بررسی اثر الاژیک اسید بر اختلالات حرکتی در مدل حیوانی پارکینسونی
الموضوعات : مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی
1 - استادیار گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده علوم پایه، واحد ایذه، ایذه. ایران
الکلمات المفتاحية: پارکینسون, حرکت, الاژیک اسید, موش صحرایی,
ملخص المقالة :
زمینه وهدف:بیماری پارکینسون نوعی تحلیل در سیستم عصبی است که با اختلالات حرکتی متعددی شناخته میشود. عواملی از قبیل استرس اکسیداتیو از مهمترین علل دژنراسیون نورونهای دوپامینرژیکی جسم سیاه و ایجاد پارکینسون به شمار می روند. الاژیکاسید از اثرات نامطلوب استرس اکسیداتیو که باعث مرگ سلولها میشود، جلوگیری میکند. هدف از این مطالعه بررسی اثر الاژیکاسید بر اختلالات حرکتی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون میباشد. مواد و روش ها:در این مطالعه از 40 سر موش صحرایی نر بالغ استفادهگردید که بهطور تصادفی به گروههای 8تایی کنترل، پارکینسونی و سه گروه پارکینسونی که روزانه یکبار به مدت 14روز به ترتیب دوزهای mg/kg10، 25 و 50الاژیک اسید را به روش گاواژ دریافت نمودند، تقسیم شدند. بیماری پارکینسون با تزریق 8 میکروگرم سم عصبی 6 هیدروکسی دوپامین(6-OHDA)در 2 میکرولیتر سالین دارای 1% اسید اسکوربیک درون دسته میانی-قدامی(MFB)نیمکره چپ مغز موشها القاء شد. نتایج به صورت میانگین و انحراف از معیار( mean± SEM)، آنالیز و واریانس یک طرفه و تست پشتیبان LSDارائه شدند. یافته ها:ضایعه در MFBسمت چپ مغز با 6-OHDAموجب گردید تا 14 روز بعد از ضایعه حیوانات متعاقب تجویز زیرجلدی mg/kg 5/2 آپومورفین در جهت راست به میزان 10و نیز در تستهای (حفظ تعادل، بیحرکتی و طول قدم) نسبت به گروه کنترل اختلاف معنیداری را نشان دادند. درمان حیوانات پارکینسونی با دوزهای مختلف الاژیکاسید در مقایسه با گروه پارکینسونی بدون درمان، موجب بهبودی معنیدار فعالیتهای حرکتی گردید و دوز mg/kg25 و 50 بیشترین اثرات درمانی را نشان دادند. نتیجه گیری:الاژیکاسید احتمالا ًبهدلیل خاصیت آنتیاکسیدانی قوی و تداخل با فعالیت گیرندههای مسیرهای حرکتی میتواند جهت بهبود و کاهش اختلالات حرکتی پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد.
