گذری بر تمثیل در آفرین نامه
الموضوعات :
جواد رحیمی آتانی
1
,
فاطمه حیدری
2
1 - دانشجوی گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی،واحد کرج،دانشگاه آزاد اسلامی،کرج،ایران
تاريخ الإرسال : 04 السبت , ذو الحجة, 1441
تاريخ التأكيد : 04 السبت , ذو الحجة, 1441
تاريخ الإصدار : 01 الأربعاء , ذو الحجة, 1441
الکلمات المفتاحية:
parable,
ارسال المثل,
اسلوب معادله,
Allegorical simile,
Equation Style,
تشبیه تمثیلی,
تمثیل طبیعی,
natural allegory,
ملخص المقالة :
تمثیل یکی از بهترین شیوه های بلاغی جهت اقناع مخاطب است که شاعران و نویسندگان به وسیله آن، امور معقول را به صورت محسوس و قابل درک در اختیار مخاطب قرار می دهند، از این رو این شگرد ادبی، شیوه ای حکیمانه جهت بیان مقصود محسوب می شود. در این مقاله با استفاده از شیوه تحلیلی- توصیفی، تشبیه تمثیلی، استعاره تمثیلی، تمثیل طبیعی و اسلوب معادله در مثنوی آفرین نامه ابوشکور بلخی بررسی می گردد، بنابراین ابتدا تمثیل از دیدگاه صاحب نظران به صورت اجمال بیان می شود و سپس انواع مذکور در آفرین نامه ابوشکور بلخی بررسی می گردد. ابوشکور تمثیل را نه فقط برای محسوس کردن موضوعاتی همچون: قناعت، شناخت دوست و دشمن، ضرورت تعلیم در کودکی، بلکه برای باورپذیر کردن و تاثیر بیشتر بر مخاطب و تصویرآفرینی استفاده کرده است.
المصادر:
قرآن کریم(1383)، ترجمه الهی قمشه ای، تهران: چاپحانه ی اعتماد
آقایانی چاوشی، لیلا(1396) جستاری در شگرد تمثیل و انواع آن در مقالات شمس،متن پژوهی ادبی ، شماره 73 ، صص 104-127
ابراهیمی، قربانعلی (1396)مضامین اندرزی مینوی خرد و آفرین نامه بوشکور بلخی،پژوهشنامه ادب تعلیمی،صص 106-79
بلخی،ابوشکور(1390) آفرین نامه، به تصحیح هاشم محمدی،تهران: بهمن آرا
پورنامداریان، تقی(1364) رمز و داستان های رمزی در ادبیات فارسی، تهران: علمی و فرهنگی
جبری، سوسن و همکاران(1388) ساختار و کارکرد تمثبل در تفسیر عرفانی میبدی، مجله جستارهای ادبی،شماره 164 ، صص 18-42
جرجانی، عبدالقاهر(1389)، اسرار البلاغه، ترجمه جلیل تجلیل، تهران: انتشارات دانشگاه تهران
------------ (1368) دلائل الاعجاز فی القرآن، ترجمه سید محمد رادمنش، مشهد: آستان قدس رضوی
.حیدری فر، بهرام و همکاران(1398) بررسی ساختار و انواع تمثیل در منظومه شیرین و خسرو دهلوی، مجله ادبیات تمثیلی بوشهر، شماره ]هل و دوم، صص8 - 33
دهخدا، علی اکبر(1363) امثال و حکم، تهران:سپهر
----------(1388)لغت نامه ، به کوشش سید محمد دبیرسیاقی ، تهران : نشر دانشگاه تهران
سبحانی،جعفر(1378)الأمثال فی القرآن الکریم. قم: موسسه الصادق(ع) للطباعه و النشر
سعدی،مصلح الدین عبدالله(1381) کلیات، تصحیح محمد علی فروغی، تهران: امیرکبیر
شفیعی کدکنی، محمد رضا(1383) صور خیال در شعر فارسی، تهران: موسسه انتشارات آگاه
-----------(1376) شاعر آیینه ها، تهران: نگاه
شمیسا، سیروس(1381) بیان، تهران:انتشارات فردوسی
صفا، ذبیح الله،(1373)تاریخ ادبیات ایران، ج1 و 2 تهران: فردوس
ضیف، شوقی( 1383) تاریخ و تطور علوم بلاغت، ترجمه محمد رضا ترکی، تهران: سمت
طوسی، خواجه نصیر الدین(1367) اساس الاقتباس، تهران: انتشارات دانشگاه تهران
عقدایی، تورج(1381)، نقش خیال، زنجان: نیکان کتاب
فتوحی رودمعجنی ، محمود( 1385) بلاغت تصویر، تهران: سخن
فردوسی،(1378) شاهنامه، بر اساس نسخه مسکو، تهران: پارسه
.فشارکی،محمد(1392) نقد بدیع،تهران: سازمان سمت
مرتضایی، جواد(1390) تمثیل، تصویر یا صنعت بدیعی؟. پژوهش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان. ش 4. صص 38-29
مسجدی، حسین(1389) در باب بوشکور و رودکی، نشریه ادبیات و علوم انسانی، شماره 18-19
صص 196-206
مهدوی،بتول(1397)بررسی آموزههای اخلاقی آفریننامه با نگاهی بهمیزان تاثیر آن بر قابوسنامه،پژوهشنامه ی ادبیات تعلیمی،شماره ی 38 ، صص 111-156
نهج البلاغه،(1390)شریف رضی، ترجمه شهیدی، تهران: انتشارات علمی فرهنگی
الهاشمی، احمد(1393) جواهرالبلاغه، ترجمه حسن عرفان، قم: نشر بلاغت
همایی، جلال الدین(1388) فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: هما
Bowra Sir(1966).Maurice The Romantic Imagination. London Oxford University press 1966
Murfin&Ray(1998). The Bedford GlossryOf Critical and Literary Terms Bedford.St Martin’ s New York 1998
Aristotal (1991). “Rhetoric”. Translanted by W. Rhis Roberts. The Complete Works of Aristotal. Ed. Jonothon Barnes. Prinseton University Press. Pp 1354 – 1420
_||_