مبانی زیباشناختی رخسار و زلف یار، در صحبت نامه ی همام تبریزی
الموضوعات :
فاضل عباس زاده
1
(
دانشجوی دوره ی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی – واحد علوم و تحقیقات تهران - ایران
)
جلیل تجلیل
2
(
استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی – واحد علوم و تحقیقات تهران - ایران
)
الکلمات المفتاحية: بیان, aesthetics, همام, صحبت نامه, زیباشناختی, چهره ی معشوق, زبان ادبی, Homam, Sohbatnameh, expressive means, the beloved’s face, literary language,
ملخص المقالة :
همام یکی از شاعران بزرگ ادب فارسی است که با تمسک به تخیل هنری، و چنگ زنی به دامن پرنقش خیال، توانسته است چندین مصداق را با یک نشانه به منظر حضور و ظهور رسانده جهان تازه ی شاعرانه ای بیافریند، زیرا تصویر آفرینی و تصویرسازی یکی از راه های گریز از زبان کلیشه ای و بیرون رفت از زبان عادی و گذر به زبان ابهام آفرین ادبی است و بررسی ریشه ای این گونه موارد تصویرساز، ما را با بخشی از ارزش ها و زیبایی های هنری و بلاغی آشنا می کند. ما در این جستار کیفیت و کمیت تصویر آفرینی همام تبریزی را در مثنوی صحبت نامه - که با چهره ی معشوق نقش زده- در بوته ی بیان سنجیده، ابزارهای تصویر ساز او مورد تحلیل قرار گرفته است.
