اثربخشي گروه درماني¬وجودي بر شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري

الموضوعات :

بهزاد تقی پور ¹

1 - دکترای روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

تاريخ الإرسال : 26 الخميس , ربيع الأول, 1442 تاريخ التأكيد : 12 الأحد , جمادى الأولى, 1442 تاريخ الإصدار : 02 الأحد , رمضان, 1446

الکلمات المفتاحية: درمان وجودي, شفقت به خود, كيفيت زندگي, خيانت سايبري (مجازي),

ملخص المقالة :

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي گروه درماني وجودي بر شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري بود.اين مطالعه نيمه­آزمايشي با استفاده از طرح پيش­آزمون و پس­آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماري این پژوهش شامل كليه زنان با خيانت سايبري(مجازي) به همسر بود كه به مراكز مشاوره و روانشناسي شهر اردبيل در سال 1398مراجعه كرده بودند، 30 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب، و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمايشي طي 8 تحت (10 جلسه و هر جلسه 90 دقيقه) تحت درمان وجودي قرار گرفت، و در اين مدت بر گروه گواه، هیچ مداخله­ي اعمال نشد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه شفقت به خود(Reas & et al, 2011) و كيفيت زندگي (World Health Organization, 1989) استفاده شد. داده­ها با استفاده از روش­هاي آماري توصيفي و تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده از مقايسه پس­آزمون دو گروه نشان داد كه نمرات پس­آزمون شفقت به خود و كيفيت زندگي گروه آزمایش و كنترل تفاوت معني­داري داشت (01/0=P). این نتایج نشان می‌دهند كه درمان وجودي موجب افزايش نمرات شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري شده است.

المصادر:

Alexopoulos, C., Timmermans, E., &McNallie, J. (2020). Swiping more, committing less: Unraveling the links among dating app use, dating app success, and intention to commit infidelity. Computers in Human Behavior, 102, 172-180.
Amedro, P., Basquin, A., Gressin, V., Clerson, P., Thambo, J., & Bonnet, D. (2014). Quality of life of patients with pulmonary arterial hypertension associated with congenital heart disease: The multicenter cross-sectional ACHLLE study. Journal European Respiratory, 44, P2384.
Bottomley, A., Reijneveld, J.C., Koller, M., Flechtner, H., Tomaszewski, K.A., &Greimel, V. (2019).Current state of quality of life and patient-reported outcomes research.European Journal of Cancer, 121, 55-63.
Bluth, K., &Neff, K.D. (2018).New frontiers in understanding the benefits of self-compassion.Self and Identity, 17(6), 605-608.
Clements, L., Frazier, S.K., Moser, D.K., Lennie, T.A., & Chung M.L. (2020). The mediator effect of depression symptoms on the relationship between family functioning and quality of life in caregivers of patients with heart failure, Journal Heart & Lung, 49(6), 737-744.
Corey, G. (2005). Theories and practice of counseling and psychotherapy (7thed). Brooks/ cole.
Davis, B.J., Lysaker, P.H., Salyers, M.P., & Minor, K.S. (2020). The insight paradox in schizophrenia: a meta-analysis of the relationship between clinical insight and quality of life. Schizophrenia Research, Https://doi.org/10.1016/j.schres.2020.07.017.
Fabio, A., &Saklofske, D.H. The relationship of compassion and self-compassion with personality and emotional intelligence. Personality and Individual Differences, Doi: 10.1016/J.paid. 2020.110109.
Gill, T. M., Feinstein, A. R. (1995).A critical appraisal of quality of life measurement.JAMA, 272, 619-629.
Long, C.G., Fulton, B., Dolley, O., &Hollin, C.R. (2011). Dealing with fellings the effectiveness of cognitive behavior group treatment for women in secure settings. Behavior Cognitive Psychotherapy, 39: 243-247.
Mumudero, M., & Saks, K. (2006). The impact of negative affectivity on quality of life and relationship fulfillment in estonia. Journal of Research in Personality, 39(3), 336-353.
Nejat, S., Montazeri, A., Holakouie, Naieni, K., Mohammad, K., &Majidzadeh, S. (2006). The world health orqanization quality of life (WHOQOL-BREF) questionnaire: translation and validation study of the Iranian version. Journal of School of Public Health andInstitute of Public Health Research, 4(4); 1-12. [Persian].
Ramadhan, l., Keliat, B.A., &wardani. (2020). Assertiveness training and family psycho educational therapies on adolescents’ mental resilience in the prevention of drug use in boarding schools. Enfermeria Clinical, 29(2), 326-330.
Rajabi, G.H., Gashti, M.A., &Amanallahi, A. (2016).The relationship between self-compassion and depression with mediating thought rumination and worry in female nurses. Iran Journal of Nursing, 29, 10-21. [Persian].
Rebecca, P.,&Jiaqing, O. (2011). Association between caregiving in life satisfaction and quality of life, beyond 50 in a asian sample: Age as a Moderator Social Indicators Research, 108 (3), 525-534.
Reizer, A. (2019). Bringing self-kindness into the workplace: Exploring the mediating role of self-compassion in the associations between attachment and organizational outcomes. Frontiers in Psychology, 10.https://doi.org/10.3389/fpsyg.2019.01148.
Shapiro, G.K., Tater, O., Sutton, A., Fisher, W., Naz, A., Perez, S., &et al. (2017).Correlates of tinder use and risky sexual behaviors in young adults.Cyber psychology, Behavior, and Social Networking, 20, 727-734.
Statista (2018).Percentage of U.S. internet users who use tinder as of January 2018, by age group.
Skevington, S. M., Lotfy, M., &Oconnel, K. A. (2004). The World Health Organization WHOQOL-BREF quality of life assessment: Psychometric properties and results of the international field trial. A report from the WHOQOL group.Quality life Research, 13(2), 299-310.
Udo, C., Melin-Johansson, C.H., &Danielson, E. (2011). Existential issues Among Health Care Staff in Surgical cancer care Discussions in supervision sessions. European Journal of oncology nursing, 15, 447-453.
Taghipuor, B &Barzegaran, R. (2018). The effectiveness of group existence therapy on anxiety sensitivity and psychological well-being in women with generalized anxiety disorder. Journal Woman and Cultural, 10(38); 81-94. [Persian].
Timmermans, E., DeCaluwe, E., &Alexopoulos, C. (2018). Why are you cheating on tinder? Exploring users motives and (dark) personality tralts. Computers in Human Behavior, 89, 129-139.
Van Deurzen, E. (2012). Existential counseling & psychotherapy in practice. Sage, 19: 30-46.
Varghese, S.A.,& Jose, A.E. (2016). Self-esteem and quality of life of male nurses. InternationalJournal of psychology Nursing, 2(1); 98-103.
Von mackensen, S. (2007).Quality of life and sports activities in patients with haemophilia. Haemophilia, 13, 38-43.
Weiser, D.A., Nlehuls, S., Flora, J., Pinyanunt-Carter, N.M., Arias, V.S., &Barrd, R.A. (2018).Swiping right: Soclosexuality, intention to engage in infidelity, and infidelity experiences on tinder.Personality and Individual Differences, 123, 29-33.
Westmana, B., Bergenmarb, M., &Andersson, L. (2006). Life, Illness and Death-Existential Reflections of a Swedish sample of patients who have Undergone Curative Treatment for Breast of Prostatic cancer. European Journal of Oncology Nursing, 10, 169-176.

نص كامل:



مقایسه تکانشگری، خویشتن داری و مطلوبیت اجتماعی در بیماران مبتلا به ویروس کرونا... /  61

 

 

 

 

 

اثربخشي گروه درماني­وجودي بر شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري

بهزاد تقی پور*

دکترای روان‌شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي گروه درماني وجودي بر شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري بود.اين مطالعه نيمه­آزمايشي با استفاده از طرح پيش­آزمون و پس­آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماري این پژوهش شامل كليه زنان با خيانت سايبري(مجازي) به همسر بود كه به مراكز مشاوره و روانشناسي شهر اردبيل در سال 1398مراجعه كرده بودند، 30 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب، و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمايشي طي 8 تحت (10 جلسه و هر جلسه 90 دقيقه) تحت درمان وجودي قرار گرفت، و در اين مدت بر گروه گواه، هیچ مداخله­ي اعمال نشد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه شفقت به خود(Reas & et al, 2011) و كيفيت زندگي (World Health Organization, 1989) استفاده شد. داده­ها با استفاده از روش­هاي آماري توصيفي و تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده از مقايسه پس­آزمون دو گروه نشان داد كه نمرات پس­آزمون شفقت به خود و كيفيت زندگي گروه آزمایش و كنترل تفاوت معني­داري داشت (01/0=P). این نتایج نشان می‌دهند كه درمان وجودي موجب افزايش نمرات شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري شده است.

كليد­واژه‌ها: درمان وجودي، شفقت به خود، كيفيت زندگي، خيانت سايبري (مجازي)

 

 

 

 

 

 

 

 

The Effect of Group Existential Therapy on Self-Compassion and Quality of life in Women with Cyber infidelity

Behzad Taghipour, Ph.D

Psychology, University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran.

Abstract

The purpose of this study was to examine the effectiveness of group existential therapy on self-compassion and quality of life in women cyber infidelity. This semi-experimental study was conducted using pre-test and post-test with control group from all women cyber infidelity(virtual) to wife visited in Ardabil Psychology and conseuling clinic in 2019, 30 patients were selected through the targeted sampling method and randomly were placed into two equal experimental and control groups. Experimental group experienced 8 weeks (10 session 90 minutes each) of Existence Therapy, while control group were just followed. Self-compassion (Reas & et al, 2011) and Quality of Life (World Health Organization, 1989) Questionnaires were used in pre-test, post-test and up as the study instrument. Data were analyzed by descriptive indices and analysis of covariance. The result of comparing post-test of scores in two group showed that there were significant difference in Self-compassionand quality of life scores intervention group and the control group (p<0.01). Thus, can be said that of Existence Therapy high Self-compassion and quality of life in Women with Cyber infidelity.

Key words: existential therapy, self-compassion, quality of life, cyber (virtual) infidelity

 

مقدمه 

ازدواج از پيچيده­ترين روابط انساني است كه پايداري خانواده بر آن استوار است. خيانت سايبري به عنوان يكي از اصلي‌ترين عوامل تهديد كننده روابط بهينه زناشويي به شمار مي­رود (Alexopoulos, Timmermans&McNallie, 2020). با توجه به پيشرفت سريع ارتباطات مجازي، روابط هيجاني سايبري به شدت رو به افزايش است، به گونه­اي كه تخمين زده مي­شود 30 درصد آمريكايي­هاي 18 تا 29 ساله به صورت مجازي اقدام به روابط عاطفي با جنس مخالف خود در اين محيط مي­كنند (Statista, 2018). اين روابط نه تنها در ميان محردها بلكه در متاهلين نيز وجود دارد (Shapiro, Tater, Sutton, Fisher & et al, 2018). گستردگي و دسترسي راحت و بدون حد و مرز در ارتباطات مجازي به صورت نوشتاري و تصويري، باعث افزايش روابط عاطفي و جنسي غير فيزيكي (خيانت سايبري) با شخصي ديگر، خارج از چارچوب روابط زناشويي شده است. خيانت سايبري در ميان افراد غيرمجرد منجر به سردي در روابط زناشويي و عدم تامين نياز نسبت به همسر مي­شود(Weiser, Nlehuls, Flora, Pinyanunt-Carter & et al, 2018).

يكي از متغيرهاي مرتبط با خيانت سايبري، سازه شفقت به خود¹ است. اين متغيريكي از سازه­هاي اصلي در خصوص سلامت روان و رضايت از زندگي است (Reizer, 2019). شفقت به خود داراي سه ساختار: مهرباني كردن با خود در برابر قضاوت درباره خود، ويژگي مشترك انساني در برابر تنهايي و ذهن آگاهي در مقابل همانند­سازي افراطي مي­باشد، كه بر هم تاثير مي­گذارند. مولفه مهرباني كردن با خود در برابر قضاوت درباره خود اشاره به اين نكته دارد كه، فردي كه از شفقت به خود بالايي برخوردار است، توانايي اين را دارد زماني كه در زندگي شكست مي­خورد نسبت به خويشتن با مهرباني و لطافت برخورد كند و از قضاوت نسبت به خود اجتناب كند. ويژگي مشترك انساني در برابر تنهايي، اشاره به اين دارد كه تمامي انسان­ها در زندگي شكست مي­خورند و اين وضعيتي است كه تمامي انسان­ها آن را به شكل­ها و در شرايط مختلف تجربه خواهند كرد. و ذهن آگاهي در مقابل همانند­سازي افراطي اشاره به اين نكته دارد كه تمامي انسان­ها نسبت به عواطف و هيجانات خود، بدون اينكه از آنها گريزان و يا تحت تسلط آنها باشند نسبت به آنها شناخت اجمالي را داشته باشند (Bluth & Neff, 2018). تحقيقات فراواني اشاره به اين موضوع دارند كه بين شفقت به خود و رضايت از روابط زناشويي رابطه معني­داري وجود دارد. به گونه­اي كه مداخله بر روي اين سازه و بهبود آن با بهبود سلامت روان و رضايت از زندگي همراه است (Fabio & Saklofske, 2020).

از ديگر متغيرهاي مرتبط با خيانت سايبري كيفيت زندگي است (Timmermans, DeCaluwe&Alexopoulos, 2018). كيفيت زندگي از سازه­هاي روانشناختي مهمي است كه به واسطه گسترش روانشناسي با رويكرد مثبت نگر در طي سال‌هاي اخير كانون توجه پژوهشگران زيادي بوده است.بنا به تعريف سازمان بهداشت جهاني كيفيت زندگي دربرگيرنده دركي است كه افراد از موقعيت خود در زندگي از نظر فرهنگ، سيستم ارزشي، اهداف، انتظارات، استانداردها و اولويت­ها دارند. كيفيت زندگي موضوعي است كه توسط ديگر افراد قابل مشاهده نيست و برداشت ذهني فرد از خود است كه شامل ادراك هر فرد از جنبه هاي مختلف زندگي خود مي­باشد، سازمان بهداشت جهاني كيفيت زندگي را به عنوان يك ساخت پنهان چند محوري كه دربرگيرنده رفاه كامل جسمي، رواني و اجتماعي است تعريف مي‌كند (Varghese & jose, 2016).بحران اساسي قرن بيست و يكم تلاش در جهت فرار از مرگ نيست بلكه بهبود كيفيت زندگي در سطوح مختلف است. كيفيت زندگي به عنوان يك سازه­ي وسيع مبتني بر معاينات و سنجش پزشكي، مواردي مانند سلامت جسمي و رواني، عملكرد افراد، مؤثر بودن درمان و در آخركارآيي درمان را نشان مي­دهد (‍Clements, Frazier, Moser, Lennie& et al 2020).اين سازه صرفاً در برگيرنده فقدان يك بيماري نيست هر چند كه با شدت آن در ارتباط­باشد. (Davis, Lysaker, Salyers & Minor, 2020). كيفيت زندگي از اساسي­ترين مفاهيم تحقيقات كاربردي و بنيادي است. كه دربرگيرند مفاهيمي مانند تشخيص شباهت­ها و تمايزهاي ميان بيماران، پيش­بيني آينده و سير اختلال و تشخيص اين كه درمان­هاي گوناگون تا چه مقدار در درمان اين اختلال تاثيرگذار است مي­باشد (Bottomley, Reijneveld, Koller, Flechtner & et al, 2019).

با توجه به اينكه خيانت سايبري شفقت به خود و كيفيت زندگي را به گونه­اي آسيب­زا تحت تاثير خود قرار مي­دهد. استفاده از رويكردهاي درماني مي­تواند در بهبود متغيرهاي ذكر شده در اين گروه مؤثر باشد. به منظور مداخله در آشفتگي­هاي زناشويي رويكردهاي درماني متفاوتي با توجه به آسيب شناسي اين مشكلات وجود دارد (Ramadhan, Keliat&wardani, 2020) يكي از رويكردهاي مفيد در خصوص بهبود سلامت روان و بهبود كيفيت زندگي گروه درماني وجودي است. درمان وجودي نگاهي فلسفي به مردم و بودنشان دارد و بر مفاهيم اساسي زندگي تمركز مي‌كند.درمان وجودي بر جنبه اجتماعي وجود انسان­ها توجه دارد و بودن با ديگر انسان­ها را به روش مستقيم ترياز اجزاء اصلي وجود در نظر مي­گيرد. اثربخشي اين روش از درمان بر بهبود مشكلات اجتماعي و روانشناختي در تحقيقات گسترده‌اي تاييد شده است .اين درمان چارچوب مناسبي را در خصوص طبيعت وجودي انسانها يعني تنهايي، انزوا، ‌اضطراب و نااميدي روشن كرده است. با توجه به اينكه غالب معضلات رواني انسانها نتيجه ارتباطات ميان فردي آنها مي‌باشد، بنابراين درمان آن ها بايد با تمركز بر اين روابط باشد. در درمان­هاي گروهي اين تمركز و توجه به شكل مؤثري صورت مي­گيرد تا روابط ميان­فردي و نوع بودنشان را در مرحله اول در داخل گروه ترميم و سپس آن را به محيط خارج از گروه تعميم دهند (Long, Fulton, Dolley & Hollin, 2011). درمان وجودي در مقايسه با ديگر روان‌درماني­ها تاكيد برجسته­تري نسبت به انتخاب افراد و راه‌هاي در دسترس به سمت رشد فردي، تمركز بر مسئوليت پذيري، افزايش آگاهي نسبت به زمان حال و تعهد نسبت به تصميم­هاي شخصي دارد. اين شيوه از درمان به بيماران اين توانايي را مي­دهد كه اگر چه توانايي آن را ندارند تا بعضي از رخدادهاي دردناك مانندارتكاب خيانت زناشويي را در زندگي شخصي خود تغيير دهند اما مي­توانند شناخت و استنباط خود را نسبت به آنها تغيير دهند (cory, 2005).

بنابراين با توجه به موارد گفته شده و تاثير منفي كه خيانت سايبري بر شفقت به خود و كيفيت زندگي اين افراد دارد، و منجر به آسيب به بنيان خانواده و سلامت روان زوجين مي‌شود به همین منظور محقق در صدد است تا اثربخشی درمان وجودي بر شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري را مطالعه نماید و فرضیه­های زیر را مورد بررسی قرار دهد:

1-       گروه درماني وجودي در افزايش شفقت به خود زنان با خيانت سايبري مؤثر است.

2-       گروه درماني وجودي در افزايش كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري مؤثر است.

 

روش پژوهش و ابزار پژوهش

طرح اين پژوهش نيمه­آزمايشي و با طرح پيش­آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل، و به لحاظ هدف كاربردي بود. جامعه پژوهش شامل تمامي زنان با خيانتسايبري (مجازي) به همسر بود كه به مركز مشاوره و روانشناسي شهر اردبيل در سال 1398 مراجعه كرده بودند. در روش نيمه­آزمايشي حداقل هر كدام از گروه­هاي مداخله و كنترل مي­تواند 15 نفر در نظر گرفت. بنابراين از بين جامعه فوق تعداد 30 نفر به شيوه روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل جايگزين شدند. ملاك‌هاي ورود به پژوهش عبارت شامل استفاده از فضاي مجازي به طور مستمر و تجربه خيانت سايبري، عدم افشاي خيانت سايبري براي همسر، حداقل داشتن مدرك تحصيلي ديپلم، رضايت كتبي براي حضور در جلسات درمان، متقاضي طلاق نبودن، عدم مصرف داروهاي روانپزشكي، عدم مصرف مواد مخدر و عدم دريافت مداخلات روانشناختي همزمان بود، همچنين براي اقناع گروه كنترل به آنها گواهي كتبي داده شد كه بعد از اتمام جلسات درماني، درمان وجودي نيز به طور رايگان براي آنها انجام شود.

 

ابزار سنجش

پرسشنامه فرم كوتاه شفقت به خود (Self-compassion scale short form): مقياس 12 ماده­اي شفقت به خود شامل 6 خرده مقياس (مهرباني به خود، قضاوت كردن خود، اشتراك انساني، انزوا، ذهن آگاهي و همانند سازي افراطي) است، كه ماده­هاي اين مقياس در يك طيف ليكرت 5 رتبه اي (هرگز=1، تقريبا هرگز=2، نظري ندارم=3، تقريبا هميشه=4، و هميشه=5) مرتب شده است، حداقل و حداكثر نمره اين ابزار به ترتيب 12 تا 60 است. ضمنا سوال هاي 1، 4، 8، 9، 11 و 12 به صورت معكوس نمره گذاري مي شوند. نمره هاي بالاتر در اين ابزار ميزان خود-دلسوزي بالا و نمره پايين، ميزان خود-دلسوزي پايين شركت كننده ها را نشان مي دهد (Raes, Pommier, Neff & Van Gucht, 2011). پايايي اين پرسشنامه به روش ضريب ضريب آلفاي كرونباخ 86/0 گزارش شده است (Odou& Brinker, 2014). در پژوهشRajabi, Gashti & Amanallahi (2016)  پايايي اين پرسشنامه به روش ضريب آْلفاي كرونباخ 65/0 و روايي همزمان آن با پرسشنامه 26 ماده اي شفقت به خود 56/0 (05/0p<) گزارش شده است. در پژوهش حاضر پايايي اين پرسشنامه به روش ضريب آلفاي كرونباخ 81/0 بدست آمد.دو نمونه از گويه­هاي پرسشنامه عبارتند از: "وقتي كه غمگين احساس مي­كنم كه بيشتر افراد از من شادترند"، "عيب ها و نقص هاي خود را محكوم و سرزنش مي­كنم".

 

پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (World Health Organization Quality of life Questionnaire): پرسشنامه كيفيت زندگي 26 ماده دارد. از ميان 26 ماده، 24 ماده به بررسي سلامت جسماني (7ماده)، سلامت رواني (6ماده)، روابط اجتماعي (3ماده)، و محيط (8ماده). دو ماده ديگر كل كيفيت زندگي و سلامت عمومي را اندازه­گيري مي‌كنند (Skevington, Lotfy&Oconnel, 2004).پايايي اين ابزار را در ايرانNejat, Montazeri, Holakoli, Naieni, Mohamad & et al (2006)به روش باز آزمايي براي سلامت جسمي و رواني 77/0، روابط اجتماعي 75/0، سلامت محيطي 84/0 و كيفيت زندگي كل در چهار حيطه 73/0 گزارش كردندبا استفاده از روش آلفاي كرونباخ 82/0 گزارش كردند. پايايي اين پرسشنامه در پژوهش حاضر به روش آلفاي كرونباخ 78/0 به دست آمد. دو نمونه از گويه­هاي پرسشنامه عبارتند از: "زندگی شما تا چه حد معنی دار است"، " به چه میزان امکان فعالیت های تفریحی دارید".

درمان وجودي:يكي از مهم­ترين تاكيدهاي درمان وجودي، منحصر به فرد بودن هر مراجع، درمانگر و هر ارتباط درماني است. از اين رو درمانگران وجودي تمايلي براي به نظم در آوردن رويكرد خود و تدوين مجموعه­اي از اصول علمي نشان نمي­دهند. اين محدوديت در واقع نقطه قوت اين رويكرد نيز هست. اين درمان به عنوان يك چشم­انداز ناهمگن، چندوجهي و نسبتا مفهومي، مجموعه­اي از شيوه­هاي درماني را به درمانگران پيشنهاد نمي­كند، بلكه مجموعه­اي از عقايد، امكانات و انتقادات را فراهم مي­كند كه مي­تواند در قالب گسترده­اي از روش­هاي درماني قرار داده شود (Lebow, 2008). در جدول ذيل خلاصه جلسات گروه درماني وجودي ارائه شده است.

 

---

[1] . self-compassion

جدول 1 خلاصه گروه درماني وجودي

جلسه اول	در اين جلسه گروه باهم ديگر آشنا شدند، هدف از اين جلسه آشنايي با قوانين و دلايل تشكيل گروه بود.در پايان جلسه به عنوان تكليف جلسه اول از اعضا خواسته شد تا خصوصيات و صفات مربوط به خود را مشخص كنند.
جلسه دوم	هدف از اين جلسه به چالش كشاندن پاسخ به سوال من چه كسي هستم؟ سپس مفهوم خودآگاهي مورد بحث قرار گرفت. اعضا نظرهاي خود را بيان و از ديدگاه وجودي خودآگاهي بررسي شد. و در انتهاي جلسه تكليفي متناسب با بحث به اعضا ارايه شد.
جلسه سوم	مرور و بررسي تكاليف جلسه قبل، هدف از اين جلسه بررسي تفكر و نگرش اعضا نسبت به مرگ و نيستي و به چالش كشاندن نگرش اعضا توسط درمانگر بود. براي تكليفاين جلسه از اعضا خواسته شد براي جلسه آينده از ديد پديدار شناختي خود، توصيفي از ويژگي هاي مرتبط نيستي و نبودن را بيان كنند.
جلسه چهارم	مرور تكاليف جلسه­ي قبل، هدف از اين جلسه بررسي تجارب اعضا درباره­ي فقدان و سوگ و ارائه­ي بازخورد، مواجهه تجسمي اعضا با مرگ، تشريح نقش مرگ در زندگي توسط درمانگر و مشاركت اعضا بود. براي تكليف اين جلسه از اعضا خواسته شد تا اعلاميه­ي فوتي را از مرگ خود يا مرگ هر كسي كه نسبت به آن دلبستگي شديد دارند براي جلسه­ي آينده طراحي كنند.
جلسه پنچم	مرور تكاليف جلسه­ي قبل، هدف از اين جلسه پرداختن به مفاهيم آزادي، حق انتخاب و وجود محدوديت ها، بررسي تجارب اعضا در مورد موقعيت هاي چالش برانگيز آزادي در انتخاب، توصيف ارتباط بين آزادي و مسئوليت توسط درمانگر بود و تكليف مرتبط با جلسه از اعضاي گروه خواسته شد تا نسبت به تصميم هاي كه در گذشته و مسئوليت نمي پذيرفتند و خود را آزاد در انتخاب هاي خود نمي دانستند تمركز و تفكر دوباره و خود را مسئول و مختار در انتخاب هاي خود چه مثبت و چه منفي بدانند.
جلسه ششم	بررسي تكاليف داده شده، هدف از اين جلسه بررسي پاسخ اعضا به سوال هاي مانند اينكه آيا زندگي داراي هدف و معنا است؟ و آيا تنهايي رنج آور است؟ و به چالش اين پرسش ها و تشريح مفهوم تنهايي طبق ديدگاه وجودي توسط درمانگر بود براي تكليف اين جلسه از اعضاي گروه خواسته شد تا نسبت به رخدادهاي برجسته ي كه براي آنها رخ داده معني و مفهومي پيدا كنند.
جلسه هفتم و هشتم	مرور تكاليف ارائه شده، هدف از اين جلسه بررسي دوباره پاسخ اعضاء و بحث و ارائه بازخورد به سوال آيا زندگي داراي هدف و معنا است؟ و من براي چه زندگي مي كنم؟ پرداختن به تجارب اعضاء درباره احساس پوچي و بيهودگي، براي تكليف مرتبط با اين جلسه از گروه خواسته شد تا معناي تازه نسبت به رخدادهاي منفي زندگي خود پيدا كنند.
جلسه نهم	هدف از اين جلسه گفتگو در خصوص عواملي بود كه مي توانند بر افكار و احساسات فرد تاثير داشته باشد، براي اين منظور. از تكنيك تجسم سازي ذهني استفاده شد، به اين صورت كه از اعضاء گروه خواسته شد تا يكي از موقعيت هاي كه در آن موفق يا شكست خورده بودند را تجسم كرده، و به اين سوال پاسخ دهند كه در اين حالت چه كسي را مسئول مي دانند؟ چه احساسي نسبت به آن دارند؟ و از اينكه مسئوليت رفتارهاي خود را مي پذيرند چه احساسي دارند؟ براي تكليف مرتبط با اين جلسه از گروه خواسته شد تا 3 موقعيت منفي را كه در گذشته در آن شكست خورده­اند را در ذهن خود تداعي كرده و سپس بار مسئوليت آن را به دوش كشيده و مسئوليت شكست حويش را بدون اينكه ديگران را مقصر بدانند را پذيرا باشند.
جلسه دهم	تشريح مباحث مطرح شده در جلسات گذشته توسط اعضا، تبين ارتباط و پيوند بين مفاهيم خودآگاهي، تنهايي، آ‍زادي و مسؤليت، مرگ و معنايي توسط رهبر و اعضا، اشاره به فرايند گروه از آغاز تا پايان.

 

روش اجرا و تحلیل داده­ها

بعد از انتخاب مراجعان ابتدا از پرسشنامه شفقت به خود و كيفيت زندگي براي به دست آوردن نمره­هاي پيش­آزمون گروه آزمايش و كنترل قبل از اجراي جلسه­هاي درمان بر روي شركت­كنندگان گروه آزمايش و كنترل به اجرا در آمد. سپس جلسات درماني بر اساس يك طرح از پيش تعيین شده به مدت 8 هفته بر روي شركت كنندگان گروه آزمايش اجرا گرديد، اين در حالي بود كه شركت كنندگان گروه كنترل هيچ مداخله­ي را دريافت نكردند. پس از اتمام جلسات درمان، شركت كنندگان هر دو گروه براي به دست آوردن نمره­هاي پس­آزمون توسط ابزارهاي مذكور، مجددا مورد ارزيابي قرار گرفتند. خلاصه درمان وجودي در جدول 1 ارائه شده است. به منظور تجزيه و تحليل داده­ها براي بررسي فرضيه پژوهش از شاخص‌هاي آمار توصيفي و تحليل كوواريانس تك متغيري و چند متغيري استفاده شد.

 

يافته­هاي پژوهش

در اين پژوهش براي تحليل استنباطي نتايج از تحليل كوواريانس استفاده شد. از اين رو ابتدا پيش­فرض­هاي تحليل كوواريانس مورد بررسي قرار گرفت. بنابراين ابتدا پيش فرض­هاي تحليل كوواريانس (نرمال بودن توزيع نمرات،‌همگني واريانس در گروه­ها و همگني شيب رگرسيون) مورد بررسي قرار گرفت. از آزمون كولموگراف اسميرنف براي بررسي نرمال بودن توزيع نمرات پيشآزمون استفاده شد كه نتايج نشان داد تفاوت معني­داري بين توزيع نمرات پيش­آزمونبا توزيع نرمال وجود ندارد (48/0=sig). از اين رو فرض نرمال بودن توزيع نمراترد نشد. علاوه بر اين براي بررسي همساني واريانس­ها از آزمون لوين استفاده شد كه نتايج نشان داد كه در مرحله پس­آزمون شفقت به خود(29/0=sig، 23/1=F)، كيفيت زندگي (27/0=sig، 16/1=F)، به دست آمده است كه نشان مي­دهد پيش فرض برابري واريانس­ها در متغيرهاي پژوهش رد نشده است. همچنين از سطح معني­داري تعامل گروه و پيش­آزمون­ها براي بررسي همگني شيب رگرسيون استفاده شد كه با توجه به نتايج به دست آمده مفروضه­هاي همگني شيب رگرسيون رد نشد. با تاييد اين فرضيه­ها امكان تحليل كوواريانس فراهم شد، جدول 3 نتايج تحليل تك متغيري را نشان مي­دهد.

 

جدول 2. توصیف آماری شفقت به خود و كيفيت زندگي

گروه	متغیر	نمرات	میانگین	انحراف استاندارد
مداخله وجودي	شفقت به خود	پس­آزمون	20/27	13/3
	كيفيت زندگي	پس­آزمون	11/51	87/3
کنترل	شفقت به خود	پس­آزمون	49/22	89/2
	كيفيت زندگي	پس­آزمون	96/41	67/2

 

نتايج جدول 2 نشان مي­دهد كه ميانگين شفقت به خود و كيفيت زندگي گروه­ آزمايش در پس­آ‍زمون 20/27، 11/51 است، همچنين ميانگين نمره، شفقت به خود و كيفيت زندگي گروه كنترل در پس­آزمون 49/22،96/41 است.

 

جدول 3. تحليل كوواريانس براي مقايسه ميانگين­هاي شفقت به خود و كيفيت زندگي

منبع تغيرات	متغير وابسته	مجموع مجذورات	درجه ي آزادي	ميانگين مجذورات	F	سطح معناداری	اندازه ي اثر	توان آماری
پيش­آزمون	شفقت به خود	38/129	1	38/129	64/39	001/0	57/0	91/0
	كيفيت زندگي	52/268	1	52/268	14/9	009/0	26/0	79/0
مداخله وجودي	شفقت به خود	75/432	1	75/432	74/121	001/0	81/0	1
	كيفيت زندگي	14/1295	1	14/1295	17/198	001/0	84/0	1

 

نتايج جدول 3 نشان مي­دهد، تفاوت معني داري بين نمرات پس­آزمون شفقت به خود (74/121=F) وجود دارد (01/0=P). كه نشان­دهنده اثربخشي معنادار مداخله وجودي بر افزايش شفقت به خود در پس­آزمون گروه مورد مداخله مي­باشد. بنابراين فرضيه­ پژوهش مبني بر اثر­بخشي گروه درماني درمان وجودي بر افزايش شفقت به خود زنان با خيانت سايبري مورد تاييد است. همچنین نتايج جدول نشان مي­دهد، تفاوت معني داري بين نمرات پس­آزمون كيفيت زندگي (17/198=F) وجود دارد (01/0=P). كه نشان­دهنده اثربخشي معنادار درمان وجودي بر افزايش كيفيت زندگي در پس­آزمون گروه مورد مداخله مي­باشد. بنابراين فرضيه­­ پژوهش مبني بر اثر­بخشي گروه درماني وجودي بر افزايش كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري نیز مورد تاييد است.

 

بحث و نتيجه گيري

هدف اين پژوهش بررسي اثر­بخشي گروه­درماني وجودي بر شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري بود. نتايج پژوهش نشان داد كه درمان وجودي بر افزايش شفقت به خود زنان با خيانت سايبري موثر است.و تفاوت معني داري بين گروه­هاي مداخله و كنترل وجود داشته است، كه اين امر بيانگر تاثير درمان وجودي بر شفقت به خود زنان با خيانت سايبري در گروه مورد مداخله است.اين نتيجه همسو با نتايجTaghipuor & Barzegaran (2018), Rebecca & Jiaqing (2011)مي­باشد.در تبيين اين يافته­ها مي­توان گفت كه، درمان وجودي مراجعان را به جلو حركت مي­دهد تا با جزئياتي از زندگي­شان مواجه گردند كه قبل از اين از آن گريزان بودند، و به گونه­اي شايسته و بدون ترس واقعيت­هاي دردناك زندگي­شان (خيانت زناشويي) را شناخته و آنها را مورد پذيرش قرار داده و مسئوليت اين انتخاب را بر عهده بگيرند، مراجعان بايد به اين نتيجه برسند كه خوشحالي و لذت در زندگي زماني حاصل مي­شود كه آنها به اين حقيقت دست پيدا كنند كه امنيت و شادي در زندگي به صورت مستمر و پيوسته نيست (Van Deurzen, 2012). دست­يابي به سلامت رواني زماني امكان پذير است كه آنها برداشت درستي از سعي و زحمت خود از زندگي داشته باشند و چنين بينشي در آنها اين حقيقت را آشكار مي­كند كه او از خود به خوبي پرستاري مي­كند و بدين ترتيب مي­توان ادعا كرد كه طبيعت انساني خود را مورد پذيرش قرار داده و به اين حقيقت دست پيدا كرده است كه داراي نقص بودن و خطا كردن (در اينجا خيانت سايبري) از خصوصيات كلي همه انسان­ها به شمار مي­روند. بدين ترتيب اين نگاه و برداشت منجر مي­شود تا مراجعان خويشتن خويش را در مقابل دگرگوني­هاي زندگي، دردها، مشقت­ها و فقدان­ها مورد شماتت قرار نداده و از هستي خودشان در مقابل رويدادهاي داراي بار هيجاني منفي محافظت به عمل آورند. شفقت به خود به معناي قبول هيجاني اتفاق­هايي مي­باشد كه در وجود ما به وقوع مي‌پيوندند. و به نوعي مي­توان بيان كرد كه به نوعي كلنجار رفتن در كنش­ و واكنش­هاي سنجش دروني­مان (گاهي مثبت و گاهي منفي) در نظر گرفته مي­شود كه متمركز بر آگاهي و بينش خود، حس مهربانانه با خود و توانايي برداشت درست از خصوصيات عمومي انساني است. گروه­درماني وجودي باعث ارتقاي اشتراك و خصوصيات عمومي انساني در بيماران مي­شود، بدين صورت كه اين بينش و نگاه در گروه بوسيله درمانگر به مراجعه تزريق مي­شود كه مشقت، گرفتاري و رنج بخشي ناگريز در خويشتن كليه انسان­ها در نظر گرفته مي­شود. همان طور كه بيان شداحساسعمومي انساني مشخصه­ی بنيادين شفقت به خود است كه آشكار كننده اين حقيقت است كه تمامي انسان­ها گرفتار مشقت و رنج شده و به دنبال آن در باتلاق رفتارهاي ناهنجار گرفتار مي­شوند. انسان­ها بايستي به اين منطق برسند كه تمامي فعاليت­هاي آنها قرار نيست به صورت بي نقص باشد. در گروه­درماني وجودي بالينگران شرايطي را براي مراجعان مهيا مي­كنند. تامشقت، رنج و نقص­هاي خودشان را جزئي اجتناب ناپذير از وجود خود و ديگران قلمداد كنند.در واقعيت، درمان وجودي با تمركز بر ارتقاي حس عمومي انساني در موقعيت­ها و چالش‌هاي پرمشقت روانيمنجر به اين استنباط در مراجعان مي­گردد كه آنها تنها گرفتار شدگان در دگرگوني­هاي تلخ زندگي مانند خيانت در روابط زناشويي نيستند و همه انسان­ها در مراحل گوناگون زندگي­شان گرفتار رنج و درد مي­شوند. همچنين در گروه با برجسته كردن بينش و آگاهي كه از ساختارهاي بنيادين شفقت به خود است، به مراجعان اين امكان داده مي‌شود تا به درك صحيحي از موقعيت و شرايط مشقت بار رسيده و نگاه و معني نوين و داراي بار هيجاني مثبت به آنها بدهد.زماني كهمراجعاناز طريق اين بينش به اين حقيقت دست پيدا مي­كنند كه گرفتاري، مشقت و رنج جزئي گريزناپذير در زندگاني تمامي انسان­ها و صرفا تعلق به آنها ندارد، از دام تعميم افراطي دردها و تنهايي و انزوا نجات پيدا كرده و آنها را قسمتي از زندگاني طبيعي خود و ديگران پنداشته و بدين طريق با خود مهربان بوده و شفقت و دلسوزي به خود را در وجود خويش افزايش مي­دهد.

نتايج پژوهش همچنين نشان داد كه درمان وجودي منجر به افزایش كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري می شود. اين نتيجه همسو با نتايج Mumudero, Sake (2006), Westmana, Bergemarb & Andersson (2006) مي‌باشد. گروه­درماني وجودي موجب بهبود سلامت روان و كيفيت زندگي می شود (cory, 2005). در تبيين اين نتایج می توان بیان کرد كه دغدغه‌های وجودي همچون اضطراب وجودي، نیستی، فناپذیر بودن، قبول مسئولیت، حس تنهابودن و معنا دادن به رخدادهایی كه كيفيت زندگي افراد را به چالش می‌کشند. در صورتي كه حل نشده باقي بمانند می­توانند فشارهای زیادی را بر فرد وارد آورند. نداشتن مسئولیت و معنا و تنها بودن از فاکتور­های بنیادین خطرآفرین كيفيت زندگي این افراد است. زمانی كه آنها این توانایی را نداشته باشند که به درد­ها و رنج­هایی که تجربه می­کنند معنا دهند به طور فزاینده­ایی گرفتار گریز اجتماعی و تنهایی شده و باعث انزوای اجتماعي و شناختي این زنان از جهان بیرون شده و در پی آن تشديد درد و رنج رواني و احساس تنهايي و نااميدي و حقارتآنها شده و كيفيت زندگي­شان به مرورتضعیف می‌شود. در اين شيوه از درمان با استفاده از دغدغه­های بنیادین انسان­ها یعنی نیستی، عدم معنا، انزوا، مرگ و رهایی این توانایی را به اين افراد تزریق می­کنند تا دیدگاهی نوین نسبت به دگرگونی­های زندگی مانند رنج روانی و پشيماني حاصل از خيانت و عذاب ناشي از آن داشته و با استفاده از توانایی در انتخاب و اختیار، معنا و نگاهی تازه به این دردها و دگرگونی­ها داشته، و ساختاری تازه و نوین به تجربه­های تلخ زندگی خود بدهند، با این نگاه و معنای جدید زنان با خيانت سايبري خود را مسئول و عاری از عدم اختیار دانسته و خود را صاحب اختیار در شکل­دهی به تجارب زندگی­شان می­دانند و با مسئوليت­پذيري بيشتری که ناشی از داشتن اختیار و نه اجبار است منتهی به امید و توانایی در تغییر دگرگونی­های دردناک می­گردد. همچنين با آموزش مهارت­هاي مقابله­ي کاربردی در داخل جلسات درمان، مراجعان این قدرت و توانایی را به دست می­آورند كه در برابر موقعیت­ها و دگرگونی­های آمیخته با هیجان­های منفی و تلخ قدرت سازگاری و مقابله بیشتر و احساس توانمد­مندي بهینه­ای را تجربه كرده و با نگاهی انعطاف­پذيرتر و مسئوليت و اختیار افزون­تر در مورد مسائل گوناگون زندگي كيفيت زندگي­شان را ارتقا دهند.

از محدوديت­هاي این تحقیق نداشتن برنامه­اي در جهت پیگیری اثربخشي درمان وجودي در طول زمان، استفاده از روش نمونه گيري دردسترس، محدودیت جعرافیایی، محدوديت در تعميم يافته­ها وخودگزارش­دهي بود. بنابراین درجهت افزایش روایی بیرونی پیشنهاد می­شود که این تحقیق با جامعه و محدوده جعرافیایی متفاوت و به روش نمونه­گیری تصادفی صورت گیرد. در بخش پیشنهاد کاربردی نیز با توجه به اثربخشی درمان وجودي بر شفقت به خود و كيفيت زندگي زنان با خيانت سايبري پیشنهاد می­شود که به منظور بهبوداین متغیرها از این شیوه درماني در مراکز جامع سلامت و درمانی استفاده بهینه گردد.

 

منابع

Alexopoulos, C., Timmermans, E.,&McNallie, J. (2020). Swiping more, committing less: Unraveling the links among dating app use, dating app success, and intention to commit infidelity. Computers in Human Behavior, 102, 172-180.

Amedro, P., Basquin, A., Gressin, V., Clerson, P., Thambo, J.,& Bonnet, D. (2014). Quality of life of patients with pulmonary arterial hypertension associated with congenital heart disease: The multicenter cross-sectional ACHLLE study. Journal European Respiratory, 44, P2384.

Bottomley, A., Reijneveld, J.C., Koller, M., Flechtner, H., Tomaszewski, K.A., &Greimel, V. (2019).Current state of quality of life and patient-reported outcomes research.European Journal of Cancer, 121, 55-63.

Bluth, K., &Neff, K.D. (2018).New frontiers in understanding the benefits of self-compassion.Self and Identity, 17(6), 605-608.

Clements, L., Frazier, S.K., Moser, D.K., Lennie, T.A., & Chung M.L. (2020). The mediator effect of depression symptoms on the relationship between family functioning and quality of life in caregivers of patients with heart failure, Journal Heart & Lung, 49(6), 737-744.

Corey, G. (2005). Theories and practice of counseling and psychotherapy (7thed). Brooks/ cole.

Davis, B.J., Lysaker, P.H., Salyers, M.P., & Minor, K.S. (2020). The insight paradox in schizophrenia: a meta-analysis of the relationship between clinical insight and quality of life. Schizophrenia Research, Https://doi.org/10.1016/j.schres.2020.07.017.

Fabio, A.,&Saklofske, D.H. The relationship of compassion and self-compassion with personality and emotional intelligence.Personality and Individual Differences, Doi: 10.1016/J.paid. 2020.110109.

Gill, T. M., Feinstein, A. R. (1995).A critical appraisal of quality of life measurement.JAMA, 272, 619-629.

Long, C.G., Fulton, B., Dolley, O.,&Hollin, C.R. (2011).Dealing with fellings the effectiveness of cognitive behavior group treatment for women in secure settings. Behavior Cognitive Psychotherapy, 39: 243-247.

Mumudero, M., & Saks, K. (2006). The impact of negative affectivity on quality of life and relationship fulfillment in estonia. Journal of Research in Personality, 39(3), 336-353.

Nejat, S., Montazeri, A., Holakouie, Naieni, K., Mohammad, K.,&Majidzadeh, S. (2006). The world health orqanization quality of life (WHOQOL-BREF) questionnaire: translation and validation study of the Iranian version. Journal of School of Public Health andInstitute of Public Health Research, 4(4); 1-12.[Persian].

Ramadhan, l., Keliat, B.A., &wardani.(2020). Assertiveness training and family psycho educational therapies on adolescents mental resilience in the prevention of drug use in boarding schools.Enfermeria Clinical, 29(2), 326-330.

Rajabi, G.H., Gashti, M.A., &Amanallahi, A. (2016).The relationship between self-compassion and depression with mediating thought rumination and worry in female nurses. Iran Journal of Nursing, 29, 10-21. [Persian].

Rebecca, P.,&Jiaqing, O. (2011). Association between caregiving in life satisfaction and quality of life, beyond 50 in a asian sample: Age as a Moderator Social Indicators Research, 108 (3), 525-534.

Reizer, A. (2019). Bringing self-kindness into the workplace: Exploring the mediating role of self-compassion in the associations between attachment and organizational outcomes. Frontiers in Psychology, 10.https://doi.org/10.3389/fpsyg.2019.01148.

Shapiro, G.K., Tater, O., Sutton, A., Fisher, W., Naz, A., Perez, S., &et al. (2017).Correlates of tinder use and risky sexual behaviors in young adults.Cyber psychology, Behavior, and Social Networking, 20, 727-734.

Statista (2018).Percentage of U.S. internet users who use tinder as of January 2018, by age group.

Skevington, S. M., Lotfy, M.,&Oconnel, K. A. (2004). The World Health Organization WHOQOL-BREF quality of life assessment: Psychometric properties and results of the international field trial. A report from the WHOQOL group.Quality life Research, 13(2), 299-310.

Udo, C., Melin-Johansson, C.H., &Danielson, E. (2011). Existential issues Among Health Care Staff in Surgical cancer care Discussions in supervision sessions. European Journal of oncology nursing, 15, 447-453.

Taghipuor, B &Barzegaran, R. (2018). The effectiveness of group existence therapy on anxiety sensitivity and psychological well-being in women with generalized anxiety disorder. Journal Woman and Cultural, 10(38); 81-94.[Persian].

Timmermans, E., DeCaluwe, E., &Alexopoulos, C. (2018). Why are you cheating on tinder? Exploring users motives and (dark) personality tralts. Computers in Human Behavior, 89, 129-139.

Van Deurzen, E. (2012). Existential counseling & psychotherapy in practice. Sage, 19: 30-46.

Varghese, S.A.,& Jose, A.E. (2016). Self-esteem and quality of life of male nurses. InternationalJournal of psychology Nursing, 2(1); 98-103.

Von mackensen, S. (2007).Quality of life and sports activities in patients with haemophilia. Haemophilia, 13, 38-43.

Weiser, D.A., Nlehuls, S., Flora, J., Pinyanunt-Carter, N.M., Arias, V.S., &Barrd, R.A. (2018).Swiping right: Soclosexuality, intention to engage in infidelity, and infidelity experiences on tinder.Personality and Individual Differences, 123, 29-33.

Westmana, B., Bergenmarb, M., &Andersson, L. (2006). Life, Illness and Death-Existential Reflections of a Swedish sample of patients who have Undergone Curative Treatment for Breast of Prostatic cancer. European Journal of Oncology Nursing, 10, 169-176.