بررسی رابطه اعتماد بین فردی و مهارت های اجتماعی با بلوغ عاطفی در فرزندان طلاق و عادی
الموضوعات :
مهشید دانشور
1
(
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
)
مجتبی صداقتی فرد
2
(
گروه علوم اجتماعی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، ایران
)
الکلمات المفتاحية: اعتماد بین فردی, مهارت های اجتماعی, بلوغ عاطفی, طلاق,
ملخص المقالة :
هدف : این پژوهش با هدف بررسی رابطه اعتماد بین فردی و مهارت های اجتماعی با بلوغ عاطفی در فرزندان طلاق و عادی انجام شد. روش: برای دستیابی به اهداف پژوهش از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. نمونه آماری این پژوهش شامل کلیه فرزندان طلاق و عادی سراسر کشور در سال 1400 بود و تعداد نمونه شامل 108 نفر که 54 نفر فرزند طلاق و تعداد 54 نفر فرزند عادی بودند و روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. ابزارگردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه اعتماد بین فردی رمپل و هولمز(1986)، پرسشنامه بلوغ عاطفی سینگ و بهارگاوا (1991) و پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون و همکاران (1983) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد که تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-26 انجام گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین اعتماد بین فردی و بلوغ عاطفی رابطه معنی داری در سطح خطای 01/0 وجود دارد و بین مهارتهای اجتماعی و بلوغ عاطفی رابطه معنی داری در سطح خطای 01/0 وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای پرخاشگری، رابطه با همسالان، مهارت مناسب و مهارتهای اجتماعی نقش اصلی در پیش بینی بلوغ عاطفی دارند. نتیجه گیری : داشتن سطح بالایی از اعتماد بین فردی و مهارت های اجتماعی در فرزندان می تواند منجر به بالا رفتن سطح بلوغ عاطفی در آنان شود.
