نقش تمثیلی حیوانات در روند داستان های شاهنامه
الموضوعات :
فاضل عباس زاده
1
(استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پارس باد مغان- ایران)
مهدی جباری
2
(مدرس مدعو گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس الزّهرا- زنجان- ایران)
الکلمات المفتاحية: داستان, شاهنامه, تمثیل, Shahnameh, animal, story, حیوان, Allegory,
ملخص المقالة :
حیوانات با ایفای نقش تمثیلی و نمادین غیر از اینکه، موجب غنای محتوا و جذابیّت داستان ها می شوند، شاعران و نویسندگان از رویکرد تمثیلی نقش آنها، بیشتر برای تحقق اهداف تعلیمی و اخلاقی سود می جویند حکیم فردوسی از این رهگذر توانسته است با پندار شخصیت بخشی به حیوانات، ضمن ایجاد شورانگیزی در داستان های شاهنامه، پیوند و همبستگی میان انسان نخستین وحیوانات را به هنر تمثیل به تصویر کشیده و در راستای تعالیم اخلاقی خود که با رنگی حماسی و اسطوره ای تظاهر می‌یابد به خوبی استفاده نماید. در این مقاله حیوانات نقش آفرین در شاهنامه به سه گروه اهورایی، اهریمنی و اهورایی – اهریمنی تقسیم شده‌اند و نقش تمثیلی آن ها با ذکر شواهد مورد بررسی قرار گرفته است.
