کاربرد مدل هیدروترمال تایم جهت تعیین دماهای کاردینال جوانه‌زنی گیاه خردل وحشی طی رفع کمون

الموضوعات : پژوهش علف های هرز

حکیمه رحیمی ¹ (دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان)
بنیامین ترابی ² (گروه زراعت دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان)
الیاس سلطانی ³ (استادیار گروه زراعت پردیس ابوریحان دانشگاه تهران)
فرشید قادری فر ⁴ (دانشیار گروه زراعت دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان)

تاريخ الإرسال : 19 السبت , رجب, 1441 تاريخ التأكيد : 14 الجمعة , محرم, 1444 تاريخ الإصدار : 29 الإثنين , رجب, 1444

الکلمات المفتاحية: ‬مدل‌سازی, دمای کاردینال, تابع دندان‌مانند, علف هرز,

ملخص المقالة :

به‌منظور بررسی تغییرات سرعت جوانه زنی، دمای کاردینال و پارامترهای هیدروترمال‌تایم بذر خردل وحشی در پتانسیل‌های آب مختلف طی رفع کمون این تحقیق در آزمایشگاه تحقیقات بذر دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1396 به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طراحی و اجرا شد. در این تحقیق مدل‌سازی جوانه زنی به‌خوبی انجام شد. برای تشریح واکنش سرعت جوانه زنی به دما در پتانسیل‌های مختلف آب 2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0- مگاپاسکال از تابع دندان مانند استفاده شد. با اعمال غلظت‌های مختلف جیبرلیک اسید (0، 100، 300، 500، 1000، 1500 و 2000 پی پی ام)، روند تغییرات جوانه‌زنی در دماهای موردبررسی افزایشی بود، به‌گونه‌ای که بیشترین درصد جوانه‌زنی مربوط به جیبرلیک اسید 2000 پی پی ام بود. با کاهش پتانسیل در هر سطح جیبرلیک اسید دمای پایه افزایش و دمای مطلوب تحتانی و مطلوب فوقانی و دمای سقف کاهش یافت. ضریب هیدروتایم در بذرهای شاهد با افزایش دما به طور معنی‌داری کاهش یافت و پتانسیل آب پایه افزایش یافت. ضریب هیدروتایم و پتانسیل آب پایه با افزایش غلظت جیبرلیک اسید روندی کاهشی داشت. نتایج نشان داد ضرایب بدست آمده توسط مدل هیدروترمال‌تایم از دقت نسبتاً بالایی برخوردار بود و مقدار ثابت هیدروترمال‌تایم، پتانسیل آب پایه و دمای پایه در بذرهای شاهد 83/1173 مگاپاسکال درجه سانتی گراد ساعت ، 09/0- مگاپاسکال و 07/3 درجه سانتی گراد و برای جیبرلیک اسید با غلظت 2000 پی پی‌ام به ترتیب 57/315 مگاپاسکال درجه سانتی گراد ساعت ، 50/0- مگاپاسکال و 22/1- درجه سانتی گراد بود. تغییرات پتانسیل آب پایه برای 50 درصد جوانه زنی در تیمارهای جیبرلیک اسید 1500 و 2000 پی پی ام دارای یک روند دوتکه ای بود به‌طوری‌که تا دمای 20 درجه سانتی گراد این پتانسیل در حدود 7/0- تا 6/0- مگاپاسکال بود و از 20 درجه سانتی گراد به بعد افزایش پیدا کرد تا در دمای 30 درجه سانتی گراد به حداکثر مقدار خود رسیدند.