بررسی پایایی و روایی مقیاس قدرت غذا

الموضوعات : Educational

عماد اشرفی ¹ , محسن کچویی ² , مهسا قزاقی ³

1 - عضو هیأت علمی، گروه روان‌شناسی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران
2 - دانشجوی دکتری روان‌شناسی سلامت، گروه روان‌شناسی بالینی، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - کارشناسی روان‌شناسی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 27 الثلاثاء , محرم, 1439 تاريخ التأكيد : 27 الثلاثاء , محرم, 1439 تاريخ الإصدار : 27 الثلاثاء , محرم, 1439

الکلمات المفتاحية: مقیاس قدرت غذا, رفتار خوردن, دانشجویان, تحلیل عاملی تأییدی, محیط غذایی,

ملخص المقالة :

این پژوهش با هدف بررسی پایایی و روایی مقیاس قدرت غذا (لو، بوترین، دی‌دی، آنانزیاتو، توماس و همکاران، 2009) در بین دانشجویان ایرانی انجام شد. 701 دانشجو، مقیاس قدرت غذا، خرده‌مقیاس خوردن بیرونی از پرسشنامۀ رفتار خوردن داچ (فن‌اشتراین، فریجترز، برگرز و دفارس، 1986) و مقیاس مهار (هرمن و پولیوی، 1980) را تکمیل کردند. برای محاسبۀ روایی سازه مقیاس از تحلیل عاملی تأییدی بهره گرفته شد. همچنین برای محاسبۀ روایی همگرا و واگرا، به ترتیب از آزمون همبستگی پیرسون بین مقیاس قدرت غذا با خرده‌مقیاس خوردن بیرونی و مقیاس مهار استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد مدل کنونی مقیاس قدرت غذا با سه خرده‌مقیاس و یک نمرۀ کلی با داده‌ها برازش مناسبی دارد. میزان آلفای کرونباخ برای مقیاس قدرت غذا 88/0 و میزان ضریب بازآزمایی چهارماهه 65/0 به‌دست آمد. همچنین همبستگی‌های به‌دست آمده میان این مقیاس و خرده‌مقیاس خوردن بیرونی (67/0=r؛ 01/0>P) و مقیاس مهار (24/0=r؛ 01/0>P) نشان از روایی همگرا و واگرای مناسب آن دارد. مقیاس قدرت غذا، مقیاسی مختصر و مفید است که برای ارزیابی تاثیر روان‌شناختی محیط‌های امروزی که سرشار از غذا هستند، ساخته شده است. می‌توان از این مقیاس برای مطالعۀ رفتار خوردن و تفاوت بین گرسنگی ناشی از تعادل حیاتی و گرسنگی لذت‌جویانه استفاده کرد.