایش وزن، راندمان ضریب غذایی، کارایی پروتئین و درصد بقاء در تیمار حاوی 10 درصد پروتئین مشاهده شد. هم چنین افزایش میزان پروتئین خام و چربی عضله در تیمارهای 15، 20 و 25 درصد مشاهده و به عبارتی با کاهش رطوبت، مواد مغذی در عضلات بهبود یافتند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد، استفاده از جیره ی حاوی 25 درصد پروتئین جهت رشد و بقای بهتر خیارهای دریایی جوان مناسب می باشد.

المصادر:

-ابراهیمی، ه.، محبی، غ.م.، وزیری زاده، ا.، نبی پور، ا.، نفیسی بهابادی، م. 1394. خیار دریایی، اقیانوس ترکیبات فعال زیستی، دوماهنامه طب جنوب، سال هجدهم، شماره 3، صفحات 679 – 664.

2- اتفاق دوست، م.، علاف نویریان، ح.، فلاحتکار، ب. 1395. اثر سطوح مختلف پروتئین و چربی جیره بر شاخص­های رشد، بازماندگی و ترکیب شیمیایی بدن میگوی رودخانه ای شرق(Macrobrachium nipponense). فصلنامه علمی پژوهشی محیط زیست جانوری، سال هشتم، شماره 1، صفحات 186 – 175.

3- آگودو، ن. 2011. راهنمای عملی تکثیر و پرورش خیارهای دریایی(Sand fish) ترجمه: دباغ، ع.، صداقت، م.، ذبایح نجف آبادی، م.انتشارات ترآوا، اهواز. 75 صفحه.

4- آگودو، ن. 2012. راهنمای عملی تکثیر خیار دریایی شنی. ترجمه: شکوری،م. انتشارات موسسه تحقیقات شیلات ایران. تهران. 92 صفحه.

5- بیابانی، آ.، علاف نویریان، ح.، فلاحتکار، ب. 1394. اثر جایگزینی پودر ماهی با سطوح مختلف آرد کنجاله کانولا بر عوامل رشد و ترکیب بدن میگوی رودخانه ای شرق (Macrobrachium nipponense) در مرحله جوانی. فصلنامه علمی پژوهشی محیط زیست جانوری، سال هفتم، شماره 4، صفحات 218 – 211.

6- جداوی، ن.، وزیری، س.ع.، نبی پور، ا.، جعفری نصر، م.ر.، محبی، غ. م. 1394. ویژگی های چربی و پروفایل اسیدهای چرب موجود در خیار دریایی هولوتوریا اسکبرا (Holothuria Scabra) به دست آمده از سواحل استان بوشهر- ایران. دوماهنامه طب جنوب، سال هجدهم، شماره 5، صفحات 1006 – 992.

7- رضوانی، ف.، محمدی زاده، ف. 1393. رژیم غذایی خیار دریایی گونه شنی(Holothuria scabra) در سواحل شمالی جزیره قشم، خلیج فارس. مجله آبزیان و شیلات، سال پنجم، شماره 19. صفحات 50 – 45.

8- نویریان، ح.، محمدی، م. 1385.بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین بر شاخص های رشد میگوی آب شیرین رودخانه ای شرق(Macrobrachium nipponense) در مرحله جوانی. مجله علوم و فنون دریایی، دوره 7، شماره 1 و 2،  صفحات 120 – 112.

9.Al Rashdi, K. M., Eeckhaut, I., Claereboudt, M. R. (2012). A manual on hatchery of sea cucumber Holothuria scabra in the Sultanate of Oman. Ministry of Agriculture and Fisheries Wealth, Aquaculture Centre, Muscat, Sultanate of Oman,20p.

10.AOAC (Association of Official Analytical Chemists). (1990). Official Methods of Analysis 15^th Ed. Washington, DC. USA, 1094 p.

11.Bordbar, S., Anwar, F., Saari, N. (2011). High value components and bioactives from sea cucumber for functional foods. Mar Drugs, 9; 1761-1805.

12.Bulbul, M., Koshio, S., Ishikawa, M., Yokoyama, S., Kader, M. A. (2013). Performance of kuruma shrimp, Marsupenaeus japonicus fed diets replacing fishmeal with a combination of plant protein meals. Aquaculture, 372; 45-51.

13.Cheng, Z., Ai, Q., Mai, K., Xu, W., Ma, H., Li, Y. (2010). Effects of dietary canola meal on growth performance, digestion and metabolism of Japanese seabass, Lateolabrax japonicus. Aquaculture, 305(1); 102-108.

14.Collins, S. A., Qverland, M., Skrede, A., Drew, M. D. (2013). Effect of plant protein sources on growth rate in salmonids: Meta-analysis of dietary inclusion of soybean, pea and canola/rapeseed meals and protein concentrates. Aquaculture, 400; 85-100.

15.Duy, N. D. Q. (2010). Seed production of sandfish (Holothuria scabra) in Vietnam. Aquaculture Department, Southeast Asian Fisheries Development Center, 3.; 1-12.

16.Duy, N. D. (2012). Large-scale sandfish production from pond culture in Vietnam. Asia–Pacific Tropical Sea Cucumber Aquaculture. ACIAR Proceedings, 136; 34-39.

17.FAO. (2017). Fishery and Aquaculture Statistics. Global aquaculture production 1950-2015 (FishstatJ). In: FAO Fisheries and Aquaculture Department [online]. Rome. Updated 2017,version 3.03.2-68p.

18.Ferdouse, F. (2004). World markets and trade flows of sea cucumber/bêche-de-mer. In: Lovatelli A, Conand C, Purcell S, Uthicke S, Hamel JF, Mercier A, editors. Advances in Sea Cucumber Aquaculture and Management. Rome; FAO: FAO Fisheries Technical Paper, 463; 101-118.

19.Gooding, R. A., Harley, C. D., Tang, E. (2009). Elevated water temperature and carbon dioxide concentration increase the growth of a keystone echinoderm. Proceedings of the National Academy of Sciences, 106(23); 9316-9321.

20.Hair, C.A., Pickering, T.D., Mills, D.J. (2012). Asia-Pacific tropical sea cucumber aquaculture. In: Proceedings of an International Symposium held in Noumea, New Caledonia, 15-17 February, 2011. ACIAR Proceedings No. 136, Australian Centre for International Agricultural Research, Canberra, 209 p.

21.Hair, C., Mills, D. J., McIntyre, R., Southgate, P. C. (2016). Optimising methods for community-based sea cucumber ranching: Experimental releases of cultured juvenile Holothuria scabra into seagrass meadows in Papua New Guinea. Aquaculture Reports, 3; 198-208.

22.James, D.B. (1996). Culture of sea cucumber. Bulletin of the Central Marine Fisheries Research Institute, 48; 120-126.

23.James, D. B. (2004). Captive breeding of the sea cucumber, Holothuria scabra, from India. FAO Fisheries Technical Paper, (463); 385-395.

24.Lovatelli, A., Conand, C. (Eds.). (2004). Advances in sea cucumber aquaculture and management, No. 463. Food & Agriculture Organization, 425p.

25.McElroy, S. (1990). Beche-de-mer species of commercial species an update. SPC Beche-de-mer Inf. Bull, 2; 2-7.

26.Pawson, L. (2007). Phylam echinodermata. Zootaxa, 1668; 749-64.

27.Preston, G. (1994). Inshore marine resources of the South Pacific: Their biology andmanagement, chapter 11, South Pacific Forum. Fisheries Agency, Honiara, Solomon Islands., 371-407.

28.Purcell, S. W. (2010). Diel burying by the tropical sea cucumber Holothuria scabra: effects of environmental stimuli, handling and ontogeny. Marine biology, 157(3); 663-671.

29.Purcell, S.W., Samyn, Y., Conand, C. (2012). Commercially important sea cucumbers of the world. FAO, Rome, Vol. 6;150.

30.Raison, C.M. (2008). Advances in sea cucumber aquaculture and prospects forcommercial culture of Holothuria scabra. CAB Rev. Perspect. Agric. Vet. Sci.Nutr. Nat. Resour, 3 (82); 1–15.

31.Sloan N.A., Von Bodungen, B. (1980). Distribution and feeding of the sea cucumber isostichopus badionotus in relation to shelter and sediment criteria the Bermuda platform. Mar Ecol Prog Ser, 2; 257-64.

32.Sroyraya, M., Hanna, P. J., Siangcham, T., Tinikul, R., Jattujan, P., Poomtong, T. (2017). Nutritional components of the sea cucumber Holothuria scabra. Functional Foods in Health and Disease, 7(3); 168-181.

33.Yuan, X., Yang, H., Zhou, Y., Mao, Y., Zhang, T., Liu, Y. (2006). The influence of diets containing dried bivalve feces and/or powdered algae on growth and energy distribution in sea cucumber Apostichopus japonicus (Selenka), (Echinodermata: Holothuroidea). Aquaculture, 256(1); 457-467.

34. Zamora, L. N., Jeffs, A. G. (2011). Feeding, selection, digestion and absorption of the organic matter from mussel waste by juveniles of the deposit-feeding sea cucumber, Australostichopus mollis. Aquaculture, 317(1); 223-228.