بررسی تمثیل، بود بازرگان و او را طوطیی، در روایت مولوی
الموضوعات :
محمد حسین خان محمدی
1
(
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه- ایران
)
سهراب سعیدی
2
(
دانشجوی کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه- ایران
)
محبوبه اسماعیلی
3
(
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور ابوموسی- ایران
)
الکلمات المفتاحية: مثنوی, تمثیل, رمزگان, مولانا, Allegory, حکایت «طوطی و بازرگان», Masnavi, Molana, Tale of Trader & Parrot, mystery,
ملخص المقالة :
تمثیل و کاربرد آن در ادب پارسی سابقه‌ای دیرینه‌ای دارد و یکی از کسانی که از این توانمندی ادب پارسی توانمندانه استفاده کرده است مولانا جلال الدین محمد بلخی است. او با شوقی وافر و شوری عارفانه می‌خواهد عرفان عملی را به مریدان و شیفتگان راه طریقت و حقیقت آموزش دهد و در این رسالت خطیر خویش برای بیان مفاهیم والا از تمثیل بهره جسته است. وی مفاهیم ژرف و عمیق عرفانی را درقالب قصه‌ها و حکایات شیرین بیان می‌کند که این حکایات شیرین گاه از زبان جانوران و حیوانات بیان می‌شود و شخصیت‌های داستان حیوانات اهلی یا وحشی هستند. از آنجا که بررسی تمثیل و قصه سرایی در مثنوی پر اهمیت است، در این مقاله، نخست به ارائه تعریفی از تمثیل پرداخته می شود و سپس از اهداف و مقاصدی یاد می شود که مولانا از توسل به تمثیل در نظر داشته است و در ادامه، حکایت تمثیلی طوطی و بازرگان به نثر می‌آید وبعد به ابیات منظوم آن تمثیل پرداخته می‌شود و نقش‌های نمادین و سمبلیک آن مورد بررسی قرار می‌گیرد.
