تأثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر خودکارآمدی عمومی در دانشجویان: نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی خودارزیابانه و وظیفه شناسانه

الموضوعات :

مجید غفاری ¹ , ندا صفری ²

1 - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه مازندران
2 - دانشجوی کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه مازندران

تاريخ الإرسال : 11 السبت , ربيع الأول, 1438 تاريخ التأكيد : 19 السبت , محرم, 1440 تاريخ الإصدار : 12 الخميس , ذو الحجة, 1439

الکلمات المفتاحية: دانشجویان, هوش, کمال‌گرایی, نظریه ضمنی, باورهای خودکارآمدی,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش، آزمون یک الگوی مفهومی برای نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی در تأثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر مؤلفه‌های خودکارآمدی عمومی در دانشجویان بود. تعداد 382 نفر دانشجوی دختر (دامنه سنی 23-18 سال) با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از دانشگاه مازندران انتخاب شدند و به مقیاس نظریه‌های ضمنی هوش (عبدالفتاح و ییتس، 2006)، سیاهه کمال‌گرایی (هیل و همکاران، 2004) و مقیاس خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982) پاسخ دادند. استفاده از برآورد حداکثر درست نمایی و روش خودگردان سازی و یافته‌های حاصل از مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که تأثیرات مستقیم باورهای ضمنی افزایشی بر نظم و سازمان‌دهی، برنامه مداری و تلاش برای عالی بودن و باورهای ضمنی ذاتی بر نگرانی از اشتباهات و نیاز به تأیید دیگران، مثبت و معنی‌دار بود. همچنین، نظم و سازمان‌دهی، برنامه مداری و تلاش برای عالی بودن (مؤلفه‌های کمال‌گرایی وظیفه شناسانه)، در تأثیر باور ضمنی افزایشی در مورد هوش بر مؤلفه‌های خودکارآمدی عمومی نقش واسطه‌ای داشتند. نگرانی از اشتباهات و نیاز به تأیید (مؤلفه‌های کمال‌گرایی خود-ارزیابانه) در تأثیر باور ضمنی ذاتی در مورد هوش بر مؤلفه‌های خودکارآمدی عمومی، نقش واسطه‌ای داشتند (05/0 >p).

المصادر:

                     

                          

1.      achievement goal orientations

   آرمین، م.؛ سهرابی، ن.؛ و کاظمی، س. (1390). رابطه ابعاد کمال‌گرایی والدین باعزت نفس و خودکارآمدی فرزندان. روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، 2، 28-15.

 

برزگر، م.؛ دلاور، ع.؛ و احدی، ح. (1391). نقش واسطه‌ای الگوی چهاربخشی هدف‌های پیشرفت و راهبردهای شناختی در رابطه بین نظریه‌های ضمنی هوش و پیشرفت تحصیلی. رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، سال سوم، شماره 2، 71-86.

بشارت، م. ع.؛ میرجلیلی، ر.؛ و بهرامی احسان، ه. (1394). نقش واسطه‌ای باورهای فراشناختی و نارسایی تنظیم شناختی هیجان در رابطة بین کمال‌گرایی شناختی و نگرانی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر. مجله اصول بهداشت روانی، 3(17)، 116-121.

پریشانی، ن.؛ و عبدی زرین، س. (1395). نقش خودکارآمدی، هوش هیجانی و سبک‌های فرزندپروری والدین در پیش‌بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دختران دبیرستانی. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، (17)2، 79-70.

رمضان زاده، ح.؛ عرب نرمی، ب.؛ و اقبالی هشجین، ب. (1392). بررسی ارتباط بین ابعاد کمال‌گرایی و خودکارآمدی در دانشجویان دختر شرکت‌کننده در کلاس‌های ایروبیک و سایر دانشجویان. مطالعات ورزشی، 4، 78-69.

شریفی، ح. پ.؛ صالحی، م.؛ امامی پور، س.؛ و بشردوست، س. (1390). بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی سیاهه کمال‌گرایی هیل در دانشجویان. روانشناسی تحلیلی شناختی، 2(7)، 19-9.

محبی نورالدین وند، م. ح.؛ شهنی ییلاق، م.؛ و شریفی، ح. پ. (1392). بررسی شاخص‌های روان‌سنجی مقیاس نظریه‌های ضمنی هوش در جامعه دانشجویی. فصلنامه اندازه‌گیری تربیتی، 4،43-64.

Abd-El-Fattah, S., & Yates, G. (2006). Implicit Theory of Intelligence Scale: Testing for factorial invariance and mean structure. Australian Association for Research in Education Annual Conference. Adelaide, South Australia.

Akin, A. (2008). Self-efficacy, achievement goals, and depression, anxiety and stress: A structural equation modeling. World Applied Sciences Journal, 3(5), 725-732.

Bandura, A. (2001). Social cognitive theory: An agentic perspective. Annual Review of Psychology, 52, 1-26.

Bandura, A. (1994). Self-efficacy. In V. S. Ramachaudran (ed.), Encyclopedia of human behavior, 4, 71-81.

Byrne, B. M. (2010). Structural equation modeling with EQS and EQS/Windows. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.

De Castella, K., and Byrne, D. (2015). The Revised Implicit Theories of Intelligence (Self-Theory) Scale is a Better Predictor of Achievement, Motivation and Student Disengagement. European Journal of Psychology of Education, 30(3), 245-267.

Dweck, C. S. (2000). Self-theories: Their role in motivation, personality, and development. Psychology Press, Philadelphia.

Dweck, C. S. (2006). Mindset: The new psychology of success. New York Random House Publishing Group.

Hayes, A. F. (2009). Beyond Baron and Kenny: Statistical Mediation Analysis in the New Millennium. Communication Monographs, 76(4), 408-420.

Hill, R. W., Huelsman, T. J., Furr, R. M., Kibler, J., Vicente, B. B., & Kenndey, C. (2004). A new measure of perfectionism: The Perfectionism Inventory. Journal of Personal Assessments, 82(1), 80-91.

Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1995). Evaluating model fit. In R. H. Hoyle (Ed.), Structural equation modeling: Concepts, issues, and applications. Thousand Oaks, CA: Sage, 76-99.

Kline, R. B. (1998). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford Press.

Knofczynski, G.T., & Mundfrom, D. (2008). Sample sizes when using multiple linear regression for prediction. Educational and Psychological Measurement, 68(3): 431-442.

McQuade, C. M. (2009). An investigation of the relationships among performance anxiety, perfectionism, optimism, and self-efficacy in student performers. PhD Dissertation, Fordhom University.

McWilliams, E. C. (2014). Self-efficacy, implicit theory of intelligence, goal orientation and ninth grade experience. PhD Dissertation, Northeastern University.

Molden, D. C., & Dweck, C. S. (2006). Finding “meaning” in psychology: A lay theories approach to self-regulation, social perception, and social development. American Psychologist, 61, 192-203.

Nakano, K. (2009). Perfectionism, self-efficacy, and depression: Preliminary analysis of the Japanese version of the Almost-Perfect Scale-Revised. Psychological Reports, 104(3), 896-908.

Pervin, L. A., & John, O. P. (2001). Personality: Theory and research. Wiley.

Schonfeld, P., Brailovskaia, J., Bieda, A., Zhang, X. C., & Margraf, J. (2016). The effects of daily stress on positive and negative mental health: Mediation through self-efficacy. International Journal of Clinical and Health Psychology, 16(1), 1-10.

Sherer, M., Maddux, J. E., Mercandante, B., & Rogers, R. W. (1982). The Self-Efficacy Scale: Construction and validation. Psychological Reports, 51(2), 663-671.

Shih, S. S. (2011). Perfectionism, Implicit theories of intelligence, and Taiwanese Eighth-grade students’ academic engagement. The Journal of Educational Research, 104, 131-142.

Steiger, J. H. (1990). Structural model evaluation and modification: An interval estimation approach. Multivariate Behavioral Research, 25, 173-180.

Stoeber J., Hutchfield, J., & Wood, K. V. (2008). Perfectionism, self-efficacy, and aspiration level:

 

Differential effects of perfectionistic striving and self-criticism after success and failure. Personality and Individual Differences, 45(4), 323-327.

Stoeber J., & Rambow, A. (2007). Perfectionism in adolescent school students: Relations with motivation, achievement, and well-being. Personality and Individual Differences, 42(7), 1379-1389.

Ullman, J. B. (2001). Structural equation modeling. In B. G. Tabachnick & L. S. Fidell. Using Multivariate Statistics (4th ed; pp 653- 771). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon.

Zhang, Z. J., Zhang, C. L., Zhang, X. G., Liu, X. M., Zhang, H., Wang, J., & Liu, S. (2015). Relationship between self-efficacy beliefs and achievement motivation in student nurses. Chinese Nursing Research, 2(2-3), 67-70.