ارزیابی مدل باورهای خودکارآمدی معلمان به عنوان تعیین کننده میزان رضایت شغلی آنها و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان
الموضوعات : پژوهش در برنامه ریزی درسیبهروز قلائی 1 , پروین کدیور 2 , غلامرضا صرامی 3 , محمد اسفندیاری 4
1 - 1گروه روان‌شناسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
2 - 2استاد گروه روان‌شناسی، دانشگاه تربیت معلم، تهران، ایران
3 - گروه روان‌شناسی، دانشگاه تربیت معلم، تهران، ایران
4 - گروه روان‌شناسی، دانشگاه تربیت معلم، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: رضایت شغلی معلمان, پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان, خودکارآمدی معلمان,
ملخص المقالة :
مطالعه حاضر با هدف ارزیابی مدل باورهای خودکارآمدی معلمان به عنوان تعیین کننده میزان رضایت شغلی آنها و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان و با روش تحلیل مسیر صورت گرفته است. بدین منظور 320 نفر از جامعه معلمان اداره آموزش و پرورش شهرستان ساوه به روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و با پرسشنامه خودکارآمدی شرر (1982) و پرسشنامه رضایت شغلی کاظم شریعت (1383) مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین برای اندازه‌گیری پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان از معدل نمرات پایان ترم آنها استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که مولفه‌های پیشرفت تحصیلی قبلی، خودکارآمدی معلمان، رضایت شغلی معلمان و پیشرفت تحصیلی بعدی دانش‌آموزان دو به دو با یکدیگر همبستگی دارند. در مرحله اول داده‌های حاصل از پژوهش برای بررسی توافق و سازگاری با مدل پیشنهادی پژوهش موردآزمون قرار گرفت که نتایج تحلیل مسیر نشان دهنده عدم برازش مدل بود. بنابراین به منظور دستیابی به مدل برازش شده با اعمال کنترل مفروضه ثابت ماندن واریانس مانده‌ها مدل اولیه دوباره مورد تحلیل قرار گرفت و نتایج نمایانگر این است که مدل با کنترل مفروضه ثابت ماندن واریانس مانده‌ها از برازش مناسبی برخوردار است. همچنین تمامی ضرایب مسیرها به جز ضریب مسیر بین رضایت شغلی معلم و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان معنادار بود.
_||_
